Niskie oceny tej książki na lubimyczytac.pl zupełnie nie współgrają z jej zawartością. Magdziarz pisze ze znawstwem i pasją, żwawo prowadząc czytelnika przez prawie 80 lat życia "króla Słońce". Układ książki jest po staroświecku chronologiczny, a wielka polityka wymieszana z anegdotami i romansami. Autor wymaga jednak od czytelnika naprawdę dobrej orientacji w historii Europy XVII/XVIII wieku. Lektura momentami przypomina też książkę telefoniczną - samych d'Estrees występuje tu bodajże czterech, nie mówiąc o rzeszach nie zawsze spokrewnionych Le Tellierów i Colbertów... Właśnie po to na końcu książki mamy indeks nazwisk. Bez niego naprawdę można się czasem pogubić w skomplikowanych stopniach zależności, ale czyż taki właśnie nie był dwór w Wersalu dla kogoś z zewnątrz? Z pozoru chaotycznym zbiorem niewidzialnych hierarchii, więzi, koterii i sił? Moim skromnym zdaniem Magdziarz wzorowo odmalował erę "króla Słońce", jego dążenia i panowanie. Oparł się na bogatej bibliografii, sięgając po wiele materiałów źródłowych. Być może brakuje tu rozdziałów o gospodarce, czy kulturze, które są tylko wspominane mimochodem, ale jak na 325 stron bitego tekstu zmieścił naprawdę mnóstwo postaci i wydarzeń. Polecam, choć raczej pasjonatom historii, a nie fanom powieści o muszkieterach.

Niskie oceny tej książki na lubimyczytac.pl zupełnie nie współgrają z jej zawartością. Magdziarz pisze ze znawstwem i pasją, żwawo prowadząc czytelnika przez prawie 80 lat życia "króla Słońce". Układ książki jest po staroświecku chronologiczny, a wielka polityka wymieszana z anegdotami i romansami. Autor wymaga jednak od czytelnika naprawdę dobrej orientacji w historii...

Fatalna biografia króla Ludwika XIV. Chyba najsłabsza biografia z serii Ossolineum jaką zdarzyło mi się czytać.
Więcej w niej opisu doby panowania Ludwika XIV niż samego bohatera. Do tego odnosi się wrażenie jakby biografia powstała poprzez wycięcie, z innych prac, poszczególnych zdań i akapitów, a następnie nieudolnie połączonych ze sobą w powyższym dziele.

Fatalna biografia króla Ludwika XIV. Chyba najsłabsza biografia z serii Ossolineum jaką zdarzyło mi się czytać.
Więcej w niej opisu doby panowania Ludwika XIV niż samego bohatera. Do tego odnosi się wrażenie jakby biografia powstała poprzez wycięcie, z innych prac, poszczególnych zdań i akapitów, a następnie nieudolnie połączonych ze sobą w powyższym dziele.

Fatalna biografia, całkiem niezła synteza historii Francji XVII w. i przełomu XVII/XVIII w.

Fatalna biografia, całkiem niezła synteza historii Francji XVII w. i przełomu XVII/XVIII w.

Panowanie Ludwika XIV to cała epoka nie tylko w dziejach Francji, ale i całej Europy. W. S. Magdziarz podjął się w tej biografii próby przedstawienia życia Króla-Słońce, ale efekt jest moim zdaniem niezadowalający. Głównym moim wrażeniem w trakcie lektury był chaos. Przeskoki między poszczególnymi zagadnieniami są nadmierne, przez co narracja traci na spójności. Do tego jeszcze Autor ma skłonność do budowania zdań niezgodnego z zasadami stylistyki polskiej. Poza tym odnoszę wrażenie, że epoka Ludwika XIV została odmalowana w nieco zbyt ciemnych barwach. Tytułowy władca przedstawiony został jako człowiek wielkich ambicji, który właściwie nie odniósł żadnych znaczących sukcesów, wyczerpał kraj ciągłymi wojnami, a na dodatek jeszcze musiał patrzeć, jak kolejno odchodzą z tego świata jego współpracownicy oraz krewni. Prawda, że le grand siècle miał także swoje cienie, ale w tej biografii całkowicie przysłaniają one blask rządów Króla-Słońce.

Tomasz Babnis

Panowanie Ludwika XIV to cała epoka nie tylko w dziejach Francji, ale i całej Europy. W. S. Magdziarz podjął się w tej biografii próby przedstawienia życia Króla-Słońce, ale efekt jest moim zdaniem niezadowalający. Głównym moim wrażeniem w trakcie lektury był chaos. Przeskoki między poszczególnymi zagadnieniami są nadmierne, przez co narracja traci na spójności. Do tego...

Bardzo rzetelna, solidnie podbudowana źródłowo biografia, której rzeczowość staje się jednak jej "przekleństwem". Opisywana postać i jej epoka aż proszą się bowiem o nieco więcej podlanej anegdotą barwności i skupienia na oryginalnej sylwetce i osobowości Króla-Słońce - tymczasem Autor więcej uwagi zdaje się poświęcać żmudnym opisom kampanii na frontach kolejnych wojen niż kulisom okołowersalskiego życia. Byłoby to nawet zaletą w poważnej naukowo monografii, gdyby gdzieś po drodze nie gubił się temat zasadniczy. W efekcie najlepiej wypadają fragmenty poświęcone pierwszym latom Ludwika (gdy czasy Frondy oglądamy jego, niewiele rozumiejącego dziecka, oczami) i ostatnim, przejmującym chwilom. Spora zawarta w książce wiedza na temat wielkiej polityki i życia prywatnego postaci jest podana w dość szczególny sposób, który - w połączeniu z dominacją ujęcia chronologicznego nad problemowym - może u wielu czytelników rodzić poczucie zagubienia w korowodzie wydarzeń i nazwisk (a nie ułatwia tego ówczesna zachodnia tradycja, wedle której tytuł i nazwisko przysługiwało tylko jednemu członkowi rodziny - już więc dzieci czy rodzeństwo danej osoby nazywały się inaczej). Brakuje też nieco szerszego tła. Mamy zatem miłostki i trwalsze związki króla, ale już niewiele w ich opisach namiętności i dramatów, mamy ledwie wspomnianą "aferę trucicielską", sporo o rozbudowie pałaców, a niemal nic o poezji czy muzyce; kilka razy przynajmniej możemy się choć zbliżyć do tajemnicy Żelaznej Maski...
Wydanie w popularyzatorskiej serii wpłynęło w oczywisty sposób na rozmiary książki i ogólne (w wielu przypadkach: na szczęście) potraktowanie wielu wątków, trudno też jej zarzucić jakieś błędy - jest na pewno dobrym uzupełnieniem innych lektur lub też wstępem do nich - a jednak pozostawia pewien niedosyt...

Bardzo rzetelna, solidnie podbudowana źródłowo biografia, której rzeczowość staje się jednak jej "przekleństwem". Opisywana postać i jej epoka aż proszą się bowiem o nieco więcej podlanej anegdotą barwności i skupienia na oryginalnej sylwetce i osobowości Króla-Słońce - tymczasem Autor więcej uwagi zdaje się poświęcać żmudnym opisom kampanii na frontach kolejnych wojen niż...