Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Heechowie – największa zagadka z jaką ludzkość miała do czynienia. Ujarzmili przestrzeń kosmiczną, pokonali prędkość światła i... zniknęli. Pozostawili jedynie po sobie artefakty w postaci statków, przedmiotów i maszyn, których – w dużym stopniu – przeznaczenie nie jest znane. Na Ziemi natomiast jest 12 mld ludzi, którzy zaczynają głodować. Gateway to korporacja, której celem jest badanie Heechów i adaptacja ich osiągnięć technicznych dla potrzeb ludzkości (która też już nieźle sobie pozwala w przestrzeni kosmicznej). Jak na korporację są wyjątkowo uczciwi: podpisując z nimi umowę o pracę trzeba zrzec się wszelkich praw, ale można dobrze zarobić. Najlepiej jako Poszukiwacz rzeczy pozostawionych przez Heechów. Haczyk jest w w tym, że ta praca to rosyjska ruletka – albo się zarobi i przeżyje albo zginie... Robin Broadhead to jeden z Poszukiwaczy, to niezbyt krystaliczna postać, ma wiele ludzkich wad i przywar. Odbywa raptem trzy ekspedycje badawcze, a ostatnia przynosi mu fortunę, która pozwala mu na powrót na Ziemię. Za jego fortunę przyszło drogo zapłacić, bo Bob jest – jak wielu – po ludzku strachliwy. Tego strachu nie umiał okiełznać, za co cena była bardzo wysoka, a Bob wylądował na kozetce u psychoterapeuty... Główna część opowieści – nawet w drugim czytaniu – sprawia wielką przyjemność. To świetnie zbalansowana SF: tyleż samo uwagi poświęcił Pohl czystej SF jak i postacią, przez co są namacalne, wyraziste i bardzo ludzkie. „Za błękitnym...” tę przyjemność jedynie powiększa. To dalsze losy Bobi'ego – biznesmena, przedsiębiorcy, filantropa, szczęśliwego męża i mniej „wadliwego” człowieka. Nie on jednak gra pierwsze skrzypce, bo jest też rodzina Herterów, która właśnie zmierza do obiektu, który jest fabryką żywności – kolejna zagadkowa pozostałość po Heechach. Oni – jak kiedyś Bob – lecą dla wielkiego zysku, ale i ze świadomością, że ich działania mogą być ratunkiem dla Ziemian. Żadne z nich nie podejrzewa nawet, że sama fabryka żywności to najmniejsza z niespodzianek, które ich czekają. Tak jak Bob nie podejrzewa, że znów wyruszy w podróż... Nie umiałbym zdecydować, która z części jest lepsza. Jest to oczywiście kontynuacja dalszych losów Boba, ale z wielkimi postaciami drugiego planu. Rodzina Herterów to majstersztyk w kreśleniu postaci: od Janine – powabnej 14. latki do Paytera – dziadka i głowy rodziny. Mamy tutaj wszystko co najlepsze w powieści obyczajowej: doskonale zobrazowane relacje rodzinne, ich słabości, wady, zalety ujawniające się i potęgujące w warunkach wielkiego stresu, a nawet strachu. A i Bob, ciągle odsłania swoją zwyczajnie ludzką twarz. I znów Pohl zbalansował opowieść łącząc rewelacyjną warstwę SF z doskonałą fabułą i opowieścią o ludziach – choć na pewno nie zwyczajnych i nie przeciętnych. Żeby użyć komunału: to wspaniała mieszanka serca i rozumu.