Dobra książka, zbiór reportaży trochę luźno ze sobą połączonych. Brakuje może jakiejś systematyki, ale chyba trudno by było o nią w tym wypadku.

Dobra książka, zbiór reportaży trochę luźno ze sobą połączonych. Brakuje może jakiejś systematyki, ale chyba trudno by było o nią w tym wypadku.

O tej książce Ryszard Kapuściński napisał, że jest znakomitym przykładem reportażu literackiego i ja się z tym zgadzam w zupełności, z jednym zastrzeżeniem ale o tym będzie na końcu.

Publikacja Pawła Smoleńskiego jest barwną, przejmującą i przykuwajacą uwagę czytelnika opowieścią ludzi z wszystkich klas społecznych (wahhabitów, szyitów, sunnitów, liberałów, demokratów i komunistów) którzy uczą się żyć w wolnym kraju, gdzie wozy arabskich kupców mijają się na wąskich drogach z opancerzonymi kolumnami amerykańskiego wojska. Autor unika w niej publicystycznych uogólnień i nie roztrząsa, czy interwencja wojsk amerykańskich była słuszna czy nie. Nie wysuwa też na plan pierwszy swojej osoby tylko słucha, patrzy i oddaje głos Irakijczykom, i tym całkiem zwyczajnym i tym tworzącym wielką politykę. Z tych opowieści wyłania się dość smutny i przygnębiający obraz Iraku, funkcjonującego w cieniu mrocznej atmosfery strachu panującej za Saddama Husajna i jego zbrodniczej polityki, a także anarchii i chaosu, panujących po jego obaleniu. Dużo miejsca poświęca tutaj autor samemu Saddamowi, ale jeszcze więcej pisze o chaosie i bezprawiu, jakie nastały po upadku irackiego dyktatora. Ukazuje wzrost przestępczości będący następstwem rozwiązania przez wojsko amerykańskie armii irackiej, odcinając od władzy ludzi z rządzącej Partii Baas. Sporo jest też informacji o miejscach i postaciach znanych z przekazów medialnych : Bin - Landenie, Al - Zarkawim, Al - Falludży oraz słynnym, podbagdadzkim więzieniu Abu - Gharib - miejscu kaźni irackich więźniów, które chyba mało co różniło się od tortur saddamowskiego reżimu. Z niedowierzaniem czytałam, do jakich bestialstw posuwali się Amerykanie w stosunku do całkiem niewinnych ludzi, nie mających kompletnie nic wspólnego z polityką. Również i kobiety mają tutaj swoje "5 minut" . Nie wiadomo, co się z nimi dzieje ani gdzie trafiają po okrutnych i zbiorowych gwałtach. Po wielu z nich ginie wszelki ślad a jeśli już jakimś cudem się znajdują, są już marną repliką kobiety zniszczonej psychicznie, fizycznie i duchowo.

Na koniec chciałabym odnieść się do wymienionego na początku opinii zastrzeżenia, które mam w stosunku do tej publikacji. Chciałabym wierzyć, że ten defekt wynika z czegoś zupełnie innego niż świadomy błąd autora i to taki w najgorszym, ortograficznym wydaniu. "Husteczki"...? "Bród' ...? Słowo te miało w zamierzeniu określać miejce zanieczyszczenia powierzchni a nie bród na rzece, bo w takim przypadku nie byłby błędem.

Podsumowując..... Książka jest łatwa, ciekawa i bardzo przystępna w czytaniu. Skłania do samodzielnych przemyśleń przedstawionych w reportażu palących problemów irackiej społeczności, które mogłyby w większości zostać skutecznie rozwiązane. Przecież Irak to naftowy raj, tylko jakoś mało tego raju w tym makabrycznym piekle....

O tej książce Ryszard Kapuściński napisał, że jest znakomitym przykładem reportażu literackiego i ja się z tym zgadzam w zupełności, z jednym zastrzeżeniem ale o tym będzie na końcu.

Publikacja Pawła Smoleńskiego jest barwną, przejmującą i przykuwajacą uwagę czytelnika opowieścią ludzi z wszystkich klas społecznych (wahhabitów, szyitów, sunnitów, liberałów, demokratów i...

