"- Ale na pewno nie czytasz książki tylko dlatego, że ma ładną okładkę. - To prawda - potwierdził. - Chociaż jest to część składowa tego doświadczenia. Ale owszem, przyznaję, ten czytelnik często się zastanawiał, dlaczego czyta, dlaczego tak chętnie przewraca kolejną kartkę, dlaczego tak pokrzepiające jest dla niego ciągłe powracanie do bohaterów, jakby odwiedzał dawnych szkolnych kolegów, albo dlaczego ekscytują go spotkania z nowymi postaciami. Jedyną właściwą odpowiedzią wydaje się ta, że pomijając czystą przyjemność płynącą z lektury, czytanie historii sprawia, że ten czytelnik nie czuje się samotny, wiedząc, że jego myśli i uczucia zostały już kiedyś pomyślane i przeżyte. Czytanie sprawia, że człowiek czuje się połączony z doświadczeniami innych i dzięki temu mniej dziwny."

Litości...
To była najnudniejsza książka, przez którą udało mi się przebrnąć. Do tego z niegasnącą, trwającą aż do samego końca nadzieją, że wreszcie coś ciekawego się wydarzy.
Mój błąd. Powinnam była dać sobie spokój.

Nieskończoność urzekła mnie opisem. Miało być o podróżach w czasie, o przyszłości, przeszłości i o miłości.
I teoretycznie wszystkie te rzeczy występowały.
W istocie jednak Nieskończoność była o niczym.
Nic się w niej nie działo. Nie budziła żadnych emocji, ani żadnej ciekawości. To prosta historia, w której możemy śledzić bohatera, który jest nijaki, opisuje otaczający go świat, który nie wzbudza zainteresowania, mnogość opisów rzeczy nuży, a jakiejkolwiek akcji nawet takiej, która byłaby oparta na emocjach brakuje. Miłość jest, ale równie dobrze mogłoby jej nie być, bo między bohaterami nie ma żadnej chemii, żadnych wzlotów i upadków, żadnych uniesień.
Wszyto było poprawne do bólu i nużące.
I aż do ostatniej strony, do ostatniego zdania, trzymałam się tej kruchej nadziei, że może na koniec, przynajmniej ostatnie zdanie odmieni tą historię, przyda jej innego spojrzenia.
A tymczasem pozostało mi tylko przewrócić oczami i zabrać się ze inne książki i znów... z nadzieją, że będą lepsze.

"- Ale na pewno nie czytasz książki tylko dlatego, że ma ładną okładkę. - To prawda - potwierdził. - Chociaż jest to część składowa tego doświadczenia. Ale owszem, przyznaję, ten czytelnik często się zastanawiał, dlaczego czyta, dlaczego tak chętnie przewraca kolejną kartkę, dlaczego tak pokrzepiające jest dla niego ciągłe powracanie do bohaterów, jakby odwiedzał dawnych...

W “Nieskończoności” opisana została historia podróżnika w czasie o imieniu Finn, który dzięki swoim podróżom uczy się jak niesamowitym uczuciem jest miłość (dokładny opis znajdziecie w komentarzu). Powieść tę po raz pierwszy czytałam jakieś 7 lat temu i już totalnie nie pamiętałam, o co w niej chodziło. Co prawda teraz dosyć szybko domyśliłam się większości plot twistów, jednak jestem przekonana, że te pare lat temu autorce udało się mnie zaskoczyć. Również szczerze mówiąc ciężko jest mi określić, co aż tak bardzo urzekło mnie w tej historii. Po prostu była wciągająca, ciekawa i przyjemnie napisana. Oczywiście wątek miłości też się do tego przyczynił 😁 Więc jeśli szukacie lekkiej, ale wzruszającej lektury, to “Nieskończoność” będzie dla was idealna.

https://www.instagram.com/livquebooks/

W “Nieskończoności” opisana została historia podróżnika w czasie o imieniu Finn, który dzięki swoim podróżom uczy się jak niesamowitym uczuciem jest miłość (dokładny opis znajdziecie w komentarzu). Powieść tę po raz pierwszy czytałam jakieś 7 lat temu i już totalnie nie pamiętałam, o co w niej chodziło. Co prawda teraz dosyć szybko domyśliłam się większości plot twistów,...

