Ach, cóż to był za rok, ten 1958! Klasyka klasyki.

Doskonała jakością antologia wyboru opowiadań z magazynów pulpowych z roku 1958. Irytujące jest w tej polskiej edycji antologii jednak to, że jej wydanie po polsku było jak eksplozja nad Kamienną Tunguską. Raz grzmotnęło, błysnęło i już-już wydawało się, że padł kilku-dekadowy mur niedostępności. I nic, pustka. A przecież wystarczyło tylko sięgnąć do pozostałych lat (antologia wychodziła corocznie od roku 1939 do roku 1964).

Kategoria absolutnie musisz-przeczytać i koniecznie zajść na Wielkie frontowe podwórze.

Ach, cóż to był za rok, ten 1958! Klasyka klasyki.

Doskonała jakością antologia wyboru opowiadań z magazynów pulpowych z roku 1958. Irytujące jest w tej polskiej edycji antologii jednak to, że jej wydanie po polsku było jak eksplozja nad Kamienną Tunguską. Raz grzmotnęło, błysnęło i już-już wydawało się, że padł kilku-dekadowy mur niedostępności. I nic, pustka. A przecież...

Bardzo dobry zbiór opowiadań, dodatkowo świetny wstęp Asimova wprowadzający w rok 1958. Każde opowiadanie jest poprzedzone krótką notą o autorze, oraz opisem Asimova co jego autor miał na myśli. Opowiadania są stricte Sf-owe (nieraz w takich zbiorach pałętają sie również jakieś Fantasy lub opowieści grozy, jednak nie tu). Najlepszym opowiadaniem jest Żółta pigułka Philipsa - naprawdę wspaniałe opowiadanie, z chęcią bym coś jeszcze od niego przeczytała. Cała reszta na bardzo wysokim poziomie. Polecam.

Bardzo dobry zbiór opowiadań, dodatkowo świetny wstęp Asimova wprowadzający w rok 1958. Każde opowiadanie jest poprzedzone krótką notą o autorze, oraz opisem Asimova co jego autor miał na myśli. Opowiadania są stricte Sf-owe (nieraz w takich zbiorach pałętają sie również jakieś Fantasy lub opowieści grozy, jednak nie tu). Najlepszym opowiadaniem jest Żółta pigułka...

Świetny wybór opowiadań. Na 12 tylko dwa nie do końca mnie zachwycają, co ciekawe, jednym z nich jest opowiadanie samego Asimova. Świetna lektura dla kogoś, kto dopiero zaczyna zagłębiać się w świat literatury s-f i chce zacząć od początków- od korzeni gatunku. Dzięki niej teraz mam blade chociaż pojęcie, których autorów warto poszukać w bibliotece. Każde opowiadanie jest inne, mają bardzo różnorodną tematykę, nierzadko koncepty tak zaskakujące, że człowiek natychmiast odczuwa potrzebę opowiedzenia podzielenia się ze światem tym, co przeczytał, i robi swojej rodzinie niemiłe spoilery.

Świetny wybór opowiadań. Na 12 tylko dwa nie do końca mnie zachwycają, co ciekawe, jednym z nich jest opowiadanie samego Asimova. Świetna lektura dla kogoś, kto dopiero zaczyna zagłębiać się w świat literatury s-f i chce zacząć od początków- od korzeni gatunku. Dzięki niej teraz mam blade chociaż pojęcie, których autorów warto poszukać w bibliotece. Każde opowiadanie jest...

"Isaac Asimov prezentuje najlepsze opowiadania Science Fiction" to antologia krótkich form z roku 1958. Niestety jedyna jaka ukazała się w naszym kraju z tego, liczącego 25 woluminów, cyklu.
Nazwiska autorów wywołują dreszcze emocji u fana SF, każde opowiadanie warte przeczytania - większość to perły i absolutna klasyka. Jednym słowem to co misie lubią najbardziej.
I jeszcze jedno. Świetny pomysł można przedstawić na kilkunastu, kilkudziesięciu stronach. Nie trzeba do tego coraz bardziej wodnistych prequeli i sequeli. Nie trzeba drżeć, czy autor zdąży postawić ostatnią kropkę nim zejdzie z tego świata.

"Isaac Asimov prezentuje najlepsze opowiadania Science Fiction" to antologia krótkich form z roku 1958. Niestety jedyna jaka ukazała się w naszym kraju z tego, liczącego 25 woluminów, cyklu.
Nazwiska autorów wywołują dreszcze emocji u fana SF, każde opowiadanie warte przeczytania - większość to perły i absolutna klasyka. Jednym słowem to co misie lubią najbardziej.
I...

Nazwisko Asimova jest dobrze znane w branży fantastycznej, toteż jego sugestie dotyczące najlepszych opowiadań wydawać by się mogły warte rozpatrzenia. Niestety omawiany zbiór wypada słabo i gdyby nie kilka ciekawych utworów, to aż zadziwiające, ale nie byłoby sensu po niego sięgać. Być może powodem tego jest fakt, że podejście poszczególnych autorów (jest tylko jedno opowiadanie Asimova) jest dosyć archaiczne i o ile w 1958 roku – kiedy były one wydawane – wydawały się atrakcyjne, to jednak ponad pół wieku zrobiło swoje. Zwyczajnie nie wytrzymują próby czasu. Kolejne teksty są nie tyle słabe, bo wyobraźni najczęściej nie można pisarzom odmówić, lecz po prostu nijakie. Brakuje elementów trzymających w napięciu, suspensu, intrygujących wątków z których można by skonstruować ciekawą fabułę czy choćby bohaterów o pogłębionych psychologicznie sylwetkach.

