Nieskończoność

Fajnie jest czasem wrócić do powieści, które pokochałaś od pierwszego wejrzenia, Ale też zdarza się tak, że książkę, którą kiedyś uwielbiałaś - teraz nienawidzisz.
U mnie z "Nieskończonością" H. J. Rahlens było tak, że we wrześniu 2018r. ją przeczytałam i pokochałam bez pamięci. Natomiast teraz w sierpniu 2024r. jest ta "miłość" do te książki, ale niestety słabsza i widzę parę mankamentów w niej.
Przy pierwszym jak i przy drugim czytaniu zastanawiałam się czym była Mroczna Zima? Dlaczego ona wybuchła? Kto postanowił, aby takie wydarzenie zrealizować?
Wiemy oględnie, że Mroczna Zima zniszczyła wszystkie dobra kulturowe, przykład: wyginięcie języka angielskie, niemieckiego, etc.
I jeśli ktoś znajdzie jakiś przedmiot z naszych czasów, to jest badany pod każdym kątem (tak było z pamiętnikiem Eliany, który został znaleziony, a Finn dowiedzieć się co w nim jest).
Kolejna kwestia to relacja Finn z Elianą.
Finn na początku nie był zafascynowany tym, że czyta czyjś pamiętnik. On uważał, że tłumaczenie dzieł naukowych sprzed wieków, to jest to w czym naprawdę się widzi. A nie tłumaczenie pamiętnika nastolatki.
Ale ten właśnie pamiętnik dużo namieszał w żuciu Finna - i to bardzo.
Ocena 9/10
Szkoda, że ta książka jak i inne z serii "Poza czasem" nie są wznawiane.

Fajnie jest czasem wrócić do powieści, które pokochałaś od pierwszego wejrzenia, Ale też zdarza się tak, że książkę, którą kiedyś uwielbiałaś - teraz nienawidzisz.
U mnie z "Nieskończonością" H. J. Rahlens było tak, że we wrześniu 2018r. ją przeczytałam i pokochałam bez pamięci. Natomiast teraz w sierpniu 2024r. jest ta "miłość" do te książki, ale niestety słabsza i widzę...

"- Ale na pewno nie czytasz książki tylko dlatego, że ma ładną okładkę. - To prawda - potwierdził. - Chociaż jest to część składowa tego doświadczenia. Ale owszem, przyznaję, ten czytelnik często się zastanawiał, dlaczego czyta, dlaczego tak chętnie przewraca kolejną kartkę, dlaczego tak pokrzepiające jest dla niego ciągłe powracanie do bohaterów, jakby odwiedzał dawnych szkolnych kolegów, albo dlaczego ekscytują go spotkania z nowymi postaciami. Jedyną właściwą odpowiedzią wydaje się ta, że pomijając czystą przyjemność płynącą z lektury, czytanie historii sprawia, że ten czytelnik nie czuje się samotny, wiedząc, że jego myśli i uczucia zostały już kiedyś pomyślane i przeżyte. Czytanie sprawia, że człowiek czuje się połączony z doświadczeniami innych i dzięki temu mniej dziwny."

Litości...
To była najnudniejsza książka, przez którą udało mi się przebrnąć. Do tego z niegasnącą, trwającą aż do samego końca nadzieją, że wreszcie coś ciekawego się wydarzy.
Mój błąd. Powinnam była dać sobie spokój.

Nieskończoność urzekła mnie opisem. Miało być o podróżach w czasie, o przyszłości, przeszłości i o miłości.
I teoretycznie wszystkie te rzeczy występowały.
W istocie jednak Nieskończoność była o niczym.
Nic się w niej nie działo. Nie budziła żadnych emocji, ani żadnej ciekawości. To prosta historia, w której możemy śledzić bohatera, który jest nijaki, opisuje otaczający go świat, który nie wzbudza zainteresowania, mnogość opisów rzeczy nuży, a jakiejkolwiek akcji nawet takiej, która byłaby oparta na emocjach brakuje. Miłość jest, ale równie dobrze mogłoby jej nie być, bo między bohaterami nie ma żadnej chemii, żadnych wzlotów i upadków, żadnych uniesień.
Wszyto było poprawne do bólu i nużące.
I aż do ostatniej strony, do ostatniego zdania, trzymałam się tej kruchej nadziei, że może na koniec, przynajmniej ostatnie zdanie odmieni tą historię, przyda jej innego spojrzenia.
A tymczasem pozostało mi tylko przewrócić oczami i zabrać się ze inne książki i znów... z nadzieją, że będą lepsze.

"- Ale na pewno nie czytasz książki tylko dlatego, że ma ładną okładkę. - To prawda - potwierdził. - Chociaż jest to część składowa tego doświadczenia. Ale owszem, przyznaję, ten czytelnik często się zastanawiał, dlaczego czyta, dlaczego tak chętnie przewraca kolejną kartkę, dlaczego tak pokrzepiające jest dla niego ciągłe powracanie do bohaterów, jakby odwiedzał dawnych...

