Listy Ireny Solskiej do Jerzego Żuławskiego, to z nimi się zapoznałam. Co mogę rzec? Nie jestem zachwycona. Właściwie to jestem zniesmaczona. To taki DOBRY przykład kobiecego gadulstwa. To też usilna próba przeniesienia uczuć na papier - wyszła trochę żałośnie. Może to co piszę jest okropne i wzburzy niektórych, ale trudno! Ja widzę w tych listach patos, który nijak ma się do rzeczywistości. Takie "uniesienia" można przeżywać w nastoletnim, no dobrze niech będzie młodzieńczym życiu. Tak też wtedy można rozumieć miłość. Pani Irena mnie nie przekonała a raczej przekonała mnie, że to co czuła do Jerzego to było wyłącznie patetyczne podniesienie sobie samej humoru i wmawianie, że doświadcza się czegoś wyjątkowego. Może uczucie było prawdziwe, ale te LISTY, ach te listy mnie znudziły. Gadulstwo, straszna sprawa, strasznie męcząca. Ciekawe czy Panu Jerzemu przypadły do gustu, czy może tylko wzdychał...
Oceniam te "wynurzenia" jako DOBRE ponieważ są dobrym przykładem tego, jak nie kochać i jak o miłości nie pisać. WYBACZCIE lecz ja naprawdę nie poczułam nic a już na pewno nie poczułam miłości. Może się mylę, pewnie się mylę bo co ja tam wiem...
6/10

Listy Ireny Solskiej do Jerzego Żuławskiego, to z nimi się zapoznałam. Co mogę rzec? Nie jestem zachwycona. Właściwie to jestem zniesmaczona. To taki DOBRY przykład kobiecego gadulstwa. To też usilna próba przeniesienia uczuć na papier - wyszła trochę żałośnie. Może to co piszę jest okropne i wzburzy niektórych, ale trudno! Ja widzę w tych listach patos, który nijak ma się...