Długa Ziemia

Ledwo przebrnęłam. Strasznie nudna powieść - ostatnie +/-80 stron jest całkiem dobre, ale to by było na tyle.

Ledwo przebrnęłam. Strasznie nudna powieść - ostatnie +/-80 stron jest całkiem dobre, ale to by było na tyle.

Seria „Długa ziemia” to jedyne książki Terry’ego Pratchetta, których nie czytałam (nie licząc „Dobrego omenu”, którego nigdy nie byłam wstanie skończyć). Trochę obawiałam się tego duetu. Chyba wolę Pratchetta solo. Na szczęście niepotrzebnie, bo książka mi się podobała i była naprawdę ciekawa, ale… No właśnie ale. Panowie mieli rewelacyjny pomysł na historię. Równoległe światy, bliźniaczo podobne do naszego, ale nie zasiedlone przez inne istoty tak rozwinięte jak ludzie, tworzące tzw. Długą ziemię. I nagle ludzie odkrywają możliwość przeskakiwania przez te światy, co otwiera wiele możliwości, ale i stwarza poważne problemy i to nie tylko na tych nowych światach ale i na Ziemi Podstawowej. Można przekraczać na wschód i na zachód. Można zabrać ze sobą wszystko, oprócz żelaza, które jakby nie było jest istotnym elementem życia człowieka. Z jednej strony cofa ludzkość i cywilizację do czasów dzikiego zachodu, z drugiej daje wolność i możliwość rozładowania już i tak przeładowanego świata. Jednak doprowadza też do podziałów na ludzi, którzy mogą przekraczać, ale potrzebują do tego krokerów, na tych co przekraczają naturalnie oraz ludzi, którzy nie mogą przekraczać wcale… Do tego wszystkiego dochodzi Lobsang – jednostka SI uznana prawnie za człowieka. Lobsang zabiera naszego głównego bohatera Joshuę w podróż sterowcem przez Długą Ziemię w celu odkrycia nowych światów, stworzeń, a może i czegoś więcej. Cały pomysł na Długą Ziemię uważam za rewelacyjny i taki bardzo pratchettowski. Styl autorów jest również przyjemny, lekki i niewymuszony. Mamy tu także typowy humor Pratchetta (krokery zasilane ziemniakiem, ale nazywanie spotkanych stworzeń trollami i elfami), jest wiele ciekawych wtrąceń naukowych, filozoficznych, religijnych czy socjologicznych. Książka rozwija się powoli wprowadzając nas w Długą Ziemię, pokazując różne zachowania różnych ludzi na to, co daje taki świat. Jednak w pewnym momencie panowie popłynęli, a historia zrobiła się bardziej taką dyskusją dwóch inteligentnych ludzi, którzy zaczęli filozofować „co było gdyby” i odniosłam wrażenie, że Lobsang i Joshua byli takim odzwierciedleniem Pratchetta i Baxtera (choć trudno określić kto był kim, obstawiam, że Pratchett Joshuą). I niestety w pewnym momencie zawiało nudą, a ja musiałam zmuszać się do czytania. Po prosu za bardzo to rozciągnęli. Mimo wszystko polecam tę książkę, zwłaszcza fanom Terry’ego Pratchetta, dla nich to chyba pozycja obowiązkowa i przypomina nieco „Naukę Świata Dysku”. Aczkolwiek nie jest to łatwa lektura na dwa trzy wieczory i zmusza do myślenia, a mi pozwoliła trochę na odkurzenie mojego ścisłego umysłu  Po kolejne tomy na pewno sięgnę, ale może nie od razu.

Seria „Długa ziemia” to jedyne książki Terry’ego Pratchetta, których nie czytałam (nie licząc „Dobrego omenu”, którego nigdy nie byłam wstanie skończyć). Trochę obawiałam się tego duetu. Chyba wolę Pratchetta solo. Na szczęście niepotrzebnie, bo książka mi się podobała i była naprawdę ciekawa, ale… No właśnie ale. Panowie mieli rewelacyjny pomysł na historię. Równoległe...