W “Nieskończoności” opisana została historia podróżnika w czasie o imieniu Finn, który dzięki swoim podróżom uczy się jak niesamowitym uczuciem jest miłość (dokładny opis znajdziecie w komentarzu). Powieść tę po raz pierwszy czytałam jakieś 7 lat temu i już totalnie nie pamiętałam, o co w niej chodziło. Co prawda teraz dosyć szybko domyśliłam się większości plot twistów, jednak jestem przekonana, że te pare lat temu autorce udało się mnie zaskoczyć. Również szczerze mówiąc ciężko jest mi określić, co aż tak bardzo urzekło mnie w tej historii. Po prostu była wciągająca, ciekawa i przyjemnie napisana. Oczywiście wątek miłości też się do tego przyczynił 😁 Więc jeśli szukacie lekkiej, ale wzruszającej lektury, to “Nieskończoność” będzie dla was idealna.

https://www.instagram.com/livquebooks/

W “Nieskończoności” opisana została historia podróżnika w czasie o imieniu Finn, który dzięki swoim podróżom uczy się jak niesamowitym uczuciem jest miłość (dokładny opis znajdziecie w komentarzu). Powieść tę po raz pierwszy czytałam jakieś 7 lat temu i już totalnie nie pamiętałam, o co w niej chodziło. Co prawda teraz dosyć szybko domyśliłam się większości plot twistów,...

"(...)Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło."

"(...)Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło."

Temat podróży w czasie od zawsze mi się podobał. Zazwyczaj były to jednak podróże w czasy, które są dla nas - czytelników w 21. wieku - przeszłością. Tutaj pierwszy raz spotkałam się z odmienną perspektywą, w której dla bohatera przemierzającego otchłanie czasu ową przeszłością jest nasza teraźniejszość 8-)
Całkiem ciekawe spojrzenie na sprawę. Jak również ciekawe były informacje dotyczące tego, jak wygląda życie w 2265 roku.
Dość intrygującym jest dla mnie to, że w wielu próbach ukazania przyszłego świata głównym problemem i bolączką jest drastyczny spadek płodności i to, jak rząd się z nimi zmaga. Myślę tutaj np. o serialu "Opowieść podręcznej". Jakoś tak automatycznie.
A wracając do książki, owszem, czasem mocno przesadzona jest, ale ogólnie to bardzo oryginalna - przynajmniej jak dla mnie - historia, która w miarę zwiększającej się ilości przeczytanych stron stanowi przyjemną lekturę.

Temat podróży w czasie od zawsze mi się podobał. Zazwyczaj były to jednak podróże w czasy, które są dla nas - czytelników w 21. wieku - przeszłością. Tutaj pierwszy raz spotkałam się z odmienną perspektywą, w której dla bohatera przemierzającego otchłanie czasu ową przeszłością jest nasza teraźniejszość 8-)
Całkiem ciekawe spojrzenie na sprawę. Jak również ciekawe były...

Przepiękna historia miłosna płynąca przez czas i poza czasem.

Początkowo podczas czytania czas ;-) mi się dłużył, lecz w pewnym momencie wszystko przyspieszyło. I już nie mogłam i nie chciałam się zatrzymać. Chciałam się dowiedzieć jak skończy się ta niesamowita historia. Kim jest Eliana dla Finna, i kim jest Finn dla Eliany? Jakim cudem dorosły mężczyzna z przyszłości i ( najpierw dziewczynka, potem ) młoda kobieta z przeszłości mogą czuć taką silną więź. Rozwiązanie jest tak niesamowite, że do dziś mam gęsią skórkę na karku i uśmiech na twarzy, kiedy tylko przypomnę sobie te piękną historie.
Niestety równocześnie z tą historia ukazana jest przyszłość. Przyszłość, w której świat po kataklizmie wprawdzie odbudował się, i jak to w takich wizjach przyszłościowych bywa… unowocześnił. Brak chorób, długowieczność, itd. Ale w tym wszystkim człowiek przestał istnieć jako - ja – i miłości też nie było. Świat bez chorób, wojen - tak. Ale bez miłości? Nie. Bez myślenia o sobie jako odrębnej istocie? Nie wiem czy chciałabym takiej przyszłości.

Wracając do historii Finna i Eliany… niewątpliwie ta książka to romans, ale naprawdę chwyciła mnie za serce. Polecam i jak zwykle oczywiście dodam - trzeba przeczytać i samemu wyrobić sobie opinię o tej książce.

Przepiękna historia miłosna płynąca przez czas i poza czasem.

Początkowo podczas czytania czas ;-) mi się dłużył, lecz w pewnym momencie wszystko przyspieszyło. I już nie mogłam i nie chciałam się zatrzymać. Chciałam się dowiedzieć jak skończy się ta niesamowita historia. Kim jest Eliana dla Finna, i kim jest Finn dla Eliany? Jakim cudem dorosły mężczyzna z przyszłości...

