Wypowiem się jedynie o książce, nie znam nakręconego na jej podstawie filmu. Gęsta, zgadzam się z przedmówcą. Nie porwała mnie, niestety. Jej treści starczyłoby na epopeję. Zbyt skondensowana, jakbym czytał suche streszczenie "książki właściwej".

Wypowiem się jedynie o książce, nie znam nakręconego na jej podstawie filmu. Gęsta, zgadzam się z przedmówcą. Nie porwała mnie, niestety. Jej treści starczyłoby na epopeję. Zbyt skondensowana, jakbym czytał suche streszczenie "książki właściwej".

Książka? Dziwna. Gęsta. Duszna. Afrykańska a i Latynoska też. Współczesna a i historyczna. Czarna i biała. Cóż jesteśmy wszyscy warci..., wszystko i tak ostatecznie przeminie. Pozostanie jakiś stół, obraz, pęknięta filiżanka, strzępy opowieść i potomkowie. Obcy nieobcy. Obcy. Znów zbiera się na deszcz. Warto.

Książka? Dziwna. Gęsta. Duszna. Afrykańska a i Latynoska też. Współczesna a i historyczna. Czarna i biała. Cóż jesteśmy wszyscy warci..., wszystko i tak ostatecznie przeminie. Pozostanie jakiś stół, obraz, pęknięta filiżanka, strzępy opowieść i potomkowie. Obcy nieobcy. Obcy. Znów zbiera się na deszcz. Warto.

Opowieść o życiu tajemniczego Francisca Manoela da Silvy zawarta została w dosyć krótkiej jak na tak burzliwe dzieje książeczce. Autor zamiast pisać opasłą epopeję, w szybkim, wręcz reportażowym tempie opowiada historię brazylijskiego handlarza niewolników, który większość życia spędził w Afryce, zmagając się z przeciwnościami losu, powstając i upadając. Dorobił się bogactwa, spłodził mnóstwo dzieci, ale mimo wszystko pozostał więźniem Afryki. Jego losy w przybliżeniu przedstawia film Herzoga "Cobra Verde".

Opowieść o życiu tajemniczego Francisca Manoela da Silvy zawarta została w dosyć krótkiej jak na tak burzliwe dzieje książeczce. Autor zamiast pisać opasłą epopeję, w szybkim, wręcz reportażowym tempie opowiada historię brazylijskiego handlarza niewolników, który większość życia spędził w Afryce, zmagając się z przeciwnościami losu, powstając i upadając. Dorobił się...

nic nowego

handlarz niewolników MUSI być skończonym burakiem; to warunek konieczny. wystarczy mi pomyśleć o sytuacji kiedy jeden nie płaci drugiemu za wykonaną pracę; nóż mi się w kieszeni otwiera a tutaj ta skala trochę inna jest.
jeśli nie używa się mózgu we właściwy sposób, konsekwencje wyborów są proste- dziedziczone nieszczęście. wystarczy mi pomyśleć o głupotach zazdrości o przedmioty i pretensjach których rodzice nieświadomie uczą swoje dzieci.
plus Brazylia plus Afryka dwie zagadki

nic nowego

handlarz niewolników MUSI być skończonym burakiem; to warunek konieczny. wystarczy mi pomyśleć o sytuacji kiedy jeden nie płaci drugiemu za wykonaną pracę; nóż mi się w kieszeni otwiera a tutaj ta skala trochę inna jest.
jeśli nie używa się mózgu we właściwy sposób, konsekwencje wyborów są proste- dziedziczone nieszczęście. wystarczy mi pomyśleć o głupotach...

Na początku był film Herzoga z niezapomnianym Kinskim. Dobra, choć niskobudżetowa ekranizacja opierała swą siłę na ciekawej historii, do tego autentycznej. Tak odkryłem Bruce'a Chatwina i jego charakterystyczne opowieści, rozgrywające się gdzieś na drugim końcu końcu świata, w krainach które przeciętnemu Kowalskiemu kojarzą się tylko z Tonym Halikiem, Mandelą bądź rytualną kastracją krokodyli.

Książka o nieprawdopodobnej wręcz odysei szalenie ambitnego młodzieńca, który początkiem XIX wieku wyrywa się z biedy, w której tkwi od pokoleń jego rodzina gdzieś w Ameryce Łacińskiej. Z czasem młodzieniec stanie się krezusem handlującym niewolnikami gdzieś u wybrzeży Beninu. Tytułowym wicekrólem Quidah.

Wielkość tej niesamowicie krótkiej książki (może 150 str.) leży dla mnie w charakterystycznym dla Chatwina, nieco beznamiętnym i trącącym nostalgią uchwyceniu postaci, która podjęła walkę z losem, skazaną zresztą na porażkę. W ekranizacji Herzoga widzimy głównego bohatera, który mając świadomość poniesionej klęski próbuje spuścić na morze łódź i spróbować jeszcze raz, gdzieś indziej, w jakimś innym odludziu zacząć od nowa. Jego starania skutecznie torpedują wezbrane fale oceanu, którym nawet frustracja Kinskiego nie była w stanie dać rady.

Reasumując - bardzo ciekawa lektura i świetne wprowadzenie do twórczości Chatwina. Powinno się szczególnie spodobać tym, którzy czytali kiedyś Kapuścińskiego, ale nie na siłę, bo w szkole kazali...

Na początku był film Herzoga z niezapomnianym Kinskim. Dobra, choć niskobudżetowa ekranizacja opierała swą siłę na ciekawej historii, do tego autentycznej. Tak odkryłem Bruce'a Chatwina i jego charakterystyczne opowieści, rozgrywające się gdzieś na drugim końcu końcu świata, w krainach które przeciętnemu Kowalskiemu kojarzą się tylko z Tonym Halikiem, Mandelą bądź rytualną...

Wiem, że to kawałek historii i kawałek Afryki. Ale nie dam rady jej doczytać do końca. Pomimo najszczerszych chęci. Dobrnęłam niemal do połowy i już ta połowa może być niezłą pożywką dla złych snów.

Wiem, że to kawałek historii i kawałek Afryki. Ale nie dam rady jej doczytać do końca. Pomimo najszczerszych chęci. Dobrnęłam niemal do połowy i już ta połowa może być niezłą pożywką dla złych snów.

Lapidarność Chatwina jest jak precyzyjny strzał snajpera. Trafia w samo serce i zostawia krwawy ślad.

Lapidarność Chatwina jest jak precyzyjny strzał snajpera. Trafia w samo serce i zostawia krwawy ślad.

'

'

Trochę jakbym czytała Kapuścińskiego ...

Trochę jakbym czytała Kapuścińskiego ...

Nastrój.
Dlatego tak się czyta. Scena za sceną, bezsilność i upór, namiętności, które można wchłaniać. Zapachy, z tych każących odwrócić głowę, widoki, z tych zmuszających do dreszczu obrzydzenia.
Ale ten nastrój!

Nastrój.
Dlatego tak się czyta. Scena za sceną, bezsilność i upór, namiętności, które można wchłaniać. Zapachy, z tych każących odwrócić głowę, widoki, z tych zmuszających do dreszczu obrzydzenia.
Ale ten nastrój!