Ciekawy pomysł jednak rozwinięcie go mogłoby być lepsze ( mniej nudy ). No i mało w niej Pratchetta.

Ciekawy pomysł jednak rozwinięcie go mogłoby być lepsze ( mniej nudy ). No i mało w niej Pratchetta.

Jeśli ktoś szuka w tej książce pasjonującej przygody, skrzenia humoru i porywającej historii to może poczuć się rozczarowany.

Ale piękno tej opowieści to wizja świata bez przeludnienia, z dziką przyrodą i milionem możliwości. Ta książka pozwala marzyć o ciszy, spokoju ale również o zdobywaniu nowych światów, fascynujących odkryciach, pionierskim stylu życia i powrocie do korzeni. Pozwala docenić piękno prostoty.

Samo universum daje mnogość możliwości. Długa ziemia to miejsce gdzie można przekraczać pomiędzy bardzo podobnymi światami jak nasza planeta, z tym że w większości nie zamieszkanymi. Książka jest dobrze przemyślana. Autorzy pokazują implikacje migracji i większych przestrzeni, sypie się światowa gospodarka, pieniądz traci na wartości. Nie każdy może podróżować więc rodzą się miedzy ludźmi animozje, żale i podejrzenia. Wszystko trzeba organizować od nowa na przyległych światach ale nie dostajemy od twórców gotowych rozwiązań - raczej szkielet, który możemy sobie w głowie zabudować.

Jeśli ktoś szuka w tej książce pasjonującej przygody, skrzenia humoru i porywającej historii to może poczuć się rozczarowany.

Ale piękno tej opowieści to wizja świata bez przeludnienia, z dziką przyrodą i milionem możliwości. Ta książka pozwala marzyć o ciszy, spokoju ale również o zdobywaniu nowych światów, fascynujących odkryciach, pionierskim stylu życia i powrocie do...

Pierwszy tom ten serii jest najlepszy, i żałuję, że na nim nie poprzestałam. Każdy kolejny okazywał się coraz większym rozczarowaniem 🤷‍♀️

Pierwszy tom ten serii jest najlepszy, i żałuję, że na nim nie poprzestałam. Każdy kolejny okazywał się coraz większym rozczarowaniem 🤷‍♀️

No nie weszło mi to zbyt dobrze. Przez 2/3 tekstu miałam wrażenie, że czytam opis świata wykreowanego przez Baxtera i Pratchetta, z symboliczną zaledwie fabułą. Perypetie bohaterów zainteresowały mnie dopiero pod koniec, a to w mojej opinii za mało, żeby książkę uznać za dobrą. Zwłaszcza, że świat dysku ustawił poprzeczkę - a co za tym idzie, oczekiwania - wysoko.

No nie weszło mi to zbyt dobrze. Przez 2/3 tekstu miałam wrażenie, że czytam opis świata wykreowanego przez Baxtera i Pratchetta, z symboliczną zaledwie fabułą. Perypetie bohaterów zainteresowały mnie dopiero pod koniec, a to w mojej opinii za mało, żeby książkę uznać za dobrą. Zwłaszcza, że świat dysku ustawił poprzeczkę - a co za tym idzie, oczekiwania - wysoko.

Przepiękna idea alternatywy dla naszego świata - tam, gdzie przyroda jest jeszcze nietknięta i wszystko jest możliwe. Brakowało mi trochę większej ilości opisów tego, jak żyje się na innych Ziemiach (trochę takich smaczków, jak z Flinstonów ;) ), ale jestem bardzo ciekawa kolejnych części tej sagi.

Przepiękna idea alternatywy dla naszego świata - tam, gdzie przyroda jest jeszcze nietknięta i wszystko jest możliwe. Brakowało mi trochę większej ilości opisów tego, jak żyje się na innych Ziemiach (trochę takich smaczków, jak z Flinstonów ;) ), ale jestem bardzo ciekawa kolejnych części tej sagi.

Książka zapowiadała się bardzo dobrze, jednak w ostatecznym rozrachunku zabrakło mi w niej jakiejś iskry utrzymującej czytelnika przy czytaniu. Ale po kolei.

Tematyka niesamowicie oryginalna. Przedstawiony świat jest czymś naprawdę niezwykłym i nie sądzę, żeby czytelnik mógł spotkać coś równie podobnego w innej książce. Niestety, główny motor napędowy fabuły, zagrożenie czające się gdzieś w oddali, który ma trzymać w napięciu czytelnika jest na tyle słaby, że często znudzony przerywałem czytanie. Na szczęście poza niezbędnymi opisami świata autor wtrącał również liczne retrospekcje, bez których pogubiłbym się totalnie. I właśnie te liczne wstawki wybudzają człowieka z letargu, bo nie oszukujmy się, fabuła książki się wlecze.

A gdy na koniec liczyłem na jakiś szok, następuje zakończenie - takie nijakie, byle tylko zostawić pewne niedopowiedzenia, które miejmy nadzieję będą wyjaśnione w kolejnym tomie.

Szczerze liczyłem na książkę bardziej angażującą czytelnika. Ta powieść w ogólnym rozrachunku nie jest zła, ale wymagała jednak lekkiego dopracowania i dodania jakichś większych bodźców rozbudzających uwagę czytelnika poza miernym zakończeniem.

Książka zapowiadała się bardzo dobrze, jednak w ostatecznym rozrachunku zabrakło mi w niej jakiejś iskry utrzymującej czytelnika przy czytaniu. Ale po kolei.

Tematyka niesamowicie oryginalna. Przedstawiony świat jest czymś naprawdę niezwykłym i nie sądzę, żeby czytelnik mógł spotkać coś równie podobnego w innej książce. Niestety, główny motor napędowy fabuły, zagrożenie...

Światy równoległe. Zarówno nieodkryte - jak i wielokrotnie nas odwiedzające poprzez trolle, elfy, koboldy.....
Pomysł dobry.
Wykonanie.... amerykocentryczne. Dziki Zachód. Ludziska marzą o stworzeniu miasteczka pozbawionego zdobyczy cywilizacji, życia w małych osadach, gdzie młyn wodny jest potęznym osiągnięciem.
Miliony kopii Ziemi - a jakże łatwo trafić tam, gdzie się chce. I na świecie milion z hakiem trafic na zamieszkałą mieścinkę (na kilka światów rozłożoną). Poczta działa międzyświatowa, sterowce przekraczają światy.
Ba, niektóre osoby sa zdolne do korzystania ze skrótów, które niosą przez dziesiątki światów (raczej dziesiątki tysięcy jak nie setki - skoro na świat milionowy w kilka kroków dostać się można).
Ale żaden skrót nie przechodzi przez "Szczelinę" - intrygująca cecha.
W sumie ocena wysoka raczej za dość dobry pomysł - ale obniżona za nieco płaskie wykonanie...

Światy równoległe. Zarówno nieodkryte - jak i wielokrotnie nas odwiedzające poprzez trolle, elfy, koboldy.....
Pomysł dobry.
Wykonanie.... amerykocentryczne. Dziki Zachód. Ludziska marzą o stworzeniu miasteczka pozbawionego zdobyczy cywilizacji, życia w małych osadach, gdzie młyn wodny jest potęznym osiągnięciem.
Miliony kopii Ziemi - a jakże łatwo trafić tam, gdzie się...

Moim zdaniem książka dosyć nie równa. Potrafi wciagnac ale i znuzyc. Pozatym nie jestem fanem pourywanych wątków, które średnio łączą się z tronem fabuły.

Moim zdaniem książka dosyć nie równa. Potrafi wciagnac ale i znuzyc. Pozatym nie jestem fanem pourywanych wątków, które średnio łączą się z tronem fabuły.