Rewelacyjny reportaż niestety zmarłego kilka miesięcy temu Pawła Smoleńskiego. Bardzo zróżnicowany, zarówno pod kątem opisywanych wydarzeń, jak również kultur, religii oraz punktów widzenia. Przemyślane wywiady, a w zasadzie monologi bogatych, biednych, wierzących fanatyków oraz religijnych liberałów, zwolenników upadłej dyktatury jak również przez tą samą dyktaturę dotkniętych. Świadectwa zdobywane niewątpliwie z wielkim trudem i narażeniem życia. Ukazujące Irak rzeczywiście niczym piekło w raju. Wspaniałe państwo, które pogubiło się w swojej historii, straciło dobrobyt oraz międzynarodowy szacunek. Przykład, jak dyktatura potrafi niszczyć ludzi i wartości wypracowane w ciągu setek lat. Nie mnie oceniać słuszność działań amerykańskich i to w jakim kierunku obecnie zmierza Irak. Ale póki co, próżnym trudem jest poszukiwanie pozytywnych sygnałów zmian, które sprawiłyby, aby ten wspaniały kulturowo kraj powstał z kolan. A w tle całego tego reportażu, niczym duch unoszące się nazwisko Husajn - dla jednym morderca i niszczyciel, dla drugich zbawca i wizjoner.

Rewelacyjny reportaż niestety zmarłego kilka miesięcy temu Pawła Smoleńskiego. Bardzo zróżnicowany, zarówno pod kątem opisywanych wydarzeń, jak również kultur, religii oraz punktów widzenia. Przemyślane wywiady, a w zasadzie monologi bogatych, biednych, wierzących fanatyków oraz religijnych liberałów, zwolenników upadłej dyktatury jak również przez tą samą dyktaturę...

Smoleński przedstawia nam w swoim reportażu Irak z czasów upadku Saddama i wkroczenia wojsk amerykańskich. Irak, który już nie istnieje, bo historia ostatnich kilkunastu lat diametralnie zmieniła ten kraj po raz kolejny. Smoleński jednak utrwalił na kartkach książki uczucia ludzi towarzyszące tym przełomowym wydarzeniom - od nadziei na lepsze aż po nienawiść do Amerykanów za to, że mogliby coś zmienić, ale nie chcą. Autor rozmawiał ze zwykłymi ludźmi, którzy jawią się największymi ofiarami całej tej wojny - nie popierali Husseina, ale żyli w państwie, gdzie nikt się nie liczył z ich przekonaniami politycznymi. A potem przychodziły kolejne wojny, kolejny terror, aż do upadku państwa, oni zaś chcieli tylko żyć, pracować, zapewnić przyszłość sobie i bliskim. W końcu urodzili się w Iraku, kraju, który mógłby być rajem - bogate surowce naturalne, fascynująca historia, przyjaźni ludzie... W zamian dostali piekło wojny, sankcji międzynarodowych, okupacji. Sytuacje, które wyzwalają z człowieka to, co najgorsze, a życie traci na wartości szybciej niż nic już nie znacząca waluta z czasów Husseina.
Bardzo lubię styl Smoleńskiego - spokojnie snuje swoją opowieść, dopuszczając rozmówców do głosu. Nie ocenia, nie próbuje przedstawić Iraku takim, jakim sam go widzi, ale takim, jakim widzą go jego mieszkańcy. Rozdziały są krótkie, lecz świetnie napisane - reportaż się wręcz pochłania. Oczywiście nie wszystkie opowieści są równie ciekawe, tak jak i życie jednego człowieka nie musi być tak ciekawe jak jego sąsiada. Smoleński jednak umiejętnie wychwytuje szczegóły i ciekawostki, podkreśla, jak ważna jest zwykła codzienność i wpływ na nią wojny i okupacji. Bardzo polecam lekturę wszystkim chcącym zrozumieć Irak z początku XXI wieku.

Smoleński przedstawia nam w swoim reportażu Irak z czasów upadku Saddama i wkroczenia wojsk amerykańskich. Irak, który już nie istnieje, bo historia ostatnich kilkunastu lat diametralnie zmieniła ten kraj po raz kolejny. Smoleński jednak utrwalił na kartkach książki uczucia ludzi towarzyszące tym przełomowym wydarzeniom - od nadziei na lepsze aż po nienawiść do Amerykanów...

Doskonała pozycja

Doskonała pozycja

Uwielbiam reportaże Pana Pawła - są treściwe, a jednak na swój sposób poetyckie. Zarówno treść, jak i kolejność historii jest świetnie pokładania, wątki płynnie przechodzą jedne w kolejne. Osią niniejszej publikacji jest terror Saddama Husajna - jego wpływ na różne grupy społeczne, przyczyny i skutki sukcesu i upadku oraz globalne konsekwencje. Historia bogata, wielowątkowa, pierwszorzędnie przedstawiona.

