Rewelacyjna. Polecam

Rewelacyjna. Polecam

Przezabawna książka.

Przezabawna książka.

Część popularno-naukowa jeszcze bardziej naukowa niż w pierwszym tomie (in plus),ale część narracyjna to krótkie i niezbyt angażujące opowiastki, nie reprezentujące Dobrego Poziomu Pratchetta, przez co giną wokół ogromnej ilości konkretnej wiedzy.

Część popularno-naukowa jeszcze bardziej naukowa niż w pierwszym tomie (in plus),ale część narracyjna to krótkie i niezbyt angażujące opowiastki, nie reprezentujące Dobrego Poziomu Pratchetta, przez co giną wokół ogromnej ilości konkretnej wiedzy.

Druga z serii Nauki Świata Dysku Pratchetta jest bardzo ciekawa i oczywiście pouczająca. W tej części autorzy skupili się mniej na zagadnieniach ścisłych, ale za to sporo miejsca poświęcili zagadnieniom humanistycznym, z którymi większość myślących ludzi ma do czynienia niemalże codziennie.

Jeśli chodzi o magów z Niewidocznego Uniwersytetu, to tym razem muszą zmierzyć się z atakiem elfów na Świat Kuli. Okazuje się, że rozwiązanie siłowe nie jest najlepsze w tym przypadku, przez co magowie muszą znaleźć bardziej pomysłowy sposób na pokonanie najeźdźców.

Druga z serii Nauki Świata Dysku Pratchetta jest bardzo ciekawa i oczywiście pouczająca. W tej części autorzy skupili się mniej na zagadnieniach ścisłych, ale za to sporo miejsca poświęcili zagadnieniom humanistycznym, z którymi większość myślących ludzi ma do czynienia niemalże codziennie.

Jeśli chodzi o magów z Niewidocznego Uniwersytetu, to tym razem muszą zmierzyć się...

O ile pierwsza książka bardzo mnie zaciekawiła i podobał mi się jej format, to już ze skończeniem drugiej męczyłem się niesamowicie. Największy wpływ na to miała najprawdopodobniej o wiele bardziej humanistyczna niż poprzednio tematyka, która w związku z tym dużo mniej do mnie przemawiała. Fragmenty fabularne też raczej rozczarowały i nie pełniły już dla mnie roli rozluźniającego przystanku w lekturze.

Po kolejne książki z serii mimo wszystko sięgnę, choć muszę z tym trochę odczekać. Możliwe, że gdybym odłożył w czasie czytanie drugiej części po przeczytaniu pierwszej, to przyjąłbym ją nieco lepiej.

O ile pierwsza książka bardzo mnie zaciekawiła i podobał mi się jej format, to już ze skończeniem drugiej męczyłem się niesamowicie. Największy wpływ na to miała najprawdopodobniej o wiele bardziej humanistyczna niż poprzednio tematyka, która w związku z tym dużo mniej do mnie przemawiała. Fragmenty fabularne też raczej rozczarowały i nie pełniły już dla mnie roli...

Po bardzo ciekawej pierwszej części Nauki Świata Dysku i sporych oczekiwaniach, duuuuuuże rozczarowanie. Panów Stewarta i Cohena poniosła ambicja i z książki popularnonaukowej z domieszką fantasy zrobili nudną pracę naukową. Dla mnie w większości niezrozumiały bełkot. Dodatkowo Pratchett dostosował się do poziomu kolegów i przygody magów są krótkie, przewidywalne a w związku z tym nudne. Szkoda.
Zobaczymy co panowie przygotowali w części trzeciej.

Po bardzo ciekawej pierwszej części Nauki Świata Dysku i sporych oczekiwaniach, duuuuuuże rozczarowanie. Panów Stewarta i Cohena poniosła ambicja i z książki popularnonaukowej z domieszką fantasy zrobili nudną pracę naukową. Dla mnie w większości niezrozumiały bełkot. Dodatkowo Pratchett dostosował się do poziomu kolegów i przygody magów są krótkie, przewidywalne a w...

Podobnie jak poprzednia część książka pochłonęła mnie tak bardzo, że nie wiem jak straciłem kilka dni prawie nic nie jedząc tym bardziej, że im więcej Rincewinda i Ridculy tym lepiej dla każdej książki :)

Podobnie jak poprzednia część książka pochłonęła mnie tak bardzo, że nie wiem jak straciłem kilka dni prawie nic nie jedząc tym bardziej, że im więcej Rincewinda i Ridculy tym lepiej dla każdej książki :)

Dobrze napisane, acz części naukowe trochę się gubią. Doceniam parcie na naukę

Dobrze napisane, acz części naukowe trochę się gubią. Doceniam parcie na naukę

W poprzedniej części poznaliśmy wraz z magami początki i rozwój Świata Kuli, od Wielkiego Wybuchu poprzez powstanie Układu Słonecznego i ewolucję życia na Ziemi aż po chwilę zniszczenia wind kosmicznych, dzięki którym ludzkość uciekła z planety. Samych ludzi jednak nie spotkaliśmy, a magowie w większości pozostali przy przekonaniu, że tajemniczy gatunek, który stworzył tak zaawansowaną technikę, wywodził się zapewne od niedźwiedzi.
Tym razem cofamy się do czasów, gdy Kulę wciąż zamieszkiwali przedstawiciele gatunku Homo sapiens (bądź też, jak chcą autorzy, Pan narrativus). Podczas kiedy w rozdziałach nieparzystych magowie starają się pokonać panoszące się w stworzonym przez nich świecie elfy, w parzystych zapoznajemy się z naukowymi wywodami na tematy różne. Jak w części pierwszej głównym tematem pozostawały dzieje wszechświata i Ziemi, tak tutaj są nim różne aspekty ludzkiej cywilizacji (choć zdarzają się też oczywiście wzmianki o takich sprawach jak drugie prawo termodynamiki). Jak w części pierwszej kluczowymi pojęciami była winda kosmiczna, rozpoczynanie i stawanie się oraz Tam-W-Górze i Tu-Na-Dole, tak tu wciąż powraca narrativum, opowieści, eksteligencja (znana już z poprzedniej książki) oraz kultura plemienna i barbarzyńska. Co natomiast pozostaje bez zmiany, to prezentowana przez autorów umiejętność zaciekawienia czytelnika naukowymi pojęciami i rozważaniami oraz oczywiście humor.

W poprzedniej części poznaliśmy wraz z magami początki i rozwój Świata Kuli, od Wielkiego Wybuchu poprzez powstanie Układu Słonecznego i ewolucję życia na Ziemi aż po chwilę zniszczenia wind kosmicznych, dzięki którym ludzkość uciekła z planety. Samych ludzi jednak nie spotkaliśmy, a magowie w większości pozostali przy przekonaniu, że tajemniczy gatunek, który stworzył tak...

Świetna!

Świetna!