Najnowsze artykuły
Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturze
17
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
321
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
28
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1984
1978
Pamiętnik Irena Solska 
Pamiętnik jest dobrym uzupełnieniem dla biografii Solskiej pióra Kuchtówny (albo odwrotnie). Podobnie jak biografia, pamiętnik nie zawiera drastycznych szczegółów z życia aktorów (a zwłaszcza aktorek) tamtych czasów, chyba że naprawdę dobrze czytamy między wierszami. Solska pisze z wyczuciem, na nieprzyjemnościach się nie skupia, wobec czego nie dostajemy dokładnego obrazu jej życia, a raczej zbiór wycinków, informacji o barwnych postaciach epoki, nieco poglądów i obserwacji, a wszystko spisane lekkim piórem podkreślającym jeszcze wrażenie inteligencji i oczytania autorki.
Jest to tylko część wspomnień Solskiej, reszta czeka na opracowanie, ale wobec faktu, że nie możemy dziś zapoznać się z jej grą aktorską, ta niebanalna artystka popada w zapomnienie, a opracowanie dalszych części pamiętnika być może już nie nastąpi. Wyspiański czy Witkacy prawdopodobnie zgodziliby się ze mną, że to niedobrze. Pozostaje czytać część pierwszą. Takom rzekł.
Listy Ireny Solskiej Irena Solska 
Listy Ireny Solskiej do Jerzego Żuławskiego, to z nimi się zapoznałam. Co mogę rzec? Nie jestem zachwycona. Właściwie to jestem zniesmaczona. To taki DOBRY przykład kobiecego gadulstwa. To też usilna próba przeniesienia uczuć na papier - wyszła trochę żałośnie. Może to co piszę jest okropne i wzburzy niektórych, ale trudno! Ja widzę w tych listach patos, który nijak ma się do rzeczywistości. Takie "uniesienia" można przeżywać w nastoletnim, no dobrze niech będzie młodzieńczym życiu. Tak też wtedy można rozumieć miłość. Pani Irena mnie nie przekonała a raczej przekonała mnie, że to co czuła do Jerzego to było wyłącznie patetyczne podniesienie sobie samej humoru i wmawianie, że doświadcza się czegoś wyjątkowego. Może uczucie było prawdziwe, ale te LISTY, ach te listy mnie znudziły. Gadulstwo, straszna sprawa, strasznie męcząca. Ciekawe czy Panu Jerzemu przypadły do gustu, czy może tylko wzdychał...
Oceniam te "wynurzenia" jako DOBRE ponieważ są dobrym przykładem tego, jak nie kochać i jak o miłości nie pisać. WYBACZCIE lecz ja naprawdę nie poczułam nic a już na pewno nie poczułam miłości. Może się mylę, pewnie się mylę bo co ja tam wiem...
6/10
