Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan

To mój pierwszy przeczytany reportaż Dariusza Rosiaka. Książka jest napisana z pasją i determinacją. Autor próbuje zachować na piśmie ginący świat chrześcijan Bliskiego Wschodu, tj. przynależących do kolebki chrześcijaństwa libańskich Maronitów, rozproszonych od Iraku przez Syrię i Turcję aż po Szwecję dziedziców starodawnych tradycji syryjskich, egipskich Koptów czy chrześcijan żyjących w Izraelu - zarówno Arabów (Palestyńczyków), jak i modlących się po hebrajsku katolików. Przed czytelnikiem odsłania się krajobraz pachnący egzotyką, w wielu miejscach zaskakujący, dla Europejczyka nowy, a jednocześnie oszałamiający powagą dwutysięcznego przekazu żywej wiary. Trudne doświadczenia bliskowschodnich chrześcijan są u nas niewiele znane. Książka warta jest przeczytania.

To mój pierwszy przeczytany reportaż Dariusza Rosiaka. Książka jest napisana z pasją i determinacją. Autor próbuje zachować na piśmie ginący świat chrześcijan Bliskiego Wschodu, tj. przynależących do kolebki chrześcijaństwa libańskich Maronitów, rozproszonych od Iraku przez Syrię i Turcję aż po Szwecję dziedziców starodawnych tradycji syryjskich, egipskich Koptów czy...

W pluralistycznym społeczeństwie z kakofonii opinii lubimy wyłuskiwać przekonujące nas, zazwyczaj ostre tezy. Jeśli ktoś, sięgając po książkę red. Rosiaka chciał nie tylko zorientować się w bliskowschodniej plątaninie, ale też wykrystalizować swoją opinię, skończy lekturę zmieszany. Podróżując z autorem po odległych nam kulturowo miejscach spotykamy nie tylko różnych ludzi, ale też różne soczewki na świat, co powoduje pewien chaos w głowie czytelnika. Jednak wielką klasę zachowuje autor, konsekwentnie pozostając przy swoim zamiarze: po pierwsze słuchać. Nie ma więc w tej wielkiej opowieści wielkich tez, ale jest szczerość ludzi, którzy w swojej wrażliwości, ale i swoich uprzedzeniach, wystawieni są na nieustający niepokój. "Ziarno i krew" dowodzi, że im więcej wiemy, tym wiemy mniej. Ta trywialna konstatacja, choć dla mnie irytująca, jest jednak niezwykle cenna - bowiem choć czasem jakieś stanowisko zająć trzeba i tak wiadomo, że nie oprze się o zrozumienie rzeczywistości w pełni. Obraz bliskowschodnich chrześcijan, tak ciężko doświadczonych i wystawionych na szereg dylematów, to lekcja zarówno o społeczeństwie, jak i religii i nas samych.

W pluralistycznym społeczeństwie z kakofonii opinii lubimy wyłuskiwać przekonujące nas, zazwyczaj ostre tezy. Jeśli ktoś, sięgając po książkę red. Rosiaka chciał nie tylko zorientować się w bliskowschodniej plątaninie, ale też wykrystalizować swoją opinię, skończy lekturę zmieszany. Podróżując z autorem po odległych nam kulturowo miejscach spotykamy nie tylko różnych ludzi,...

Książka wywarzona i sentymentalna (w mediach autor zawsze jest strapiony), dla nas wyrzut sumienia, dla tych, którzy je mają. Sentymentalna ponieważ opisuje zanikanie matecznika naszej religii i w dużej mierze kultury. Miejsca gdzie do dziś (ale jak długo?) żyją pierwsi chrzrześcianie. Często zagrożeni represjami, a nawet śmiercią. Nie jak u nas "prawdziwi katolicy" walczący o nasze zbawienie za publiczne pieniądze. Warto by ją przeczytać naszym domorosłym "specjalistom" od Bliskiego Wschodu i wrogom emigracji.

Książka wywarzona i sentymentalna (w mediach autor zawsze jest strapiony), dla nas wyrzut sumienia, dla tych, którzy je mają. Sentymentalna ponieważ opisuje zanikanie matecznika naszej religii i w dużej mierze kultury. Miejsca gdzie do dziś (ale jak długo?) żyją pierwsi chrzrześcianie. Często zagrożeni represjami, a nawet śmiercią. Nie jak u nas "prawdziwi katolicy"...

