Książka ta wprowadziła mnie w pewien dysonans poznawczy. Z jednej strony bowiem cierpię, że jest tylko w lokalnej czytelni i nie mogę nad nią zasiąść w spokojnych warunkach domowych. Z drugiej jednak jest na tyle dziwna i momentami kiepska, że nie umrę nie mając jej w mojej biblioteczce domowej.

Młodzi adepci fotografii mają tendencję, by nawet największe bzdury padające z ust "mistrzów" łykać niczym pelikany. Tu autor natomiast niechcący obnaża pewne mechanizmy zaczynające się od słowa NIE: Nie staniesz się genialnym fotografem krajobrazowym bez kasy i czasu na liczne zagraniczne wycieczki. Nie zrobisz ładnych zdjęć krajobrazowych będąc w delegacji albo na wycieczce z żoną, która ciągnie cię na plażę lub miejscowy bazar z ciuchami. Nie będziesz geniuszem bez statywu, filtrów, aparatu przerobionego na podczerwień czy wstawania skoro świt. Kilka świetnych ujęć w książce powstało też przez łączenie wielokrotnych ekspozycji, więc to bujda, że zrobisz dobre zdjęcia prosto z aparatu.

Część afrykańsko-azjatycka książki w większości rozczarowuje. Mdłe fotki zwierzątek, albo portrety z gatunku "tu byłem". Całość do tego dość dziwnie wydana, ze zbyt dużą ilością czerni. Papier zacny, ale jakby szorstki, pylący. Ciekawe fotki zbyt małe, nudne - zbyt duże. Natomiast podoba mi się to, jak książka ta ukazuje piękno krajobrazu południowej i północnej Europy i Kanady.

Poza tym dzieło to próbuje zakorzenić w czytelnikach nawyk świadomego fotografowania: Jakie warunki zastałem. Co mogę zrobić. Z czym muszę się zmagać. Jakże to obce domorosłym "ekspertom", za których kadr ma wybrać sprzęt za pięciocyfrową kwotę (kupiony z tatusiowych dywidend?),"jakiś dobry obiektyw", a całość obrobi się sama w programie, najlepiej z AI.

Za te dwie cechy, koncepcyjne podejście i pochwałę uroków Starego Świata, plus solidną markę wydawnictwa i dbałość o dobry przekład, daję tej pozycji tak dużą liczbę gwiazdek.

Książka ta wprowadziła mnie w pewien dysonans poznawczy. Z jednej strony bowiem cierpię, że jest tylko w lokalnej czytelni i nie mogę nad nią zasiąść w spokojnych warunkach domowych. Z drugiej jednak jest na tyle dziwna i momentami kiepska, że nie umrę nie mając jej w mojej biblioteczce domowej.

Młodzi adepci fotografii mają tendencję, by nawet największe bzdury padające z...

"Podziwiajcie moje zdjęcia!" - tak w skrócie można określić tą książkę, która z poradnikiem ma niewiele wspólnego. Owszem, autor coś tam bąknie od czasu do czasu o jakieś przesłonie i "jakimś tam" obiektywie, ale wszystko ogranicza się do historyjek w jakich okolicznościach powstały jego zdjęcia. Każdy z opisów zaczyna się w podobnym schemacie: "Siedzę sobie przed komputerem. Patrzę w okno. Och, jaka ładna pogoda! Postanowiłem wybrać się do Boliwii..." Serio? To takie porady ma dla mnie jeden z czołowych fotografów krajobrazów? Jeśli chodzi o same porady to większość z nich to zwykłe ogólniki. Osoby, które dopiero co zaczynają swoją przygodę z fotografią będą się czuć trochę zagubione - dość mdłe opisy nie nakierują ich na prawidłową pracę z aparatem. Dla mnie ta książka jest ni to albumem, ni to poradnikiem. Sam David Noton mówił, że specjalnie na jej potrzeby odbył 10 długich podróży. Trudno mi w to uwierzyć. Mam wrażenie, że książka powstała zupełnie przypadkowo; w chwili gdy Noton wrócił ze światowych wojaży i postanowił przerobić niewielką część swojej pracy na tą publikację. Jak na tą cenę spodziewałem się czegoś więcej... Widocznie płaci się tylko za jego nazwisko na okładce.

"Podziwiajcie moje zdjęcia!" - tak w skrócie można określić tą książkę, która z poradnikiem ma niewiele wspólnego. Owszem, autor coś tam bąknie od czasu do czasu o jakieś przesłonie i "jakimś tam" obiektywie, ale wszystko ogranicza się do historyjek w jakich okolicznościach powstały jego zdjęcia. Każdy z opisów zaczyna się w podobnym schemacie: "Siedzę sobie przed...

Bardzo dobry poradnik, wiele można się z niego nauczyć, wieloma rzeczami można się zainspirować, czyta się lekko i z przyjemnością, wszystko jest dość porządnie wyjaśnione. Polecam fotografom amatorom, ale i nie tylko :)

Bardzo dobry poradnik, wiele można się z niego nauczyć, wieloma rzeczami można się zainspirować, czyta się lekko i z przyjemnością, wszystko jest dość porządnie wyjaśnione. Polecam fotografom amatorom, ale i nie tylko :)

Ja i mój canon, czyli jak napisać książkę o tym, że system jest nieważny, jednak na każdym kroku reklamować Canona.

Przyznam szczerze, że nieco się zawiodłem. Po bardzo pochlebnej recenzji w miesięczniku „Foto” i kilku dobrych opiniach sięgnąłem w końcu po tą książkę.
Niby zdjęcia ładne i czyta się przyjemnie, od razu widać, ze fotografia jest szczerą pasją autora i że ma on w tym temacie sporo do powiedzenia, jednak po kilku stronach już do końca nie umiałem się pozbyć wrażenia, że jest ta publikacja bardzo subiektywna. Za bardzo.
Autor, w którymś momencie stwierdza, że kłótnie Nikon vs Canon są głupie i że zamiast dyskutować trzeba brać aparat w ręce i robić zdjęcia, jednak sam sobie przeczy w zasadzie na każdej stronie wypisując peany na temat sprzętu drugiej z tych firm. Wolałbym, żeby jego uwaga koncentrowała się zgodnie jego słowami bardziej na fotografowaniu niż na „zwracających uwagę dużych, białych teleobiektywach.” Nawet dla mnie, osoby korzystającej z tego systemu śmierdzi tu akcją promocyjną Canona, co jest bardzo nieprzyjemne i posmak niemiły pozostawia.
Nie będę recenzował tej książki, bo to nie ma sensu, jeżeli ktoś interesuje się fotografią to na pewno nie zaszkodzi mu do niej zajrzeć. Użytkowników Nikona z góry przestrzegam, że może ich lektura do szewskiej pasji doprowadzić. Takie naciągane 6 gwiazdek. Raz zajrzeć można, ale wracać już chyba nie trzeba.

Ja i mój canon, czyli jak napisać książkę o tym, że system jest nieważny, jednak na każdym kroku reklamować Canona.

Przyznam szczerze, że nieco się zawiodłem. Po bardzo pochlebnej recenzji w miesięczniku „Foto” i kilku dobrych opiniach sięgnąłem w końcu po tą książkę.
Niby zdjęcia ładne i czyta się przyjemnie, od razu widać, ze fotografia jest szczerą pasją autora i że ma...