Temat podróży w czasie od zawsze mi się podobał. Zazwyczaj były to jednak podróże w czasy, które są dla nas - czytelników w 21. wieku - przeszłością. Tutaj pierwszy raz spotkałam się z odmienną perspektywą, w której dla bohatera przemierzającego otchłanie czasu ową przeszłością jest nasza teraźniejszość 8-)
Całkiem ciekawe spojrzenie na sprawę. Jak również ciekawe były informacje dotyczące tego, jak wygląda życie w 2265 roku.
Dość intrygującym jest dla mnie to, że w wielu próbach ukazania przyszłego świata głównym problemem i bolączką jest drastyczny spadek płodności i to, jak rząd się z nimi zmaga. Myślę tutaj np. o serialu "Opowieść podręcznej". Jakoś tak automatycznie.
A wracając do książki, owszem, czasem mocno przesadzona jest, ale ogólnie to bardzo oryginalna - przynajmniej jak dla mnie - historia, która w miarę zwiększającej się ilości przeczytanych stron stanowi przyjemną lekturę.

Temat podróży w czasie od zawsze mi się podobał. Zazwyczaj były to jednak podróże w czasy, które są dla nas - czytelników w 21. wieku - przeszłością. Tutaj pierwszy raz spotkałam się z odmienną perspektywą, w której dla bohatera przemierzającego otchłanie czasu ową przeszłością jest nasza teraźniejszość 8-)
Całkiem ciekawe spojrzenie na sprawę. Jak również ciekawe były...

Przepiękna historia miłosna płynąca przez czas i poza czasem.

Początkowo podczas czytania czas ;-) mi się dłużył, lecz w pewnym momencie wszystko przyspieszyło. I już nie mogłam i nie chciałam się zatrzymać. Chciałam się dowiedzieć jak skończy się ta niesamowita historia. Kim jest Eliana dla Finna, i kim jest Finn dla Eliany? Jakim cudem dorosły mężczyzna z przyszłości i ( najpierw dziewczynka, potem ) młoda kobieta z przeszłości mogą czuć taką silną więź. Rozwiązanie jest tak niesamowite, że do dziś mam gęsią skórkę na karku i uśmiech na twarzy, kiedy tylko przypomnę sobie te piękną historie.
Niestety równocześnie z tą historia ukazana jest przyszłość. Przyszłość, w której świat po kataklizmie wprawdzie odbudował się, i jak to w takich wizjach przyszłościowych bywa… unowocześnił. Brak chorób, długowieczność, itd. Ale w tym wszystkim człowiek przestał istnieć jako - ja – i miłości też nie było. Świat bez chorób, wojen - tak. Ale bez miłości? Nie. Bez myślenia o sobie jako odrębnej istocie? Nie wiem czy chciałabym takiej przyszłości.

Wracając do historii Finna i Eliany… niewątpliwie ta książka to romans, ale naprawdę chwyciła mnie za serce. Polecam i jak zwykle oczywiście dodam - trzeba przeczytać i samemu wyrobić sobie opinię o tej książce.

Przepiękna historia miłosna płynąca przez czas i poza czasem.

Początkowo podczas czytania czas ;-) mi się dłużył, lecz w pewnym momencie wszystko przyspieszyło. I już nie mogłam i nie chciałam się zatrzymać. Chciałam się dowiedzieć jak skończy się ta niesamowita historia. Kim jest Eliana dla Finna, i kim jest Finn dla Eliany? Jakim cudem dorosły mężczyzna z przyszłości...

Fantastyka w wersji futurystycznej. Świat po "Mrocznej Zimie", która to, o dziwo, nastała w w 2018 roku! Początkowo ciężko się odnaleźć w fabule, gdyż jest dość nierealnie, nawet jak na fantastykę.
Przyjemny jest klimat, taki trochę sielankowy, powolny. Główny bohater za to przymulony i nieco bezwolny. Czekałam aż się w końcu im wszystkim postawi, bo ileż to można pozwalać żeby inni decydowali za ciebie.
Wątek miłosny początkowo intrygujący, jednak im dalej tym stawał się coraz bardziej oklepany i przewidywalny.
Ogromny plus jednak za przedstawienie stosunku Finna do książek, do czytania i pisania, przede wszystkim do ODRĘCZNEGO pisania! No i ten pamiętnik Eliany... Uwielbiam pamiętniki...
Cała powieść jednak zdecydowanie zbyt monotonna. Gdyby nie fakt, że zabrałam ją ze sobą w podróż i nie miałam innej, to chyba bym nie dokończyła...

Fantastyka w wersji futurystycznej. Świat po "Mrocznej Zimie", która to, o dziwo, nastała w w 2018 roku! Początkowo ciężko się odnaleźć w fabule, gdyż jest dość nierealnie, nawet jak na fantastykę.
Przyjemny jest klimat, taki trochę sielankowy, powolny. Główny bohater za to przymulony i nieco bezwolny. Czekałam aż się w końcu im wszystkim postawi, bo ileż to można pozwalać...