Niezwykle ciekawe reportaże z regionu, gdzie narodziło się chrześcijaństwo i tam tez się w pierwszej kolejności rozwijało. Obecnie można powiedzieć, że egzystuje, a gdzieniegdzie nawet dogorywa. Oczywiście chodzi o kościoły obrządków wschodnich – prawosławnych bądź monofizyckich oraz maronitów. Praktycznie tylko w Stambule autor ma kontakt z przedstawicielami zachodniej gałęzi chrześcijaństwa – ewangelikalnymi protestantami, z tym że jest to grupa konwertytów, a nie potomkowie dawnych wyznawców wiary w Chrystusa jako zbawiciela.
Autor opisuje bowiem dzisiejsze losy chrześcijan na terenie Turcji (odrębnie Stambuł i interior), Iraku, Libanu oraz Izraela (w tym Zachodniego Brzegu, czyli autonomii palestyńskiej). Ale podróż zaczyna się … w Szwecji, gdzie mieszkają Asyryjczycy, czy jak chcą inni Aramejczycy – wschodni chrześcijanie przybyli tam z Kurdystanu, o których pisał też Karl-Markus Gauß w jednym z reportaży wydanych w książce „Mieszkańcy Roany odchodzą pogodnie”.
Dariusz Rosiak rozmawia z przedstawicielami lokalnych społeczności, jeśli się da to nawet z duchownymi, ale nie tylko. Opisy tego co widzi i przeżywa uzupełnia własną wiedzą, nie wybiera się bowiem w podróż reporterską bez wymaganego przygotowania.
Niewątpliwie najciekawszy rozdział taktuje o egipskich koptach, wśród których spotkamy nawet … naszego rodaka. Zupełnie nieznany u nas odłam chrześcijaństwa, z pewnymi specyficznymi zwyczajami (z których jeden by się w Polsce podobał, ale drugi za nic by nie przeszedł) i wielką historią, naznaczona jednak ciągłymi prześladowaniami – obecnie nie ze strony państwa, lecz islamskich fanatyków.
I właśnie islam, szczególnie w radykalnej wersji jest jednym ze źródeł zagrożeń dla chrześcijan na Bliskim Wschodzie, wszędzie stanowiących mniejszość. W każdym z państw (może poza formalnie Turcją) muzułmańska większość wywiera na mniejszości wpływ nie tylko faktycznie, ale i prawnie. Drugie zagrożenie to bieda, będąca przyczyną emigracji a przez to osłabienia lokalnych społeczności chrześcijańskich. Ale i te wspólnoty są niejednorodne. Arabscy chrześcijanie w Izraelu sprzyjają Palestyńczykom i opozycji w Syrii oraz Iraku. Dla ich braci w wierze z tych krajów niedemokratyczne reżimy stanowiły ochronę przed radykalnymi muzułmanami. Natomiast w Libanie maronici walczyli między sobą i byli w taktycznym sojuszu z szyickim hezbollahem przeciwko sunnickiemu ISIS.
Bardzo ciekawa książka, która pokazuje chrześcijan żyjących w naprawdę wrogim środowisku, którzy za swą wiarę płacę nierzadko najwyższą cenę.

Niezwykle ciekawe reportaże z regionu, gdzie narodziło się chrześcijaństwo i tam tez się w pierwszej kolejności rozwijało. Obecnie można powiedzieć, że egzystuje, a gdzieniegdzie nawet dogorywa. Oczywiście chodzi o kościoły obrządków wschodnich – prawosławnych bądź monofizyckich oraz maronitów. Praktycznie tylko w Stambule autor ma kontakt z przedstawicielami zachodniej...

Kilka wniosków na żywo tuż po odłożeniu książki:
1. Im dalej od Europy tym akcja przyspiesza.
Zgubiłam się niejeden raz, ale warto było "wracać" :).
2. Dla fanów św. Szarbela rozdział o Libanie będzie prawdziwą przyjemnością.
3. Uświadomiłam sobie jak niewiele wiem o problemach/konfliktach/podziałach panujących wśród chrześcijan na Bliskim Wschodzie.
I chyba ostatecznie wybiłam sobie z głowy formułowanie jakichkolwiek osądów na temat części świata, które znam tylko z opisów medialnych.

Polecam!
Wielka szkoda, że w książce nie ma zdjęc.

Kilka wniosków na żywo tuż po odłożeniu książki:
1. Im dalej od Europy tym akcja przyspiesza.
Zgubiłam się niejeden raz, ale warto było "wracać" :).
2. Dla fanów św. Szarbela rozdział o Libanie będzie prawdziwą przyjemnością.
3. Uświadomiłam sobie jak niewiele wiem o problemach/konfliktach/podziałach panujących wśród chrześcijan na Bliskim Wschodzie.
I chyba ostatecznie...

