Niesamowita historia, ale podjęta przez Rosiaka próba napisania o niej xiążki zakończyła się porażką.
Po pierwsze to wspaniała historia, ale na krótki reportaż. Próba wyciśnięcia z niej xiążki to słaby pomysł. Pewnie autor sam zdawał sobie z tego sprawę i czynił cuda aby "napompować" historię wieloma powtórzeniami i wątkami pobocznymi.
Po drugie samo życie xiędza(?) Wekslera-Waszkinela po wydaniu xiążki i jego wybory przekreśliły przesłanie xiążki, że jej bohater został odrzucony przez chrześcijan jako zbyt żydowski i przez Żydów jako zbyt chrześcijański.
Jedyny zysk z tej xiążki to nauka, że to marny pomysł pisać o kimś za jego życia i jeszcze oddawać mu głos we własnej sprawie. Xiądz(?) Weksler-Waszkinel na kartach tej xiążki nieustannie kreuje się na ofiarę, a to Żydów, a to katolików. I na dodatek podkreśla swoje dozgonne przywiązanie do katolicyzmu. Ciekawie byłoby dowiedzieć się co teraz ma do powiedzenia, gdy porzucił katolicyzm dla judaizmu. Pewnie też by coś wykreował na swoje usprawiedliwienie.
Cóż, historia wielka ale ego bohatera jeszcze większe...

Niesamowita historia, ale podjęta przez Rosiaka próba napisania o niej xiążki zakończyła się porażką.
Po pierwsze to wspaniała historia, ale na krótki reportaż. Próba wyciśnięcia z niej xiążki to słaby pomysł. Pewnie autor sam zdawał sobie z tego sprawę i czynił cuda aby "napompować" historię wieloma powtórzeniami i wątkami pobocznymi.
Po drugie samo życie xiędza(?)...

Wielki szacunek dla autora, że tak wiele historii potrafił przedstawić w kluczu relacji polsko-żydowskich. Nie tylko prześladowań i wzajemnych urazów, ale także prób szukania i ocalenia wspólnej pamięci – jak wydarzenie „Jedna ziemia, dwie świątynie” zorganizowane w Lublinie w 2000r.
Książka oczywiście przebogata i przeciekawa. Przedstawia księdza Waszkinela nie tylko jako ikonę pojednania polsko-żydowskiego, ale także wrażliwego, wewnętrznie rozdartego człowieka (wbrew temu, co sam o sobie mówi). Pokazuje, że z taką nadwrażliwością i obciążeniami ciężko żyć na dalszą metę. „Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu” mógł mówić św. Augustyn i to się przez wieki nie zmieniło Problem pojawia się, gdy zarówno żydzi, jak i chrześcijanie, a do tego muzułmanie są przekonani, że to właśnie ich szczególnie Bóg wybrał i ukochał, i że tylko oni kroczą Jego ścieżką. Pachnie mi to instrumentalnym traktowaniem Stwórcy i religii w ogóle. I naprawdę brak w tej sytuacji dobrych rozstrzygnięć, i historia k. Romualda Jakuba Wekslera-Waszkinela wcale ich nie przynosi.

Wielki szacunek dla autora, że tak wiele historii potrafił przedstawić w kluczu relacji polsko-żydowskich. Nie tylko prześladowań i wzajemnych urazów, ale także prób szukania i ocalenia wspólnej pamięci – jak wydarzenie „Jedna ziemia, dwie świątynie” zorganizowane w Lublinie w 2000r.
Książka oczywiście przebogata i przeciekawa. Przedstawia księdza Waszkinela nie tylko jako...

Ciężko być księdzem - Żydem w Polsce, równie trudno być księdzem - Żydem w Izraelu.
Ciekawa biografia, a w tle o wschodnioeuropejskim antysemityzmie, kościelnym antyjudaizmie i żydowskim antykatolicyzmie.
Jak na razie- imho - chyba najlepsza książka Rosiaka.

