Pisma „Topiki” (nazwa wywodzie się do słowa topos – miejsce, ale w teorii literatury i retoryki, co dziś określa się wspólne motywy powielane choćby w literaturze pięknej w, w liryce, w epice. S to jakby takie wspólne miejsca).Topika funkcjonowała, jako gałąź retoryki i teoretycy retoryki, m.in. ojciec Seneki pisali podręczniki, jakby takie zestawy miejsc w wypowiedzi, w które mówca może wstawić w mowach. Arystoteles przedstawia w Topikach wzrosty dowodzenia i wzory dysput dialektycznych poświęconych danym tematom

„O dowodach sofistycznych albo o Sofizmatach” gdzie Arystoteles zajmuje się bardzo szczegółowo, bardzo wnikliwie, wszelkimi, nie tylko przez Sofistów używanymi metodami dowodzenia, jak choćby owe podziały platońskie wykorzystywane przez Sofistów. Niezależnie od tego, że przez Arystotelesa pisma były tego pomyślane, jako narzędzia filozofowania i tak posłużyły nam miedzami innymi do rekonstrukcji platońskiej Ontologicznych koncepcji Arystotelesa i jego teorii związanych z geneza języka (język u Arystotelesa jest tworem umowy…) W tych pismach mamy do czynienia z opisem takim, miedzy innymi mamy do czynienia z opisem metody indukcyjnej, którą on nazywa, epagoge.