Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Temat tej książki jest trudny. Nieraz dziecko sprawiające kłopoty w szkole przychodziło do poradni psychologicznej z opinią nauczyciela: dziecko z rozbitej rodziny, co miało już coś wyjaśnić, a zarazem ukazać bezradność dorosłych w tej sytuacji. Tymczasem ilość rozwodów narasta. Autorka tej książki, Agnieszka Kazała, stanęła przed zadaniem ułatwienia dzieciom przeżycia takiej sytuacji we własnym domu jak i w grupie rówieśniczej czy w szerszym otoczeniu. Przecież złośliwe hienki zdarzają się w każdej klasie, a kobry, takie wścibskie babska, i na podwórkach i na Facebooku, gdy z upodobaniem dają w komentarzach upust swej żółci i zadowolenie, że kogoś umniejszyły. Takoż i stare lwy, próbujące wszystkich ustawiać, jako niby najmądrzejsi. Byłam ciekawa, jak sobie autorka z tym wszystkim poradzi? Poradziła sobie świetnie. Delikatnie nakreśliła sytuację, dbając, aby unikać drastycznych scen, oskarżeń, szukania winnego, co dla dziecka byłoby straszne. Ono przecież kocha oboje rodziców i trzeba mu to ułatwić, aby tak pozostało. Mądra matka - lwica - nie nastawia dziecka przeciw ojcu, umożliwia mu kontakty z nim, a powoli oswaja swą pociechę z kolejnymi etapami tej sytuacji i pojęciami je określającymi: sprawa rozwodowa, alimenty, adopcja, rodzina patchworkowa itd. Dobrym pomysłem jest podkreślenie tych słów tłustym drukiem. Niech maluch w razie potrzeby tutaj zajrzy, jak do swej encyklopedii, stworzonej dla niego na ten trudny okres zanim się z tym wszystkim upora. A ta książeczka jest nie tylko dla dziecka z rodziny rozbitej, czy jak się to teraz mówi: zrekonstruowanej, ale i dla dorosłych, jako podręcznik dobrego zachowania w takiej sytuacji. Autorka dała tu dużo cennych rad, co dziecku i innym mówić, jak mówić, żeby nie ranić. Stworzyła mądrą, ale prawdopodobną mamę. Bardzo podobała mi się też zebra, jako wychowawczyni klasy, gdy daje swym uczniom pokaz złośliwości, ucząc, jak się przed czymś takim bronić jako ofiara i jak nie być tak napastliwym. A ile w tej scenie humoru! Trudny temat książki autorka niweluje właśnie poprzez delikatny humor, pokazanie wszystkich postaci (no, prawie wszystkich) jako mądrych i dobrych, oraz drobiazgi dotyczące życia na sawannie. Nie zanudza, ale tu wtrąci uwagę, co które zwierzęta jedzą, jak śpią, jakie mają zwyczaje. To ubarwia tę bajeczkę. Tak więc sytuację trudną, bo rozbicie rodziny, można pokazać dzieciom, poprzez ukazanie tej drugiej, lepszej strony życia. I to się autorce udało.