Jak dla mnie świetnie napisana trochę w duchu romantycznego bohatera który mimo wszelkich przeciwności osiąga cel , ale czytało się naprawdę bardzo dobrze .

Jak dla mnie świetnie napisana trochę w duchu romantycznego bohatera który mimo wszelkich przeciwności osiąga cel , ale czytało się naprawdę bardzo dobrze .

Czyta się lepiej niż Anię z Zielonego Wzgórza i tak dobrze jak Trzech Muszkieterów. Piękna. Naiwna i piękna, jeśli dobro może być naiwne. Opowieść wzmacniająca morale, dodająca sił do walki o ideały i łagodna niczym powietrze przesycone porannym słońcem. Brava dla Autora!

Czyta się lepiej niż Anię z Zielonego Wzgórza i tak dobrze jak Trzech Muszkieterów. Piękna. Naiwna i piękna, jeśli dobro może być naiwne. Opowieść wzmacniająca morale, dodająca sił do walki o ideały i łagodna niczym powietrze przesycone porannym słońcem. Brava dla Autora!

Bardzo lubię powieści historyczne, więc chętnie sięgnęłam po "Dziedzictwo ziemi". Na pewno się nie zawiodłam. Książka przypomina mi "Upadek gigantów" K. Folleta. Jest naprawdę bardzo ciekawa. Główny bohater Rosendo Roca dzięki swojemu uporowi, wytrwałości i pracowitości osiąga to co założył. Pomimo licznych przeciwności nie poddaje się i poszukuje rozwiązań. Książka nastraja pozytywnie, z głównego bohatera powinno się brać przykład bo zawsze jest wyjście z trudnej sytuacji. Czytając można się domyśleć ze Casamuntowie poniosą porażkę, a dobro zwycięży. Zachęcam do przeczytania, książka mogłaby być dobrą lekturą szkolną.

Bardzo lubię powieści historyczne, więc chętnie sięgnęłam po "Dziedzictwo ziemi". Na pewno się nie zawiodłam. Książka przypomina mi "Upadek gigantów" K. Folleta. Jest naprawdę bardzo ciekawa. Główny bohater Rosendo Roca dzięki swojemu uporowi, wytrwałości i pracowitości osiąga to co założył. Pomimo licznych przeciwności nie poddaje się i poszukuje rozwiązań. Książka...

Powieść Andresa Vidala wydana w Hiszpanii w 2010 roku, w Polsce trzy lata później. Pamiętam moment kiedy pojawiła się w księgarniach, ale wtedy większą uwagę zwróciłam na „Warsztat książek zakazanych”, wydaje mi się, że „Dziedzictwo Ziemi” przeszło bez większego echa, a szkoda, gdyż dla miłośników powieści takich jak „Filary Ziemi”, „Katedra w Barcelonie” to miły kąsek. Sięgnęłam na biblioteczną półkę z „nowościami” i z ochotą zabrałam do domu tę wielostronicową opowieść.
Akcja tej książki rozpoczyna się w 1815 roku w Hiszpanii, kończy 1881 roku, to bez mała sześćdziesiąt sześć lat opowieści z życia niezwykłego człowieka, Rosendo Roci. Autor przedstawia nam małego chłopca, ubogiego, nieco dziwnego, moje pierwsze skojarzenie było związane z autyzmem, prześladowanego przez grupę chłopaków. Dochodzi do bójki, która zmienia życie Rosendo i jego rodziców. Z zamkniętego w sobie chłopca wyrasta mężczyzna, który ma jasno sprecyzowany plan na życie, a ludzie których spotyka na swojej drodze, tylko go w tym umacniają.
Mimo wielu stron, powieść czyta się niezwykle szybko, napisana jest sprawnie, nie ma w niej dłużyzn, zbyt wielu opisów. W życiu bohaterów dzieją się rzeczy, zwykłe, adekwatne do sposobu życia ludzi w XIX wiecznej Hiszpanii. Miłość, praca, marzenia, zazdrość, uniesienia, przyjaźń, okrucieństwo. A wszystko na tle zmian społecznych i politycznych, rewolucji przemysłowej, wykorzystania węgla, odsunięcia od ciężkiej, kopalnianej pracy zwierząt.
Rosendo Roca to mężczyzna przedsiębiorczy, cierpliwy, oddany pracy i kochający wielką miłością. Kogo wybierze na towarzyszkę życia? Bogatą, pewną siebie i swoich wdzięków pannę, czy dziewczynę z sąsiedztwa? Jaki los go czeka? Dlaczego tak wielu ludzi, będzie mu przeszkadzało w realizacji marzeń?
Polecam tę powieść miłośnikom sag, wielowątkowych historii, wplecionych w wydarzenia historyczne.

Powieść Andresa Vidala wydana w Hiszpanii w 2010 roku, w Polsce trzy lata później. Pamiętam moment kiedy pojawiła się w księgarniach, ale wtedy większą uwagę zwróciłam na „Warsztat książek zakazanych”, wydaje mi się, że „Dziedzictwo Ziemi” przeszło bez większego echa, a szkoda, gdyż dla miłośników powieści takich jak „Filary Ziemi”, „Katedra w Barcelonie” to miły kąsek....

Jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Trafiłam na nią przypadkiem, w markecie, za 10zł. Jest dość gruba, a co bardziej potrafi zachęcić?
Historia chłopca, mężczyzny, męża i ojca.
Chłopca zastraszonego, zagubionego. Mężczyzny prostego, zbyt ufnego, ale kochającego. Męża niemal idealnego i pracowitego.
FANTASTYCZNA.

Jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Trafiłam na nią przypadkiem, w markecie, za 10zł. Jest dość gruba, a co bardziej potrafi zachęcić?
Historia chłopca, mężczyzny, męża i ojca.
Chłopca zastraszonego, zagubionego. Mężczyzny prostego, zbyt ufnego, ale kochającego. Męża niemal idealnego i pracowitego.
FANTASTYCZNA.

Mnie ani nie zachwyciła ani nie znudziła.

Mnie ani nie zachwyciła ani nie znudziła.

Uwielbiam długie powieści. Lubię takie, które opisują dzieje rodziny na przestrzeni kilkudziesięciu lat. A kiedy jeszcze w tle rozgrywają się ważne wydarzenia polityczne i społeczne, to z pewnością mam zapewnione kilka godzin dobrej rozrywki. Ale okazuje się, że to nie wystarczy, żeby książka zachwyciła.

Do połowy było znośnie, czasem nawet interesująco. A potem bardzo przeciętnie, nudnawo, nieprzekonująco. Bohaterowie płascy, nieprawdziwi, postępowanie negatywnych postaci zupełnie irracjonalne, a wydarzenia opisane jakby na siłę, żeby dopasować do zmian zachodzących w XIX-wiecznej Hiszpanii, przede wszystkim zmian gospodarczych, związanych z postępującą rewolucją przemysłową, ale również niepokojów politycznych, zbrojnych powstań. I do tego ten nieskazitelny Rosendo Roca, który stanowi hiszpańskie ucieleśnienie amerykańskiego mitu "od pucybuta do milionera" i który jest tak idealny, że aż mdło, co pogłębia jeszcze kontrast między nim a bezwzględnym rodzeństwem Casamunta.

Mimo mojej dość krytycznej opinii, jak zwykle zresztą bardzo subiektywnej, oceniam powieść jako przeciętną, doskonale jednak nadającą się na długie, jesienne wieczory. Myślę, że znajdzie (a właściwie już znalazła) sporo wielbicieli.

Uwielbiam długie powieści. Lubię takie, które opisują dzieje rodziny na przestrzeni kilkudziesięciu lat. A kiedy jeszcze w tle rozgrywają się ważne wydarzenia polityczne i społeczne, to z pewnością mam zapewnione kilka godzin dobrej rozrywki. Ale okazuje się, że to nie wystarczy, żeby książka zachwyciła.

Do połowy było znośnie, czasem nawet interesująco. A potem bardzo...

Rozumiem koncepcje łatwej i przyjemnej powieści historycznej: pozywtny, biedny główy bohater dzięki własnej wytrwałości zdobywa pieniądze, szacunek, miłość, odpierając równocześnie ataki zawistnych, tych społecznie uprzywilejowanych. Tutaj jednak autor się nie popisał. Porównania do Falconesa i Folleta są zdecydowanie nie na miejscu. Można uważać ich powieści za biało-czarne, ale potrafią prowadzić interesująco fabułe i ciekawie przedstawiać postacie, te poboczne też. Tego niestety Pan Vidal nie potrafi. Akcji tutaj właściwie nie ma, problemy są tylko chwilowe a postacie przedstawiono tak bezosobowo, że nic mnie nie ruszało nawet kiedy umierały.

Rozumiem koncepcje łatwej i przyjemnej powieści historycznej: pozywtny, biedny główy bohater dzięki własnej wytrwałości zdobywa pieniądze, szacunek, miłość, odpierając równocześnie ataki zawistnych, tych społecznie uprzywilejowanych. Tutaj jednak autor się nie popisał. Porównania do Falconesa i Folleta są zdecydowanie nie na miejscu. Można uważać ich powieści za...

Napisana z rozmachem powieść historyczno-obyczajowa, którą pochłania się jednym tchem i z niesłabnącymi emocjami.
Bardzo dobrze i ciekawie pokazane jest tło polityczne dziewiętnastowiecznej Hiszpanii, ale najbardziej interesujące i wciągające są perypetie głównego bohatera, jego rodziny oraz wrogów.

"Dziedzictwo ziemi" to powieść o wielkich marzeniach, sile woli, determinacji, o miłości, przyjaźni, zdradzie i nienawiści. Pasjonujące jest śledzenie burzliwych losów postaci, ich dylematów, triumfów i porażek.

Akcja obfituje w liczne zwroty, dużo tu fabularnych niespodzianek, co sprawia, że od lektury trudno się oderwać.

Polecam przede wszystkim miłośnikom obszernych powieści historycznych, obyczajowych i przygodowych - satysfakcja czytelnicza gwarantowana.

Napisana z rozmachem powieść historyczno-obyczajowa, którą pochłania się jednym tchem i z niesłabnącymi emocjami.
Bardzo dobrze i ciekawie pokazane jest tło polityczne dziewiętnastowiecznej Hiszpanii, ale najbardziej interesujące i wciągające są perypetie głównego bohatera, jego rodziny oraz wrogów.

"Dziedzictwo ziemi" to powieść o wielkich marzeniach, sile woli,...

Niesamowita historia, przepięknie napisana, i okazująca oblicze ludzkiego wysiłku i determinacji. chęć dojścia do władzy, i chęć pokazania że własnym wysiłkiem i determinacją, upokorzeniem można w życiu dużo zyskać i zmienić swoje życie, pod warunkiem, że nie cieszy się z tego czego własnym wysiłkiem się nie dokonało.
Bardzo gorąco polecam

Niesamowita historia, przepięknie napisana, i okazująca oblicze ludzkiego wysiłku i determinacji. chęć dojścia do władzy, i chęć pokazania że własnym wysiłkiem i determinacją, upokorzeniem można w życiu dużo zyskać i zmienić swoje życie, pod warunkiem, że nie cieszy się z tego czego własnym wysiłkiem się nie dokonało.
Bardzo gorąco polecam