Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam pana Ziemiańskiego, za ten cykl oraz za jego nieskrępowany styl pisania. Nie potrafię wyrazić swojej opinii na temat tej książki, zawsze tak jest kiedy chodzi o naprawdę świetna literaturę, po prosty nie umiem ubrać myśli w słowa.
Dlatego pozostaje mi tylko gorąco zachęcić wszystkich(nie rażących się brutalności i wulgarności) do przeczytania.

Uwielbiam pana Ziemiańskiego, za ten cykl oraz za jego nieskrępowany styl pisania. Nie potrafię wyrazić swojej opinii na temat tej książki, zawsze tak jest kiedy chodzi o naprawdę świetna literaturę, po prosty nie umiem ubrać myśli w słowa.
Dlatego pozostaje mi tylko gorąco zachęcić wszystkich(nie rażących się brutalności i wulgarności) do przeczytania.

Drugi tom jest równie dobry jak i poprzedni. O dziwo dość długie wywody nad natura tego czy tamtego jak np. rozmyślania nad śmiercią przed walką Achai z Virionem tym razem były dla mnie wzbogaceniem książki choć poprzednio trochę mnie irytowały. Pojawienie się Biafry, który już za pierwszym razem stał się jednym z moich ulubionych bohaterów literackich, ponieważ jest to barwna postać, kurewsko inteligentna, umiejąca ocenić wagę sytuacji, niby skurwysyn, ale jednak...
Humor pojawiający często pojawiający się w książce często wywoływał u mnie głośny śmiech: zaraz na początku rozmowa Zanna z napotkanymi żołnierzami Arkach :D, albo cała sytuacja z czarownica Arnne w gospodzie, lub kwestia "A ty sama co?Tak waliłaś po pniu do góry,że się bałam, że do nieba wleziesz. Na szczęście drzewa się skończyło w samą porę."
Należy zwrócić uwagę również na świetne wydanie jak, z resztą każde dzieło Fabryki Słów: okładka, szkice pojawiające się co jakiś czas( może i jestem już trochę za duża na książki z obrazkami, ale w cale mi one nie przeszkadzają :D ).

Drugi tom jest równie dobry jak i poprzedni. O dziwo dość długie wywody nad natura tego czy tamtego jak np. rozmyślania nad śmiercią przed walką Achai z Virionem tym razem były dla mnie wzbogaceniem książki choć poprzednio trochę mnie irytowały. Pojawienie się Biafry, który już za pierwszym razem stał się jednym z moich ulubionych bohaterów literackich, ponieważ jest to...

Piękne wydanie. Niezwykła książka.
Jak to u mnie bywa, mam problem ze skleceniem kilku zdań, kiedy chodzi o na prawdę dobra książkę. Myślę, że to po prostu przez to, że takie utwory mówią same za siebie.

Zabierałam się z nią dość długo, bez jakiegoś większego zapału tylko z racji, że jest to klasyk i wypadało by przeczytać. Teraz już wiem dlaczego pan Herbert uchodzi za człowieka wybitnego i w pełni się z tym zgadzam.
Powieść jest na prawdę fascynująca, a zarazem nieco przytłaczająca, ale w tym przypadku nie jest to wadą. Losy Paula, jego ciągle zmagania z przyszłością, teraźniejszością i przyszłością nie są jałową pisaniną, lecz mogą wiele nauczyć. Znalazłam w tej książce niezliczoną ilość momentów, które skłaniały do refleksji, a jest to dla mnie niezwykle cenna cecha.
Polecam i ostrzegam, że nie jest to łatwa lektura od szybkiego połknięcia.

Piękne wydanie. Niezwykła książka.
Jak to u mnie bywa, mam problem ze skleceniem kilku zdań, kiedy chodzi o na prawdę dobra książkę. Myślę, że to po prostu przez to, że takie utwory mówią same za siebie.

Zabierałam się z nią dość długo, bez jakiegoś większego zapału tylko z racji, że jest to klasyk i wypadało by przeczytać. Teraz już wiem dlaczego pan Herbert uchodzi za...

Jedną z najlepszych cech całej sagi "Pieśni lodu i ognia" jest jej nieprzewidywalność. Za to podziwiam pana Martina: ciągle mnie zaskakuje. Do tego świetny przykład prawdziwego fantasy z wciągającą fabułą i nieskrępowaną formą.
Jest tu zbyt wiele wątków i postaci, więc nie będę nawet zaczynać tego tematu. Po prostu trzeba to przeczytać, aby wiedzieć dlaczego książka zasłużyła na tak wysokie oceny i cały fenomen wokół niej.

Jedną z najlepszych cech całej sagi "Pieśni lodu i ognia" jest jej nieprzewidywalność. Za to podziwiam pana Martina: ciągle mnie zaskakuje. Do tego świetny przykład prawdziwego fantasy z wciągającą fabułą i nieskrępowaną formą.
Jest tu zbyt wiele wątków i postaci, więc nie będę nawet zaczynać tego tematu. Po prostu trzeba to przeczytać, aby wiedzieć dlaczego książka...

"Tajemna strużka życia
O smaku chleba i rdzy[...]

Oto moja leniwa krew,
Senny naciek purpury,
Oto ta słodka ciecz,
Zamknięta w systemie rurek,

Oto moja w zachodzie słońca
Mieniąca się rosa[...]

Moja zmieszana krew,
Zmieszana z twoją na wiek,
Oto moja milcząca krew,
W nią wpisany mój kres..."

Coma-0Rh+

"Tajemna strużka życia
O smaku chleba i rdzy[...]

Oto moja leniwa krew,
Senny naciek purpury,
Oto ta słodka ciecz,
Zamknięta w systemie rurek,

Oto moja w zachodzie słońca
Mieniąca się rosa[...]

Moja zmieszana krew,
Zmieszana z twoją na wiek,
Oto moja milcząca krew,
W nią wpisany mój kres..."

Coma-0Rh+