akcji nie można nic zarzucić, jest bardzo wartka. Tylko że z tysiąca idiotycznych zakończeń autor chyba sięgnął po te z samego dna :P
Szmaragdowe Oko chyba w końcówce oślepło.

Nie chcę spojlerować, więc nie napiszę nic więcej. Czas poświęcony na lekturę nie uważam za stracony, śmiało można sięgać po książkę.

akcji nie można nic zarzucić, jest bardzo wartka. Tylko że z tysiąca idiotycznych zakończeń autor chyba sięgnął po te z samego dna :P
Szmaragdowe Oko chyba w końcówce oślepło.

Nie chcę spojlerować, więc nie napiszę nic więcej. Czas poświęcony na lekturę nie uważam za stracony, śmiało można sięgać po książkę.

Zawsze interesował mnie temat zabójstwa rodziny cara Mikołaja...w tej książce pokazana jest alternatywna rzeczywistość, związana z Romanowami. Wciagająca lektura!

Zawsze interesował mnie temat zabójstwa rodziny cara Mikołaja...w tej książce pokazana jest alternatywna rzeczywistość, związana z Romanowami. Wciagająca lektura!

Książka może nadać się na lekką rozrywkę, ale nic ponadto. Prosty styl, przez co szybko się czyta. Nawiązania do historii przyciągają. Finalnie jednak to opowiastka bez ładu i składu. Wręcz szkoda czasu na wymienianie nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, które zostały zaserwowane.

Książka może nadać się na lekką rozrywkę, ale nic ponadto. Prosty styl, przez co szybko się czyta. Nawiązania do historii przyciągają. Finalnie jednak to opowiastka bez ładu i składu. Wręcz szkoda czasu na wymienianie nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, które zostały zaserwowane.

Mam spory problem z oceną tego dzieła. Nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytanie czy mi się podobało czy wręcz przeciwnie. Plusem jest lekki język - bardzo szybko się czyta. Następna zaleta to wątki historyczne przeplatane z teraźniejszością i wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pomimo tego.. jakoś nie jestem przekonana, może po prostu nie jest to mój typ czytelniczy.

Mam spory problem z oceną tego dzieła. Nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytanie czy mi się podobało czy wręcz przeciwnie. Plusem jest lekki język - bardzo szybko się czyta. Następna zaleta to wątki historyczne przeplatane z teraźniejszością i wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pomimo tego.. jakoś nie jestem przekonana, może po prostu nie jest to mój typ czytelniczy.

Książka opisująca śledztwo inspektora Pekkala znanego jako Szmaragdowe oko, w sprawie zabójstwa rodziny Romanowów. I totalnie mnie zachwyciła, czyta się ją szybko i bardzo lekko. Autor bardzo ciekawie opisuje zdarzenia z przeszłości lawirując pomiędzy teraźniejszością.

Książka opisująca śledztwo inspektora Pekkala znanego jako Szmaragdowe oko, w sprawie zabójstwa rodziny Romanowów. I totalnie mnie zachwyciła, czyta się ją szybko i bardzo lekko. Autor bardzo ciekawie opisuje zdarzenia z przeszłości lawirując pomiędzy teraźniejszością.

„Porywająca i niezapomniana… wielbiciele takich rosyjskich dreszczowców jak ‘Ofiara 44’, ‘Park Gorkiego’ i ‘Miasto Złodziei’ na pewną będą chcieli ją przeczytać.” To urywek z jednej z recenzji, zamieszczonych na okładce książki, który pewnie spowodował, że ją kupiłem—tym bardziej, że wszystkie trzy wspomniane powyżej pozycje przeczytałem z dużym zainteresowaniem.

Ogólna fabuła książki—poszukiwanie zabójców cara i jego jakoby żyjącego syna przez byłego czołowego agenta cara—nie jest zła. Niemniej jednak w miarę czytania książki akcja staje się po prostu za bardzo zagmatwana i nieprawdopodobna, a nawet trochę nudnawa. Bohaterzy nie bardzo pasują do ówczesnych realiów i nie są zbyt autentyczni. A sam Pekkala, który ledwie uszedł z życiem po torturach władz sowieckich (i samego Stalina) i spędził wiele lat w Gułagu, wydałaby się być wzorem nieskorumpowanego człowieka. Jednak na końcu książki podejmuje decyzję, która jest zaprzeczeniem jego charakteru.

Sądzę, że autor miał dobry pomysł na książkę, ale nie dopracował wielu szczegółów, włącznie z samą fabułą. Niemniej jednak polecałbym tą książkę, bo pomimo tych niedociągnięć, dość dobrze się ją czyta. Wiem, że ukazało się już sześć następnych pozycji cyklu o inspektorze Pekkala—niewykluczone, że postaram się przeczytać przynajmniej jedną z nich.

I jeszcze jedna personalna uwaga, niezwiązana z książką. Nigdy specjalnie się nie interesowałem carem Mikołajem II i losami jego rodziny, ale jakiś czas temu dowiedziałem się, że jedna z sióstr cara, Olga Romanowa, w latach 1954-1960 mieszkała w małym domku jednorodzinnym, który do dzisiaj istnieje i znajduje się kilka kilometrów od mojego miejsca zamieszkania. Być może z tego też powodu sięgnąłem po tą książkę.

„Porywająca i niezapomniana… wielbiciele takich rosyjskich dreszczowców jak ‘Ofiara 44’, ‘Park Gorkiego’ i ‘Miasto Złodziei’ na pewną będą chcieli ją przeczytać.” To urywek z jednej z recenzji, zamieszczonych na okładce książki, który pewnie spowodował, że ją kupiłem—tym bardziej, że wszystkie trzy wspomniane powyżej pozycje przeczytałem z dużym zainteresowaniem.

Ogólna...

7/10 - miałam dłuższą przerwę od czytania kryminałów. Znalazłam na swojej półce wyleżaną książkę "Oko czerwonego cara" nie wiem dlaczego, ale nastawiłam się do niej negatywnie już jakiś czas temu i.. jestem pozytywnie zaskoczona. Szczególnie połączeniem elementów historycznych, które zawsze przeciągają mnie na swoją stronę i zaszczepiają nutkę ciekawości po której mam potrzebę pogłębienia tematu prawdziwej historii.
Czyta się ją bardzo lekko i szybko. Nie jest to kryminał z najwyższej półki, aczkolwiek godny polecenia. Nie będę szukała kolejnego tomu z wielkiej ciekawości co dalej, aczkolwiek z chęcią kiedyś do niej wrócę.

7/10 - miałam dłuższą przerwę od czytania kryminałów. Znalazłam na swojej półce wyleżaną książkę "Oko czerwonego cara" nie wiem dlaczego, ale nastawiłam się do niej negatywnie już jakiś czas temu i.. jestem pozytywnie zaskoczona. Szczególnie połączeniem elementów historycznych, które zawsze przeciągają mnie na swoją stronę i zaszczepiają nutkę ciekawości po której mam...

Bardzo wciągająca i dynamiczna. Akcja prowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych dzięki czemu książka jest znacznie ciekawsza. Napisana bardzo przystępnym językiem dzięki czemu czyta się ją szybko.

Bardzo wciągająca i dynamiczna. Akcja prowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych dzięki czemu książka jest znacznie ciekawsza. Napisana bardzo przystępnym językiem dzięki czemu czyta się ją szybko.

Dość ciekawa książka o jednej z największych zbrodni w historii Rosji. Czyta się szybko. "Oko czerwonego cara" zaciekawiło mnie do tego stopnia, że w przyszłości na pewno sięgnę po kolejne powieści z inspektorem Pekkalą w roli głównej.

Dość ciekawa książka o jednej z największych zbrodni w historii Rosji. Czyta się szybko. "Oko czerwonego cara" zaciekawiło mnie do tego stopnia, że w przyszłości na pewno sięgnę po kolejne powieści z inspektorem Pekkalą w roli głównej.

Bardzo fajna lekka lektura nie mogę się doczekać kolejnych przygód Szmaragdowego Oka.

Bardzo fajna lekka lektura nie mogę się doczekać kolejnych przygód Szmaragdowego Oka.