Ciężko być księdzem - Żydem w Polsce, równie trudno być księdzem - Żydem w Izraelu.
Ciekawa biografia, a w tle o wschodnioeuropejskim antysemityzmie, kościelnym antyjudaizmie i żydowskim antykatolicyzmie.
Jak na razie- imho - chyba najlepsza książka Rosiaka.

Uwielbiam reportaże pana Darka, dlatego od strony warsztatowej uważam tę książkę za świetną. Genialnie się czyta, bardzo ciekawie i nie ma tutaj miejsca na nudę.

Jeżeli chodzi o tytułową osobę, to cóż, każdy będzie miał okazję wyrobić sobie własne zdanie na ten temat, i to, co bardzo mi się podobało, to że autor nie narzuca pewnego schematu czy nie toruje czytelnika, którą drogą iść.

Zdecydowanie warta uwagi!

Uwielbiam reportaże pana Darka, dlatego od strony warsztatowej uważam tę książkę za świetną. Genialnie się czyta, bardzo ciekawie i nie ma tutaj miejsca na nudę.

Jeżeli chodzi o tytułową osobę, to cóż, każdy będzie miał okazję wyrobić sobie własne zdanie na ten temat, i to, co bardzo mi się podobało, to że autor nie narzuca pewnego schematu czy nie toruje czytelnika, którą...

Dariusz Rosiak (ur. 1962) - anglista, dziennikara, reportażysta, talent. Podjął temat niezmiernie trudny
Zaczynam od notki w "Moim Pod Ręczniku":
"WEKSLER-WASZKINEL, KSIĄDZ, ur. w 1943 r w Święcianach, 70 km na płn od Wilna, z krawca Jaakuba Wekslera i jego żony Batii, wyniesiony z getta i oddany Emilii Waszkinel i jej mężowi na wychowanie; który dowiedział się jako dorosły człowiek 23 lutego 1978 r, że jest Żydem, (podczas gdy księdzem był od 1966 r).,: „...w jednym z portali internowanych przeczytałem o sobie: 'temu Żydowi tak ciężko się nawrócić'. Toteż wciąż przypominam, jestem Żydem, i że JEZUS JEST ŻYDEM. Jestem bliżej Jezusa od tych, którzy się jeszcze nie nawrócili i jeszcze w NIM ŻYDA nie zobaczyli”. W 2006 chciano z niego zrobić b. TW., lecz nie udało się. TP 13/2013, Boniecki: „...Romuald Jaakow Weksler-Waszkinel cierpi dlatego, że równocześnie jest księdzem i Żydem. Może najbardziej go boli doktryna „substytucji” - rzekomego zastąpienia Narodu Wybranego przez chrześcijan - „nowy Izrael”. A tak nie jest, Jezus... wyraźnie powiedział że „zbawienie pochodzi od Żydów”, bowiem „nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami” (św.Paweł)... ..Jest w nim całe zło wyrządzone w ciągu historii przez chrześcijan Żydom i jest ból Żydów... Miał wsparcie w abp Życińskim... W 2008 r wyjechał do Izraela...”. Znienawidzony przez „prawdziwych polaków” za swoje żydostwo (również w czasie wizyty w Toronto); por. ks Puder*. Poświęcona mu książka Dariusza Rosiaka „Człowiek o twardym karku” /Wyd. Czarne/. Fragment z niej: „...opowieść prof. Jana Hudzika. „Jedziemy w Lublinie autobusem na cmentarz żydowski, a ks. Waszkinel cały roztrzęsiony. „Antysemici - mruczy pod nosem - wszędzie antysemici”. „Gdzie antysemici, proszę ksiedza, jacy antysemici?”. „Napisy na murach, zobacz, na murach wszędzie napisy. „Jude raus!” i inne takie”. Jedziemy tym samym autobusem,ja siedzę obok niego i nie widzę żadnych napisów... Napisy były.. Ja nie zauważam, bo mnie nie dotyczą..”
*ks. Puder - PUDER Tadeusz /1908-45/, jedyny przed wojną KSIĄDZ KATOLICKI - ŻYD. TUWIM opisuje, jak w Kościele św. Jacka /P. był rektorem/, gdy ks. Puder szedł na ambonę, doskoczył gorliwy Polak, dał mu w twarz krzycząc: „TO JEST ŻYD !!”
Polecam również wywiad z księdzem Wekslerem na:
https://chidusz.com/romuald-jakub-weksler-waszkinel-syn-krawca-ze-swiecian/
Rosiak poza kunsztem dziennikarskim czy pisarskim wykazał się rzetelnością, obiektywnością, a przede wszystkim odwagą. Proszę Państwa, to obowiązek to przeczytać. 10/10
Jeszcze dwie opinie o książce ściągnięte z:
https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/czlowiek-o-twardym-karku
„To znacznie więcej niż barwna, wciągająca biografia. To mądra książka o bólu. O bólu oraz o strasznych ranach w pamięci żydowskiej, a także o poranieniu pamięci polskiej i litewskiej, rosyjskiej i niemieckiej. I o nabrzmiałych bólem relacjach chrześcijan i Żydów.
To fascynująca, choć często gorzka książka o PRL-u i Izraelu, o przedwojennych Święcianach, o KUL-u, o kibucu Sde Elijahu i katolickiej wspólnocie przy Ha-Raw Kuk w Jerozolimie.
To głęboka książka o nieustępliwym poszukiwaniu własnej tożsamości formowanej i deformowanej przez tragiczną historię XX wieku”. Maciej Zięba OP
"Trudno być Żydem, ale niełatwo i księdzem, a co dopiero jednym i drugim naraz. Do tego będąc sierotą z Holokaustu, na ziemi przesiąkniętej krwią. Zmuszanym do rozmów z bezpieką. I z antysemitami, często w koloratkach. Odrzucanym przez katolickich współwyznawców i żydowskich współplemieńców. Nie znam większego sieroctwa. Ta książka jest rewelacyjna nawet dla kogoś tak obeznanego z tematem jak ja. I wcale nie jednoznaczna, bo wiarogodni rozmówcy wzajemnie sobie zaprzeczają. Nawet księża. Komu wierzyć? To kwestia sumienia." Henryk Grynberg