Miłość ponadczasowa:). Świetny romans, z humorem, oczywiście czasami nielogiczny( ale kto by się czepiał:) bardzo polecam!

Miłość ponadczasowa:). Świetny romans, z humorem, oczywiście czasami nielogiczny( ale kto by się czepiał:) bardzo polecam!

Romans science fiction - pierwszy raz miałam do czynienia z taką kombinacją i moim zdaniem, autorce nawet się udało to połączenie. Dobrze opowiedziana historia na swój sposób wzruszająca. Ciekawy pomysł na Uniwersum i udany manewr z przenoszeniem bohaterów w czasie.

Romans science fiction - pierwszy raz miałam do czynienia z taką kombinacją i moim zdaniem, autorce nawet się udało to połączenie. Dobrze opowiedziana historia na swój sposób wzruszająca. Ciekawy pomysł na Uniwersum i udany manewr z przenoszeniem bohaterów w czasie.

Czy zastanawialiście się kiedyś jak będzie wyglądał świat za 250 lat? Jak będzie się różnić od tego, który znamy do tej pory? Czy również zastanawialiście się, że w przyszłości wszystkie nasze obowiązki przejmą maszyny?
Czasem - chociaż nie zawsze sięgam po książki, w których to autor stara się w jakiś sposób pokazać nam pewną wizję przyszłości. Przykładami tego mogą być trylogia "Igrzyska Śmierci" Suzanne Collinse czy też trylogia "Niezgadnej" Veronici Roth.
I wiecie co najbardziej mi się podoba w tych książkach i w tej książce, którą będę dziś Wam recenzować? Pomysłowość - to raz, a dwa to - to jak przedstawili ten świat. W jakich proporcjach nam podali.

Moim zdanie jest to trudne w takim sensie, że autor gdy pisze o przyszłości jest na bardzo grząskim gruncie.

Jest rok 2264. Mroczna Zima minęła jakieś 150 lat temu. Ludzkość w ty czasie czekały bardzo mroczne i niebezpieczne czasy. A to wszystko spowodowane było dżumą, która rozprzestrzeniła się w Niemczech, a po jakimś czasie po całym świecie, zabijając po drodze tysiące ludzi.
I podczas tej ciężkiej i heroicznej walki z epidemią, ludzkość podję dość drastyczną decyzję w tamtym czasie. A mianowicie postanowiono usunąć już na zawsze z użycia zaimek osobowy, w pierwszej osobie liczby pojedynczej, czy "ja".

Od tej chwili każdy musi mówić w postaci bezosobowej. Na przykład "Jestem bardzo ciekawy tej gry", to w tamtym czasie brzmiało błędnie i używało się stwiedzenia "Ten gracz jest po prostu ciekawy". Strasznie głupie prawda? I miało to jakimś stopniu sprawić, że już nie ma jednostek indywidualnych, tylko będą tworzyć jakiś sposób grupę, który połączy wspólne dobro, albo cel.

Jak się dowiadujemy większość prac wykonują roboty, które traktuje się jak darmową siłę roboczą. Zauważyć można również, że ludzie w bardzo dobry sposób posługują się mózgołączem, w której to zapisują swoje wspomnienia, rozmawiają z innymi ludźmi, czy też czytają książki.
W tych czasach istnieją takie urządzenia jak e-bus czy też e-taksówka, które zawiezie daną osobę dosłownie wszędzie.
Co mogłam ja zauważyć to to, że ludzie w tamtych czasach zapomnieli ! (zrezygnowali!) z odręcznego pisma (oprócz Leśnych, którzy tworzyli książki). Rozumiecie XXIII wiek nowe wynalazki i technika.

Finn Nortsrom, ma 26 lat, jest historykiem i tłumaczem martwego języka niemieckiego. Pewnego dnia zostaje poproszony o przetłumaczenie pewnego dziennika. Dziennika dziewczyny z XXI wieku zanim nastała Mroczna Zima.
Jak się okaże Finn nie będzie do końca świadomi co będzie na następnej stronie dziennika. Wie tylko tyle, że jego cały świat jak i również światopogląd zmieni się na zawsze bez powrotu.

Natomiast w tym samym czasie w innej czasoprzestrzeni Eliana Lorenz odwiedza swoją ulubioną księgarnię.

W tejże księgarni pozna bardzo prystojnego mężczyznę, który nie wie do czego służy... guma do żucia.
I rodzi się pytanie co tych dwoję połączy?
Tego się dowiecie czytając tą powieść.

