Książka „Słoń kości słoniowej”, której autorką jest Nerea Riesco, jest powieścią historyczną, której akcja toczy się w drugiej połowie XVIII wieku i pierwszych latach XIX wieku. Mam takie przeczucie, że troszkę ten rozrzut w czasie nawiązuje do książki „Sto lat samotności” Marquza, tam mamy losy rodziny Buendiów, a tutaj mamy pewne miejsce w Sewilli, jest to drukarnia, o niezwykle oryginalnej nazwie ” Tu drukuje się książki”. I to jest warstwa typowo wydarzeniowa tej książki. Bowiem motyw drukarni i książek, a także motyw poszukiwań pewnego dokumentu króla Alfonsa X Mądrego, który był królem Kastylii i Leonu. Władca jest znany m. in. z tego, że jest autorem pierwszego na świecie manuskryptu o szachach klasycznych z 1283 r. I tym sposobem przechodzę powoli do sedna tego o czym ta książka jest tak naprawdę, o szachach właśnie. A także o rywalizacji chrześcijan z muzułmanami, którzy walczyli nie tylko na froncie, ale z równym zapałem rywalizowali również na planszach szachownic. Szachy bowiem są znane z tego, że są metaforą wojny. I tu dla nikogo nie ma żadnego zaskoczenia. Ale jak się okazuje szachy są również metaforą życia, a więc ludzkich zmagań z przeciwnościami losu. Mieszkańcy Sewilli przeżyli trzęsienia ziemi, m. in. słynne Wielkie Trzęsienie Ziemi w Lizbonie, które w istocie było tsunami, jednym z największych w historii, odczuwalne po dwóch stronach Atlantyku, i w całej Europie zachodniej, powodzie, epidemie, głód, wojny, Napoleon Bonaparte interesował się również Hiszpanią i wojska urządzały strategiczną penetracje tego kraju. No i było wiele innych zdarzeń o mniejszym lub większym znaczeniu. No i mamy wreszcie tytułową figurkę słonia, w szachowej nomenklaturze hiszpańskiej jest to biskup, u nas hetman lub królowa.

Ciekawe, że w świecie Islamu słoń wziął się z tego, że jest podobny do skoczka, czyli konika, bowiem wedle starych jak świat norm szachowych słoń mógł ruszać się o 2 pola w każdym kierunku, czyli jego siła rażenia w porównaniu do współczesnego hetmana jest mizerna, tyle, że podobnie jak skoczek mógł przeskakiwać inne figury i podobnie jak szachowa konnica zaskakiwać tym przeciwnika. W książce posiadacz białego słonia z kości słoniowej był uprawniony do tego, że weźmie udział w rozstrzygającym pojedynku z szachistą muzułmaninem. Dotychczas jest remis 2:2. Do rozstrzygającej batalii dojdzie jeśli zostanie odnaleziony oryginał dokumentu króla Alfonsa X. Obydwie strony poszukują go od 500 lat. Stawką jest zdobycie Giraldy, bramy przebaczenia, są to dwie wieże Sewilskiej katedry jedną z wiesz mają nasi, czyli chrześcijanie, drugą muzułmanie, która spełnia funkcję minaretu. Czy dwaj rywale posiadacze, dwóch figurek słoni staną do szachowej bitwy?

Tak jak wspomniałem akcja książki toczy się przez kilkadziesiąt lat. Książkę zaczyna wspomniane trzęsienie ziemi. Mamy bardzo ciekawie wykreowanych przez autorkę wiele postaci, właścicielka drukarni dona Julia, murzynka mamita Lula. Niewątpliwie ważni są tutaj Leon de Montenegro, Abel de Montenero, i Guiomar de Montenegro, po kolei prawowici posiadacze słonia z kości słoniowej.
Książka ma ciekawą strukturę, tak jak w partii szachowej; Otwarcie, Połowa partii, no i Koniec Partii. Czy będzie szach mat?

Książka jest ciekawa i fascynująca. Warto ją znaleźć na bibliotecznej lub księgarskiej półce i po przytarganiu jej do domu przeczytać. Polecam.

Książka „Słoń kości słoniowej”, której autorką jest Nerea Riesco, jest powieścią historyczną, której akcja toczy się w drugiej połowie XVIII wieku i pierwszych latach XIX wieku. Mam takie przeczucie, że troszkę ten rozrzut w czasie nawiązuje do książki „Sto lat samotności” Marquza, tam mamy losy rodziny Buendiów, a tutaj mamy pewne miejsce w Sewilli, jest to drukarnia, o...

Bardzo przyjemnie się czyta, dla miłośników tajemnic i zagadek.

Bardzo przyjemnie się czyta, dla miłośników tajemnic i zagadek.

Okładka zapowiadała powieść historyczno - przygodową, niestety po przeczytaniu nie umiem zrozumieć dlaczego. Ja nazwałabym ją raczej sagą rodzinną. Kilka, w zasadzie dwa - trzy wydarzenia historyczne, które stanowią tło powieści, nie pozwalają, w moim pojęciu, na nazwanie książki powieścią historyczną.
Pomijając fakt, że miałam inne oczekiwania co do tej pozycji, książkę nawet przyjemnie i szybko się czyta, jeśli jednak ktoś faktycznie chce przeczytać powieść historyczno - przygodową, to czytanie akurat tej jest stratą czasu.