Dariusz Rosiak (ur. 1962) - anglista, dziennikara, reportażysta, talent. Podjął temat niezmiernie trudny
Zaczynam od notki w "Moim Pod Ręczniku":
"WEKSLER-WASZKINEL, KSIĄDZ, ur. w 1943 r w Święcianach, 70 km na płn od Wilna, z krawca Jaakuba Wekslera i jego żony Batii, wyniesiony z getta i oddany Emilii Waszkinel i jej mężowi...

http://portafortunas.pl/recenzja-czlowiek-o-twardym-karku-historia-ksiedza-romualda-jakuba-wekslera-waszkinela-dariusz-rosiak/

http://portafortunas.pl/recenzja-czlowiek-o-twardym-karku-historia-ksiedza-romualda-jakuba-wekslera-waszkinela-dariusz-rosiak/

Losy osób urodzonych na wschodzie Europy zawsze są poplątane, a ich pochodzenie nigdy nie jest pewne. Skąd, więc aż tyle w nas nienawiści i ksenofobii?
Ta książka nie daje na to pytanie odpowiedzi. Wręcz przeciwnie, to ona je stawia. Bo jakże skomplikowane są losy człowieka poszukującego własnych korzeni.
To opowieść o walce zagubionego człowieka o siebie i o prawdę o swoich korzeniach. Przeraża mnie fakt, że żyje wielu ludzi, których rodowody są tak skomplikowane jak księdza Romualda. Co gorsza, jak wiele osób nawet nie jest świadomych, że są potomkami Żydów, Niemców, Ukraińców i wszelkich innych narodowości, które mieszały się z Polakami na terenach Europy Wschodniej. Myślę, że każdy z nas nie jest "czystej krwi", więc dlaczego tak bardzo boimy się i nienawidzimy innych?