Gdy wypożyczyłam z biblioteki tą książkę to muszę Wam przyznać, że nie do końca wiedziałam, czego
mogłam się spodziewać po tej książce. Przedstawiona historia w tej książce, czyli Eliany i Finna, była swój sposób wyjątkowa i niepowtarzalna. Ponieważ Elianę i Finna łączy wielka miłość, która uważana w tamtych czasach jest za coś niepożądającego. Ludzie w XXIII wieku nie pobierają się z miłości, tylko pobierają się dlatego, aby płodzić potomstwo. Celem tego może być tylko to, że ludzie, którzy przetrawli skupili się przetrwaniu i jako takiej odbudowie tego co zostało po tamtym świecie.

Co do zakończenia, to muszę Wam powiedzieć, że była do prawdy w punkt. Wątek romantyczny podobał mi się i to bardzo, a to dlatego , że był w jakiś sposób oryginalny. Cytat, który mi się spodobał i chyba zapamiętam to istna kwitesencja tego co czuł Finn do Eliany: "Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, które się nie przeżyło.".

Do czego się doczepię to będzie i co mi się nie podobało to to, że autorka nie pokusiła się, nawet nie zająknęła się o rozwinięcie wątku o Mrocznej Zimie. Wiemy tylko tyle że: "(...) Patrzyli na Berlin, Berlin, który ledwo rozumiał, miasto, które jak wiedział, za jedenaście lat zostanie zaatakowane przez śmiercionośny wirus i spalone w 2050 roku, właściwie wymazane z powierzchni ziemi. (...)".

To by był ten jeden minus tej książki, reszta była w porządku
A ostatnią i najsmutniejszą kwestią jest to, że TĘ książkę bardzo trudno kupić w księgarni, a tym bardziej w dyskoncie.

Czy zastanawialiście się kiedyś jak będzie wyglądał świat za 250 lat? Jak będzie się różnić od tego, który znamy do tej pory? Czy również zastanawialiście się, że w przyszłości wszystkie nasze obowiązki przejmą maszyny?
Czasem - chociaż nie zawsze sięgam po książki, w których to autor stara się w jakiś sposób pokazać nam pewną wizję przyszłości. Przykładami tego mogą być...

Dawno żadna książka nie wciągneła mnie tak, jak ta. Trafiłam na nią przez przypadek, ale gdy przeczytałam opis, to stwierdziłam, że MUSZĘ ją mieć. Spędziłam z nią dwie szybkie noce. Książka zafascynowała mnie ,nie potrafiłam się od niej oderwać. Mówiła o świecie tak innym od naszego, zniszczonym przebytymi kataklizmami i wojnami, zmienionym nie do poznania. W tym świecie ludzi łączy mózgołącze - taki internet w głowie, dzięki któremu możemy rozmawiać z innymi, przesyłać sobie informacje itd. Ucięło ci rękę? Nie ma sprawy, wyhodują ci nową! Sprzątanie to też nie problem, każdy ma swojego robota, który odwali za niego wszystkie nieprzyjemne i nużące obowiązki. Z kolei nasza cywilizacja, cywilizacja 21 wieku, jest kulturą wymarłą. Ludzie z przyszłości nie znają facebooka, gumy do żucia, czy conversów. Nie chodzą do McDonalda ani do kina. Nie znają też.. uczuć. Nakazana jest uczuciowa wstrzemiężliwość, brak miłości, czułości. Związki to formalność, która pomaga przetrwać naszemu gatunkowi... A z tym jest coraz większy problem.

Finn Nordstorm dostaje do zbadania pamiętnik niemieckiej nastolatki, Eliany, z początku 21 wieku. A potem spotyka ją w.. przeszłości, podczas misji, w którą zostaje wysłany. Finn znajduje się w świecie zupełnie różnym od tego, który zna on sam. Ludzie inaczej sięzachowują, są bardziej otwarci, emocjonalni, nie wstydzą się także wyrażać swoje uczucia.. W krótce sam odkrywa, że się zakochał.



Nieskończoność to niesamowita historia, różna od wszystkiego, co do tej pory czytałam na temat podróży w czasie. Jednak czuję pewien niedosyt. Czy Finn wraz z Elianą i swoim dzieckiem przeżyli czas wojen i kataklizmów? Czy ich córka przeżyła? Czuję pewien niedosyt!

Dawno żadna książka nie wciągneła mnie tak, jak ta. Trafiłam na nią przez przypadek, ale gdy przeczytałam opis, to stwierdziłam, że MUSZĘ ją mieć. Spędziłam z nią dwie szybkie noce. Książka zafascynowała mnie ,nie potrafiłam się od niej oderwać. Mówiła o świecie tak innym od naszego, zniszczonym przebytymi kataklizmami i wojnami, zmienionym nie do poznania. W tym świecie...

"(...)Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło."

"(...)Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło."