Mówią o takich książkach, że to są reportaże. Pewnie tak. Dla mnie to książka dokumentalna, książka tu i teraz (choć rzeczy działy się tam i kiedyś). Niezwykle sugestywna, bo prosta, czasem chaotyczna, jak sama wojna. Nie pozwala zapomnieć, nawet kiedy na chwilę albo dłużej przerwę lekturę to obrazy we mnie zostają. Nawet nie same zdjęcia (zresztą świetnie),ale to słowo które próbowało ten obraz opisać. Tak mocno dotykało mojego wnętrza, że nie mogłem o nim zapomnieć. Po co wojna? Po nic! Tylko bezmiar i bezsens cierpienia. Pisanie miało być formą terapii dla autora. Ale chyba się nie udało, sam nie wytrzymał życia.

Mówią o takich książkach, że to są reportaże. Pewnie tak. Dla mnie to książka dokumentalna, książka tu i teraz (choć rzeczy działy się tam i kiedyś). Niezwykle sugestywna, bo prosta, czasem chaotyczna, jak sama wojna. Nie pozwala zapomnieć, nawet kiedy na chwilę albo dłużej przerwę lekturę to obrazy we mnie zostają. Nawet nie same zdjęcia (zresztą świetnie),ale to słowo...

Książka jest bardzo ważnym świadectwem i relacją człowieka, który na własne oczy widział niejedną wojnę i cierpienie jakie niesie, a obraz tych wojen i cierpienia ludzi starał się przekazać w robionych przez siebie zdjęciach. Nie jest to literatura reportażu wysokich lotów, bo nie o to w tej książce chodziło, można by rzec, że książką jest wręcz bardzo surowa. Naprawdę bardzo polecam.

Książka jest bardzo ważnym świadectwem i relacją człowieka, który na własne oczy widział niejedną wojnę i cierpienie jakie niesie, a obraz tych wojen i cierpienia ludzi starał się przekazać w robionych przez siebie zdjęciach. Nie jest to literatura reportażu wysokich lotów, bo nie o to w tej książce chodziło, można by rzec, że książką jest wręcz bardzo surowa. Naprawdę...

Migawki z wojennych przeżyć Krzysztofa Millera. Pisana prostym, często wręcz ulicznym językiem, czasami chaotyczna i nużąca - co mocno kontrastuje z genialnymi zdjęciami autora. Całość można odebrać jako podróż za złem, za nonsensem wojen. Co niestety nie pozostało bez znaczenia dla fotoreportera teoretycznie oddzielonego szkłem obiektywu od wydarzeń. Trzy lata po opublikowaniu książki Krzysztof Miller odbiera sobie życie. Patrząc przez ten pryzmat, najbardziej wstrząsający wydaje się być ostatni rozdział książki - o nim samym.

Migawki z wojennych przeżyć Krzysztofa Millera. Pisana prostym, często wręcz ulicznym językiem, czasami chaotyczna i nużąca - co mocno kontrastuje z genialnymi zdjęciami autora. Całość można odebrać jako podróż za złem, za nonsensem wojen. Co niestety nie pozostało bez znaczenia dla fotoreportera teoretycznie oddzielonego szkłem obiektywu od wydarzeń. Trzy lata po...

Duży plus za prosty język, tak bardzo bezpośredni, że trafia w samo sedno.
Zdjęcia przepiękne w swojej okropności. Oddające w 100 % całe zło świata.
Chwilami się dłuży, ale mimo wszystko warto!

Duży plus za prosty język, tak bardzo bezpośredni, że trafia w samo sedno.
Zdjęcia przepiękne w swojej okropności. Oddające w 100 % całe zło świata.
Chwilami się dłuży, ale mimo wszystko warto!

Wojna opisana oczami fotografa,bardzo osobisty przekaz ,niektore zdjecia pozostana ze mna na dlugo,ciezka emocjonalnie glownie przez jej finał
Ps historie z wyprawy z Jagielskim w Kambodzy wisienką na torcie!

Wojna opisana oczami fotografa,bardzo osobisty przekaz ,niektore zdjecia pozostana ze mna na dlugo,ciezka emocjonalnie glownie przez jej finał
Ps historie z wyprawy z Jagielskim w Kambodzy wisienką na torcie!

koniecznie

koniecznie

Książka-terapia wspaniałego fotoreportera. Okraszona anegdotami, a jednocześnie bardzo intymna. Czytałem parę razy.

Książka-terapia wspaniałego fotoreportera. Okraszona anegdotami, a jednocześnie bardzo intymna. Czytałem parę razy.

Daje dyszkę. Krótkie, ale za to treściwie zdania, dodatkowo obarczone znakomitymi fotografiami. Czeczenia, Afganistan, Bałkany, Kambodża i Afryka. Nic więcej pisać nie będę. Trzeba koniecznie przeczytać.

Daje dyszkę. Krótkie, ale za to treściwie zdania, dodatkowo obarczone znakomitymi fotografiami. Czeczenia, Afganistan, Bałkany, Kambodża i Afryka. Nic więcej pisać nie będę. Trzeba koniecznie przeczytać.

Książka krótko mówiąc szału nie robi. Ma łagodny, czasem wulgarny język, który w odpowiedniej ilości bardzo cenię, ale tu jest po prostu przekombinowany. Opisy samych wydarzeń są ciekawe, ale już przydługie wstawki o przemyśleniach autora np. na temat tego jak się jechało samochodem są nudnawe. Ciężko mi polecić tę książkę, chyba nie warto się za nią zabierać.

Książka krótko mówiąc szału nie robi. Ma łagodny, czasem wulgarny język, który w odpowiedniej ilości bardzo cenię, ale tu jest po prostu przekombinowany. Opisy samych wydarzeń są ciekawe, ale już przydługie wstawki o przemyśleniach autora np. na temat tego jak się jechało samochodem są nudnawe. Ciężko mi polecić tę książkę, chyba nie warto się za nią zabierać.

Jest mocna, przynajmniej dla mnie. Podoba mi się bezpośredni język wyrażania swoich myśli przez autora, które trafiały w sedno i zdarzyło się że niektóre mnie nawet rozbawiły. Momentami książka nudziła, może dlatego że nie rozumiałam niektórych kwestii wojennych. Lecz zdjęcia...nie dawało się przejść obojętnie żeby się nie zastanowić nad tym całym bólem.
Polecam książkę, warto!

Jest mocna, przynajmniej dla mnie. Podoba mi się bezpośredni język wyrażania swoich myśli przez autora, które trafiały w sedno i zdarzyło się że niektóre mnie nawet rozbawiły. Momentami książka nudziła, może dlatego że nie rozumiałam niektórych kwestii wojennych. Lecz zdjęcia...nie dawało się przejść obojętnie żeby się nie zastanowić nad tym całym bólem.
Polecam książkę, warto!