Losy osób urodzonych na wschodzie Europy zawsze są poplątane, a ich pochodzenie nigdy nie jest pewne. Skąd, więc aż tyle w nas nienawiści i ksenofobii?
Ta książka nie daje na to pytanie odpowiedzi. Wręcz przeciwnie, to ona je stawia. Bo jakże skomplikowane są losy człowieka poszukującego własnych korzeni.
To opowieść o walce zagubionego człowieka o siebie i o prawdę o...

Książka Dariusza Rosiaka to obiektywnie pokazany portret księdza Romualda Wekslera-Waszkinela, duchownego kontrowersyjnego, o poglądach niezbyt wygodnych dla katolickiego Kościoła.

Reporter przedstawia swojego bohatera jako postać tragiczną, rozdartą wewnętrznie z powodu pochodzenia - uratowany od Holokaustu w niemowlęctwie jako żydowskie dziecko, Romuald Waszkinel poznał swoje korzenie dopiero w dorosłym życiu, gdy był już katolickim księdzem.
Wydawać by się mogło, że ten paradoks historii to po prostu interesująca opowieść z wojną w tle, opowieść, jakich wiele. Jednak w przypadku tego człowieka, jego przeszłość położyła się cieniem na całym bieżącym i przyszłym życiu, doprowadzając i do wewnętrznego konfliktu, i do bolesnych konfliktów z otoczeniem.
Bycie jednocześnie Żydem i Polakiem nie byłoby niczym dziwnym. Jednak bycie Żydem i chrześcijaninem, w dodatku katolickim księdzem, wyklucza się, zwłaszcza z punktu widzenia judaizmu.

Bohater reportażu wciąż stoi na rozdrożu. Co więcej, z upływem czasu jego rozdarcie pogłębia się.
Autor nie tylko opisuje niecodzienne losy Waszkinela, powołując się na różne źródła. Przede wszystkim obiektywnie pokazuje obie strony medalu, oddając głos i swojemu bohaterowi, i ludziom, z którymi wszedł on w konflikt (dotyczy to zwłaszcza relacji z władzami KUL-u oraz z zakonnicą, która odkryła, kim są jego rodzice).
Czasem mamy tu słowo przeciw słowu. Dariusz Rosiak nie kładzie na szali własnej oceny. Czytelnik musi to zrobić sam, jednak nie jest to łatwe.

Bohater reportażu jest człowiekiem z krwi i kości, pełnym sprzeczności i wad, których się nie wypiera. Co więcej, przyznaje się do błędów, z których szczególnie poruszające są butne decyzje z pierwszych lat kapłaństwa (to na przykład odmówienie pewnemu mężczyźnie spowiedzi czy odmówienie udzielenia komunii upośledzonemu chłopcu).

Jaki naprawdę jest ksiądz Waszkinel? Nie znajdziemy w reportażu jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Sami musimy spróbować ją znaleźć. Albo i nie szukać jej, przyjmując, że książka to po prostu ciekawa, intrygująca opowieść o niecodziennym życiu duchownego, a także przyczynek do wielu refleksji na temat człowieczeństwa, religii, tolerancji, szukania swojego miejsca w świecie, trudnej sztuki współistnienia z innymi ludźmi, zwłaszcza jeśli różnią się od nas pod różnymi względami.

Książka Dariusza Rosiaka to obiektywnie pokazany portret księdza Romualda Wekslera-Waszkinela, duchownego kontrowersyjnego, o poglądach niezbyt wygodnych dla katolickiego Kościoła.

