Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O ile w życiu niektóre kwestie mogą mną wstrząsnąć i przerażać, o tyle w sztuce wszelkiej maści się ich nie boję, chociaż nie zawsze potrafię odnaleźć celowość ekstremalnych przedsięwzięć. Przez zupełny przypadek, za namową koleżanki, poszukującej intrygujących tytułów z serii SF, trafiłam na Men's True Akcje. Jak okazało się, że jest to darmowy ebook pomyślałam czemu nie, w końcu raz kozie śmierć, a od czytania nikt jeszcze nie zginął. Dzięki Ci Panie, że i tym razem tak się nie stało, choć momentami miałam wrażenie, że mój kres jest bliski, tak jak bliski był kres mojej wytrzymałości. I nie chodzi tu o sam kontrowersyjny, co Autor sam przyznaje we własnej ocenie swej noweli, temat menstruacyjnej apokalipsy, gdyż ta z perspektywy kobiety przerażać może wyłącznie mężczyznę, nie chodzi również o przekraczanie wszelkich możliwych granic - od poczucia wstrętu, przez obrazoburcze momentami wizje religijnych odniesień, przez wręcz pornograficzny w wersji hard sposób przedstawiania damsko-męskich relacji, gdyż te jako przejaw wyrazu pewnych emocji, wręcz nadekspresji jeszcze byłyby do przyjęcia. Chodzi przede wszystkim o to, że w tej pandemicznej, post apokaliptycznej wizji Autor wpadł w samouwielbienie, zapominając o tym że przekaz musi wprawdzie mieć głębsze dno, ale jak już się rzuca na głęboką wodę, to warto również sprawdzić za ile metrów jest dno. Przykro mi to stwierdzić, ale ta "powieść" jest bardzo słaba przede wszystkim dlatego, że jest infantylna, wręcz grafomańska, poszatkowana jak kapusta przygotowana do kiszenia, a wreszcie sprawiająca wrażenia przypadkowego zlepku coraz to bardziej makabrycznych pomysłów, których jedynym celem jest szokowanie Czytelnika. W tym wszystkim zabrakło jednak przemyślanej wizji tego co Autor podprogowo chciał przekazać. W konsekwencji, otrzymaliśmy pseudointelektualną papkę aspirującą, w mniemaniu Autora, pod miano happeningu, w którym zabrakło jednak przekazu. Bo jeśli mieliśmy z całości uzyskać wiedzę, że ludzkość zmierza ku zagładzie to naprawdę można było poprzestać na pierwotnej wersji w postaci opowiadania i nie trudzić się w "płodzeniu" kolejnych stron. I kończąc, żeby nie było wątpliwości - nie jestem pruderyjna, więc nie przerażają mnie wszelkie formy seksualnych ekscesów, nie jestem wierząca, więc nie obraża mnie ukazanie wiary, nie jestem przesadną estetką, więc nie obrzydza mnie widok ekskrementów i innych wnętrzności, ale jestem osobą myślącą, a to co mnie obraża to brak szacunku dla inteligencji Czytelnika, czego niestety wybaczyć nie mogę. Na plus poczytuję nawiązania do muzyki postpunkowej i faktycznie niektóre teksty Born to be Waldek nawet mnie ubawiły. Widać Punks Not Dead:)