Uwielbiam reportaże Pana Pawła - są treściwe, a jednak na swój sposób poetyckie. Zarówno treść, jak i kolejność historii jest świetnie pokładania, wątki płynnie przechodzą jedne w kolejne. Osią niniejszej publikacji jest terror Saddama Husajna - jego wpływ na różne grupy społeczne, przyczyny i skutki sukcesu i upadku oraz globalne konsekwencje. Historia bogata,...

Wolność w nędzy nie jest wolnością, a wybór między krajem z Saddamem a krajem z Amerykanami nie jest żadnym wyborem. M.in. o tym mówią bohaterowie Smoleńskiego, z których każdy ma osobistą perspektywę, własne zdanie i historię, którą mógłby obdzielić kilka przejmujących, tragicznych książek. Świetna literatura i świetnie napisana (jak zawsze u Smoleńskiego) doskonały balans między jasnością i przejrzystością a inteligencją języka.

Wolność w nędzy nie jest wolnością, a wybór między krajem z Saddamem a krajem z Amerykanami nie jest żadnym wyborem. M.in. o tym mówią bohaterowie Smoleńskiego, z których każdy ma osobistą perspektywę, własne zdanie i historię, którą mógłby obdzielić kilka przejmujących, tragicznych książek. Świetna literatura i świetnie napisana (jak zawsze u Smoleńskiego) doskonały balans...

Niektóre rozdziały mnie zanudziły, a niektóre wmurowały w fotel i pozostawiły po sobie mętlik w głowie. To nie fikcja, to działo się i dalej ma miejsce.

Niektóre rozdziały mnie zanudziły, a niektóre wmurowały w fotel i pozostawiły po sobie mętlik w głowie. To nie fikcja, to działo się i dalej ma miejsce.

Zdecydowanie najlepsza książka Smoleńskiego. Polecam.

Zdecydowanie najlepsza książka Smoleńskiego. Polecam.

Paweł Smoleński zabiera nas do Iraku, jest krótko po obaleniu Saddama Husajna. Nastał okres zmian nazywanych stabilizacją, choć tejże nikt nie odczuwał.

Reżim wymaga powolnych zmian, takie słowa padły w książce i są chyba kwintesencją przekazu. Ameryka chciała pomóc, ale nie mieli na to rozsądnego planu, nie było programu, który pomoże zwykłym obywatelom w nowej rzeczywistości.

Ludzie przestali się obawiać terroru Saddama, zwiększyły się więc akty wandalizmu, przez co Irakijczycy bali się wychodzić wieczorami z domów. Zapanowała samowola.
Sam terror Saddama został zmieniony na przemoc w więzieniu Abu Ghraid.
Kiedy autor usłyszał o tym, co działo się w amerykańskim więzieniu, ciężko mu było w to uwierzyć, jednak czuł, że jego rozmówca nie kłamie. Po pewnym czasie świat obiegły zdjęcia Amerykanów uśmiechniętych nad zmarłymi, szczującyh więźniów psami, ludźmi na smyczy. Zostały naruszone podstawowe prawa człowieka. Nikt się już nie dziwił, że Irakijczycy nie cieszą się z wizyty ,,zachodu''.

Głos w książce w większości został oddany rozmówcom, czasem tęskniącym za Saddamem, nieraz mający nadzieję na pomoc i lepsze jutro.

Arcyciekawa dla mnie była relacja z Aszury, święta muzułmańskiego. Książka przybliża nieco kulturę Islamu, ale nie to jest głównym założeniem autora.

Na szczególną uwagę zasługują dwie strony z podziękowaniem na końcu książki, rozdzierają serce i dopełniają całą relację. Są mocną kropką nad ,,i''.

Paweł Smoleński zabiera nas do Iraku, jest krótko po obaleniu Saddama Husajna. Nastał okres zmian nazywanych stabilizacją, choć tejże nikt nie odczuwał.

Reżim wymaga powolnych zmian, takie słowa padły w książce i są chyba kwintesencją przekazu. Ameryka chciała pomóc, ale nie mieli na to rozsądnego planu, nie było programu, który pomoże zwykłym obywatelom w nowej...