Reporter przedstawia swojego bohatera jako postać tragiczną, rozdartą wewnętrznie z powodu pochodzenia - uratowany od Holokaustu w niemowlęctwie jako żydowskie dziecko, Romuald Waszkinel poznał...

Z księdzem profesorem zetknąłem się uczestnicząc w jego wykładach z antropologii w trakcie moich studiów na wydziale filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Należały do jednych z najciekawszych i najbardziej inspirujących, bo nie były tylko suchym akademickim przekazem, ale bardzo mocno zobrazowanym opisem życiowych doświadczeń, własnych przemyśleń i przeżyć, głęboko uzasadnionych racjonalnym poznaniem i zrozumieniem otaczającego nas świata. Oparte były na intensywnych poszukiwaniach prawdy o człowieku, o jego istocie, o sensie i celu ludzkiego życia, pozwalały na wniknięcie w tajemnicę człowieczeństwa korzystając z dwóch źródeł, jednym, którym jest rozum, i drugim, objawienie, dzięki któremu w pełni udaje się zsynchronizować i prawdziwie poznać naturę człowieczeństwa. Niesamowity spokój, który bił z jego postawy, połączony z wielką cierpliwością oraz otwartością na pojawiające się ze strony studentów pytania, sprawiał, że przyciągał do siebie, wzbudzał szacunek i uznanie będące wyrazem docenienia jego stylu jako wykładowcy, ale i tego, jakim był człowiekiem i kapłanem, bo takie cechy były w szczególnym poważaniu. Mieliśmy też świadomość faktu, że był bardzo mocno zaangażowany w dialog religijny pomiędzy Kościołem Katolickim a Gminą Żydowską, gdyż był on częścią jego osobistego doświadczenia. Będąc już wyświeconym kapłanem jego mama powiedziała mu, że jest dzieckiem żydowskiej kobiety, która oddała go jej na wychowanie, by uratować go przed niechybną śmiercią z rąk Niemców, którzy w ramach celowo prowadzonej akcji eksterminacji sukcesywnie likwidowali getta i zabijali Żydów, co zresztą spotkało całą jego rodzinę. Ta dramatyczna prawda zmieniła jego życie i postrzeganie świata. Cały dotychczas tak skrzętnie budowany ład i porządek, pewność wszystkiego w co wierzył, i co było fundamentem, na którym zbudował to, kim jest, legły w gruzach, wszystko uległo przewartościowaniu, i niejako, niczym niemowlę, musiał zacząć wszystkiego uczyć się na nowo i zaczynać od początku. O tym jest ten niezwykle ciekawy reportaż, tak ważny dla mnie, bo jego bohatera spotkałem na swojej drodze. Nie brakuje tu gorzkich słów kierowanych pod adresem jego współbraci w kapłaństwie, Będąc świadomym swego pochodzenia Żydem i kapłanem musiał zmierzyć się z tym, co kiedyś go raziło, ale przechodził obok, a dziś boli, bo integralnie dotyka jego, a mianowicie z różnymi przejawami i postaciami antysemityzmu. I o ile nasza wrażliwość nie jest tak wyostrzona i wiele zachowań czy postaw traktujemy bardziej jako wynikających z chuligaństwa czy niewiedzy, jako przejaw braku elementarnej kultury, to dla niego nabierają one już innego wymiaru, i zwykłe hasła pisane na ścianach są dla niego sygnałem ukrytej fobii żydowskiej i urastają do znaków antysemityzmu, który należy potępiać i nagłaśniać jako przejaw nietolerancji i niebezpieczne zjawisko sugerujące istnienie podskórnych ideologicznych szowinizmów. To oczywiście sprawiło, że stał się outsiderem w swych poglądach a ów radykalizm odstraszył wiele osób od niego, tym bardziej, że w swym misyjnym poczuciu odsłaniania tkwiącego wszędzie antysemityzmu zagalopował się atakując swoich hierarchie Kościoła, innych kapłanów, środowisko kulowskie, swego promotora Ojca Krąpca i wielu innych. Stał się postacią, która zaczęła budzić bardziej pobłażanie niż złość za to, co mówił i robił, bo doszukiwano się w jego działaniu jakiś osobistych frustracji i niespełnienia, obsesji, wyolbrzymionych kompleksów, które spowodowały, że wszędzie zaczął widzieć wrogów i niechętnych mu ludzi, a to go zamykało i skutecznie izolowało od środowiska. Ten proces wyobcowywania połączony był z próbą asymilacji z nową wspólnotą jaką miała być jego wspólnota krwi, kiedy podjął decyzje o wyjeździe do Izraela. To też pokazało, że droga i w tę stronę nie będzie łatwa, bo dla Żydów Żydem może być tylko ktoś, kto nawet deklaruje się jako niewierzący, ale nie jest możliwe, by był księdzem , bo to jest nie do przekroczenia. A ponieważ jego wybór był wyborem radykalnym, nie był w stanie zrezygnować z kapłaństwa, by przejść na judaizm, chciał być kimś pośrodku, Żydem, który idzie z całą swoją żydowską przeszłością i z bagażem doświadczeń za Chrystusem. Nie mógł odnaleźć się wśród swoich, nie odnalazł się w we wspólnocie kapłanów z żydowskim pochodzeniem, nie przyjęli go też Żydzi. Dziś wydeptuje swoją własną ścieżkę, okupioną łzami, bólem i cierpieniem, ale pełną nadziei i wiary, że taki był Boży plan zbawienia dla niego. Wielokroć dotknięty i przygnieciony nigdy się nie poddał i idzie naprzód, co świadczy o wielkiej sile ducha i odwadze. To lektura niezwykła, bo i postać niezwykła, i kontekst wszystkich poruszonych zagadnień bardzo ważny dla refleksji o moralnej kondycji społeczeństwa, jego postawach, wyborach, jak również i trudnych pytań o to, z jakimi demonami się zmagamy, i czy skutecznie czy tylko na pokaz.