Fantastyka w wersji futurystycznej. Świat po "Mrocznej Zimie", która to, o dziwo, nastała w w 2018 roku! Początkowo ciężko się odnaleźć w fabule, gdyż jest dość nierealnie, nawet jak na fantastykę.
Przyjemny jest klimat, taki trochę sielankowy, powolny. Główny bohater za to przymulony i nieco bezwolny. Czekałam aż się w końcu im wszystkim postawi, bo ileż to można pozwalać żeby inni decydowali za ciebie.
Wątek miłosny początkowo intrygujący, jednak im dalej tym stawał się coraz bardziej oklepany i przewidywalny.
Ogromny plus jednak za przedstawienie stosunku Finna do książek, do czytania i pisania, przede wszystkim do ODRĘCZNEGO pisania! No i ten pamiętnik Eliany... Uwielbiam pamiętniki...
Cała powieść jednak zdecydowanie zbyt monotonna. Gdyby nie fakt, że zabrałam ją ze sobą w podróż i nie miałam innej, to chyba bym nie dokończyła...

Fantastyka w wersji futurystycznej. Świat po "Mrocznej Zimie", która to, o dziwo, nastała w w 2018 roku! Początkowo ciężko się odnaleźć w fabule, gdyż jest dość nierealnie, nawet jak na fantastykę.
Przyjemny jest klimat, taki trochę sielankowy, powolny. Główny bohater za to przymulony i nieco bezwolny. Czekałam aż się w końcu im wszystkim postawi, bo ileż to można pozwalać...

Miłość ponadczasowa:). Świetny romans, z humorem, oczywiście czasami nielogiczny( ale kto by się czepiał:) bardzo polecam!

Miłość ponadczasowa:). Świetny romans, z humorem, oczywiście czasami nielogiczny( ale kto by się czepiał:) bardzo polecam!

Romans science fiction - pierwszy raz miałam do czynienia z taką kombinacją i moim zdaniem, autorce nawet się udało to połączenie. Dobrze opowiedziana historia na swój sposób wzruszająca. Ciekawy pomysł na Uniwersum i udany manewr z przenoszeniem bohaterów w czasie.

Romans science fiction - pierwszy raz miałam do czynienia z taką kombinacją i moim zdaniem, autorce nawet się udało to połączenie. Dobrze opowiedziana historia na swój sposób wzruszająca. Ciekawy pomysł na Uniwersum i udany manewr z przenoszeniem bohaterów w czasie.

Dawno żadna książka nie wciągneła mnie tak, jak ta. Trafiłam na nią przez przypadek, ale gdy przeczytałam opis, to stwierdziłam, że MUSZĘ ją mieć. Spędziłam z nią dwie szybkie noce. Książka zafascynowała mnie ,nie potrafiłam się od niej oderwać. Mówiła o świecie tak innym od naszego, zniszczonym przebytymi kataklizmami i wojnami, zmienionym nie do poznania. W tym świecie ludzi łączy mózgołącze - taki internet w głowie, dzięki któremu możemy rozmawiać z innymi, przesyłać sobie informacje itd. Ucięło ci rękę? Nie ma sprawy, wyhodują ci nową! Sprzątanie to też nie problem, każdy ma swojego robota, który odwali za niego wszystkie nieprzyjemne i nużące obowiązki. Z kolei nasza cywilizacja, cywilizacja 21 wieku, jest kulturą wymarłą. Ludzie z przyszłości nie znają facebooka, gumy do żucia, czy conversów. Nie chodzą do McDonalda ani do kina. Nie znają też.. uczuć. Nakazana jest uczuciowa wstrzemiężliwość, brak miłości, czułości. Związki to formalność, która pomaga przetrwać naszemu gatunkowi... A z tym jest coraz większy problem.

Finn Nordstorm dostaje do zbadania pamiętnik niemieckiej nastolatki, Eliany, z początku 21 wieku. A potem spotyka ją w.. przeszłości, podczas misji, w którą zostaje wysłany. Finn znajduje się w świecie zupełnie różnym od tego, który zna on sam. Ludzie inaczej sięzachowują, są bardziej otwarci, emocjonalni, nie wstydzą się także wyrażać swoje uczucia.. W krótce sam odkrywa, że się zakochał.



Nieskończoność to niesamowita historia, różna od wszystkiego, co do tej pory czytałam na temat podróży w czasie. Jednak czuję pewien niedosyt. Czy Finn wraz z Elianą i swoim dzieckiem przeżyli czas wojen i kataklizmów? Czy ich córka przeżyła? Czuję pewien niedosyt!

Dawno żadna książka nie wciągneła mnie tak, jak ta. Trafiłam na nią przez przypadek, ale gdy przeczytałam opis, to stwierdziłam, że MUSZĘ ją mieć. Spędziłam z nią dwie szybkie noce. Książka zafascynowała mnie ,nie potrafiłam się od niej oderwać. Mówiła o świecie tak innym od naszego, zniszczonym przebytymi kataklizmami i wojnami, zmienionym nie do poznania. W tym świecie...