Dobrze napisany i niewątpliwie ciekawy reportaż. Lektura w sam raz na Wielkanoc.

Dobrze napisany i niewątpliwie ciekawy reportaż. Lektura w sam raz na Wielkanoc.

Jeżeli ktoś jest fanem Dariusza Rosiaka i jego audycji “Raport o stanie świata” to polecam ten reportaż. Mnie osobiście historie chrześcijan umiarkowanie zainteresowały. To co zaskoczyło to wielobarwność chrześcijaństwa a raczej chrześcijańsko - protestanckich sekt, w których herezja miesza się z dogmatami a sama relacja z Chrystusem ma często nacjonalistyczny wymiar.

Z podróży reportera wynika, że funkcjonowanie społeczeństw multikulturowych jest niemożliwe. Ten eksperyment kończy się każdorazowo konfliktem, którego podglebiem jest islam. Kolejny raz spotykam się z opisem sytuacji, w której dobrzy muzułmanie po pojawieniu się skrajnej fundamentalistycznej mniejszości stają się islamskimi fundamentalistami co skutkuje prześladowaniem niemuzułmanów. To nie musi być Bliski Wschód. To może być diaspora w Berlinie albo Zurichu, gdzie wierni pod wpływem nowego radykalnego kaznodziei radykalizują się. Owa labilność i zewnątrzsterowność dotyczy praktycznie tylko mahometan. Nie rozumiem, dlaczego Dariusz Rosiak zarówno w tej książce jak i w swoich ciekawych audycjach “Raport o stanie świata” zdaje się nie widzieć tego zagrożenia i wierzyć w możliwość funkcjonowania rozmaitych mniejszości obok siebie

Jeżeli ktoś jest fanem Dariusza Rosiaka i jego audycji “Raport o stanie świata” to polecam ten reportaż. Mnie osobiście historie chrześcijan umiarkowanie zainteresowały. To co zaskoczyło to wielobarwność chrześcijaństwa a raczej chrześcijańsko - protestanckich sekt, w których herezja miesza się z dogmatami a sama relacja z Chrystusem ma często nacjonalistyczny wymiar.

Z...

Warto przeczytać. Oprócz typowej reporterskiej roboty autor przytacza również sporo faktów z historii narodów, wspólnot i terenów które odwiedza.

Warto przeczytać. Oprócz typowej reporterskiej roboty autor przytacza również sporo faktów z historii narodów, wspólnot i terenów które odwiedza.

Ciekawy reportaż o życiu bliskowschodnich wspólnot/kościołów chrześcijańskich. Na treść książki składają się głównie krótkie wywiady jakie autor przeprowadzał z członkami tych wspólnot, od Skandynawii po Bliski Wschód (swoją drogą, ten to sobie podróżuje), co buduje wiarygodność i jest mocnym plusem.
Jakoś nie odniosłem jednak wrażenia, żeby chrześcijanie byli tam prześladowani bardziej niż różne inne grupy religijne.

Jak dla mnie, najlepsza książka Rosiaka, jak dotąd (wcześniej czytałem Wielką Odmowę i Białoczerwonego). Ale wciąż tylko 6*.

Ciekawy reportaż o życiu bliskowschodnich wspólnot/kościołów chrześcijańskich. Na treść książki składają się głównie krótkie wywiady jakie autor przeprowadzał z członkami tych wspólnot, od Skandynawii po Bliski Wschód (swoją drogą, ten to sobie podróżuje), co buduje wiarygodność i jest mocnym plusem.
Jakoś nie odniosłem jednak wrażenia, żeby chrześcijanie byli tam...

Powyższa pozycja mnie nie oczarowała. Autor nie tchnął w niej życia, mam wrażenie, że spłaszczył przekaz. Nie zaciekawił mnie tematem. Myślę, że merytorycznie był naprawdę dobrze przygotowany, ale zabrakło kunsztu i porywającego pióra.
Dopuszczam do siebie również, że moja opinia bierze się z braku kontekstu i braku chęci poszukiwania go.
Za dobrą monetę trzeba brać fakt, że autor stara się nie oceniać rozmówców - próbuje ich zrozumieć.

Powyższa pozycja mnie nie oczarowała. Autor nie tchnął w niej życia, mam wrażenie, że spłaszczył przekaz. Nie zaciekawił mnie tematem. Myślę, że merytorycznie był naprawdę dobrze przygotowany, ale zabrakło kunsztu i porywającego pióra.
Dopuszczam do siebie również, że moja opinia bierze się z braku kontekstu i braku chęci poszukiwania go.
Za dobrą monetę trzeba brać fakt,...