Z księdzem profesorem zetknąłem się uczestnicząc w jego wykładach z antropologii w trakcie moich studiów na wydziale filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Należały do jednych z najciekawszych i najbardziej inspirujących, bo nie były tylko suchym akademickim przekazem, ale bardzo mocno zobrazowanym opisem życiowych doświadczeń, własnych przemyśleń i przeżyć,...

Ksiądz Romuald Weksler-Waszkinel jest uznanym, cenionym w środowisku akademickim wykładowcą. Studiował w seminarium duchownym z kolegami, którym dane było zrobić kariery w kościelnej hierarchii. Pewnego dnia jego życie ulega gwałtownej zmianie. Dowiaduje się, że ojciec i matka nie są jego biologicznymi rodzicami. Jest żydowskim dzieckiem uratowanym z getta. Przygarniętym przez rodzinę zastępczą.

W tym dniu rozpoczyna się kolejny etap, czy nawet nowe życie księdza Wekslera-Waszkinela. Zaczyna poznawać religię swoich przodków, pozostając wiernym powołaniu, jakie wybrał przed laty. Egzystuje na rozdroży. Zawieszony między dwoma światami. Ze wspólnymi korzeniami, jak i idealogiczno-historyczną przepaścią budowaną przez lata.

Więcej: http://zzyciaksiazek.blogspot.com/2013/05/historia-czowieka-na-rozdrozu.html#more

Ksiądz Romuald Weksler-Waszkinel jest uznanym, cenionym w środowisku akademickim wykładowcą. Studiował w seminarium duchownym z kolegami, którym dane było zrobić kariery w kościelnej hierarchii. Pewnego dnia jego życie ulega gwałtownej zmianie. Dowiaduje się, że ojciec i matka nie są jego biologicznymi rodzicami. Jest żydowskim dzieckiem uratowanym z getta. Przygarniętym...