Okładka zapowiadała powieść historyczno - przygodową, niestety po przeczytaniu nie umiem zrozumieć dlaczego. Ja nazwałabym ją raczej sagą rodzinną. Kilka, w zasadzie dwa - trzy wydarzenia historyczne, które stanowią tło powieści, nie pozwalają, w moim pojęciu, na nazwanie książki powieścią historyczną.
Pomijając fakt, że miałam inne oczekiwania co do tej pozycji, książkę...

Akcja książki ma miejsce w XVIII-wiecznej Sewilli i opowiada ona losy kolejnych właścicieli tamtejszej drukarni. Tytułowy słoń z kości słoniowej to z kolei jedna ze starych figur szachowych, która upoważnia posiadacza do rozegrania partii szachów, których ceną ma być Giralda – muzułmańska wieża, będąca obiektem zakładu sprzed pięciu wieków. Cieszy mnie bardzo, że wątek zakładu szachowego został przesunięty na drugi plan kosztem losów rodziny de Haro. Fabuła niejednokrotnie mnie zaskoczyła, a bohaterowie nie byli szablonowi . Często spotyka się w powieściach historycznych szablon „od zera do bohatera”, którego na szczęście tutaj nie ma. Całość czyta się przyjemnie, a wątek szachów na szczęście nie dominuje.

Na koniec pozostaje mi tylko odradzić lekturę opisu książki, bo bardzo dużo zdradza i psuje
przyjemność z lektury.

Akcja książki ma miejsce w XVIII-wiecznej Sewilli i opowiada ona losy kolejnych właścicieli tamtejszej drukarni. Tytułowy słoń z kości słoniowej to z kolei jedna ze starych figur szachowych, która upoważnia posiadacza do rozegrania partii szachów, których ceną ma być Giralda – muzułmańska wieża, będąca obiektem zakładu sprzed pięciu wieków. Cieszy mnie bardzo, że wątek...

Nie znam się na szachach ale sam motyw pojedynku trwającego kilka wieków bardzo mi się podobał. W sumie w tej książce jest wszystko to co lubię: tło historyczne, Hiszpania (dokładnie Sewilla),trochę leniwa saga rodzinna, w tle są książki i drukarnia, zdrady i tajemnice. Na prawdę miło spędziłam z nią kilka wieczorów.

Nie znam się na szachach ale sam motyw pojedynku trwającego kilka wieków bardzo mi się podobał. W sumie w tej książce jest wszystko to co lubię: tło historyczne, Hiszpania (dokładnie Sewilla),trochę leniwa saga rodzinna, w tle są książki i drukarnia, zdrady i tajemnice. Na prawdę miło spędziłam z nią kilka wieczorów.

"Władca Barcelony" to nie jest, ale książka nie jest najgorsza ;). Trochę się wlecze, historia trochę smętna i rozwleczona (szczególnie na początku),ale z biegiem kartek ładnie się rozkręca. Trochę za szybko mija czas przedstawiony, a zwroty akcji wyskakują ni z tego, ni z owego, jakby autorka szybko chciała przejść do następnego etapu.

Nie mniej jednak, to dobra lektura, w sam raz na wakacyjne weekendy. Miłośnicy opasłych hiszpańskich opowieści z tajemnicą, historią, miłością, intrygami i morderstwami na pewno będą zadowoleni.

"Władca Barcelony" to nie jest, ale książka nie jest najgorsza ;). Trochę się wlecze, historia trochę smętna i rozwleczona (szczególnie na początku),ale z biegiem kartek ładnie się rozkręca. Trochę za szybko mija czas przedstawiony, a zwroty akcji wyskakują ni z tego, ni z owego, jakby autorka szybko chciała przejść do następnego etapu.

Nie mniej jednak, to dobra...

Niby wszystko tu jest, tło historyczne, ludzkie losy, miłość, historia rodu, intelektualne rozważania, szachy... Ale książka nudnawa...

Niby wszystko tu jest, tło historyczne, ludzkie losy, miłość, historia rodu, intelektualne rozważania, szachy... Ale książka nudnawa...

28/2014

28/2014

Książkę przeczytałem już jakiś czas temu.
Ogólnie bardzo mi się podobała, ponieważ lubię sagi rodzinne.
Motyw gry w szachy też mnie urzekł.
Czytało mi się bardzo przyjemnie.
Idealna do relaksu.

Książkę przeczytałem już jakiś czas temu.
Ogólnie bardzo mi się podobała, ponieważ lubię sagi rodzinne.
Motyw gry w szachy też mnie urzekł.
Czytało mi się bardzo przyjemnie.
Idealna do relaksu.

Dobra książka. Dobrze napisana. Raczej taka familijno - przygodowa niż historyczna. Zdecydowanie w moim klimacie i zdecydowanie polecam do przeczytania.

Dobra książka. Dobrze napisana. Raczej taka familijno - przygodowa niż historyczna. Zdecydowanie w moim klimacie i zdecydowanie polecam do przeczytania.