Ze względu na udany mariaż historii alternatywnej z elementami fantastycznymi warto sięgnąć po „Dwa przeznaczenia”, a pod względem pomysłowości wyróżnia się „Żółta pigułka”, choć to właściwie krótka nowela. Pozostałe opowiadania są co najwyżej przeciętne, a próby złapania czytelnika i wciągnięcia go w wir zdarzeń spełzają na niczym. Brakuje rozmachu, który mógłby porwać bądź dylematów moralno-etycznych tak przecież bliskich temu gatunkowi. Gdyby koniecznie chcieć doszukać się zalet, to wydaje się, że realistycznie pokazano amerykańską „przaśność” i życie codzienne na prowincji, które nadal – pomimo upływu lat – ma swój urok.

Biorąc pod uwagę powyższe, można się zastanowić jak będzie się czytało współczesne „hity fantastyczne” za kilkadziesiąt lat. Czy to aby nie jest tak, że to, czym się zachwycamy obecnie, po kilku dekadach traci na aktualności i staje się zwykłą ciekawostką literacką? Miejmy nadzieję, że nie.

Nazwisko Asimova jest dobrze znane w branży fantastycznej, toteż jego sugestie dotyczące najlepszych opowiadań wydawać by się mogły warte rozpatrzenia. Niestety omawiany zbiór wypada słabo i gdyby nie kilka ciekawych utworów, to aż zadziwiające, ale nie byłoby sensu po niego sięgać. Być może powodem tego jest fakt, że podejście poszczególnych autorów (jest tylko jedno...

Opinia może być potraktowana jako spoiler.
Cóż, sięgnąłem po powyższą lekturę trochę z przypadku. Nie przepadam za opowiadaniami, wolę jakby to powiedzieć "pełny metraż" ;). Kiedy sięgałem po powyższą pozycję, cieszyło mnie że w jednej książce zebrani zostali autorzy najlepszych opowiadań science-fiction. Oczywiście jak to bywa z takimi antologiami zazwyczaj jest gdzieś haczyk - i tutaj szybko okazało się że faktycznie są to najlepsze opowiadania (wg Isaaca Assimova),ale wydane w 1958 roku ;).

W prezentowanej pozycji zebrano 12 opowiadań. Przeczytałem je z dużym zainteresowaniem, choć nie wiem czy wszystkie z nich powinny nosić przydomek "najlepszych" opowiadań. Mnie szczególnie utkwiło w pamięci trzy z nich.

1. "Dwa przeznaczenia" (Cyril M, Kornbuth) - autor zaprezentował alternatywną wizję historii najnowszej (XX w.). Okazuje się, że II Wojnę Światową wygrała koalicja niemiecko-japońska, która zdołała podporządkować sobie cały świat (który jak się można spodziewać, podzielony został na dwie strefy wpływów). Autor opisuje obrazowo sytuację podbitych narodów i relacje jakie panują pomiędzy ludami podbitymi a najeźdźcami. Myślę że to jedno z najlepszych opowiadań zbioru.

2. "Nieśmiertelni" (James E. Gunn) - odległa przyszłość. Na Ziemi pogłębiły się różnice klasowe pomiędzy najbiedniejszymi i najbogatszymi. Poważnie ograniczony zostaje dostęp do opieki medycznej dla najbiedniejszej części społeczeństwa, przy równoczesnym drastycznym rozwoju techniki medycznej pozwalającej najbogatszym przedłużać swoje życie o dziesięciolecia. Jako głównych bohaterów autor wprowadza ślepca, chłopca, nastolatkę i lekarza medycyny, każda z postaci odegra istotną rolę w opisywanej intrydze, osadzonej w tych niezwykłych realiach. Świat zaprezentowany w opowiadaniu chyli się ku upadkowi... Czy można coś z nim jeszcze zrobić?... Zachęcam do lektury :).

3. "Poczucie siły" (Isaac Assimov) - przyznam szczerze że nie wiem czy wszystkie z zaprezentowanych opowiadań mogą nosić tytuł "najlepszych". Równie szczerze mogę powiedzieć, że o ile z Asimovem "edytorem serii" można się nie zgadzać, to jednak jeśli chodzi o jego opowiadanie wydane w omawianym tomie, jedyne słowo które przychodzi do głowy to "doskonałe". Autor prezentuje świat w którym komputery są tak dalece rozwinięte, że ludzie nie muszą korzystać z już z liczenia "na piechotę", a sztuka ta została już dawno zapomniana. Jest jednak jeden człowiek, który hobbystycznie zabawia się w liczenie "w słupkach". Okazuje się że jest to być może jedyny człowiek który będzie w stanie przechylić szalę zwycięstwa w toczącej się galaktycznej wojnie. Czy tak się stanie? Zapraszam do czytania i gwarantuję że czeka Was ciekawy i zaskakujący koniec.

Dla tych 3 opowiadań wystawiam średnią ocenę ocenę - 7 gwiazdek.

Równocześnie wg mnie na uwagę zasługują również opowiadania pt.:"Żółta pigułka" i "Nagroda za ryzyko". Pozostałe siedem nie przypadło mi jakoś szczególnie do gustu.

Opinia może być potraktowana jako spoiler.
Cóż, sięgnąłem po powyższą lekturę trochę z przypadku. Nie przepadam za opowiadaniami, wolę jakby to powiedzieć "pełny metraż" ;). Kiedy sięgałem po powyższą pozycję, cieszyło mnie że w jednej książce zebrani zostali autorzy najlepszych opowiadań science-fiction. Oczywiście jak to bywa z takimi antologiami zazwyczaj jest gdzieś...

Bardzo dobre.

Bardzo dobre.