Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Strzeżcie się rozczarowań, bo pozory mylą. Takimi, jakimi wydają się być, rzeczy są rzadko. A kobiety nigdy."
Długo zabierałam się za przeczytanie kolejnej części opowieści o wiedźminie. I przyznać muszę, że choć świat ten sam, to jednak czegoś mi tu brakowało. Niemniej jest to nie lada gratka dla fanów Geralta z Rivii (dla mnie oczywiście również i z przyjemnością sięgnę po całość raz jeszcze).

"Strzeżcie się rozczarowań, bo pozory mylą. Takimi, jakimi wydają się być, rzeczy są rzadko. A kobiety nigdy."
Długo zabierałam się za przeczytanie kolejnej części opowieści o wiedźminie. I przyznać muszę, że choć świat ten sam, to jednak czegoś mi tu brakowało. Niemniej jest to nie lada gratka dla fanów Geralta z Rivii (dla mnie oczywiście również i z przyjemnością sięgnę...

Kolejna ciepła opowieść pełna niewyszukanego humoru, który sprawia, że mamy ochotę pochłonąć ją za jednym zamachem. Idealne na chandrę i gorszy dzień. Zdecydowanie polecam!

Kolejna ciepła opowieść pełna niewyszukanego humoru, który sprawia, że mamy ochotę pochłonąć ją za jednym zamachem. Idealne na chandrę i gorszy dzień. Zdecydowanie polecam!

"Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobie również dostrzega twoją niepowtarzalność. Im lepiej się poznajecie, tym bogatsze stają się barwy waszej relacji."

Bardzo wzruszająca lektura skłaniająca do refleksji. Każdy z nas niesie ze sobą bagaż doświadczeń, które wystawiały naszą wiarę na próbę. "Chata" pozwala nam się na chwilę zatrzymać i właśnie nad tą wiarą zastanowić.

Polecam!

"Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobie również dostrzega twoją niepowtarzalność. Im lepiej się poznajecie, tym bogatsze stają się barwy waszej relacji."

Bardzo wzruszająca lektura skłaniająca do refleksji. Każdy z nas niesie ze sobą bagaż doświadczeń, które wystawiały...

"Trudno opowiedzieć wszystko nawet samemu sobie, a może własnie sobie najtrudniej. Wciąż co innego staje się ważniejsze. Za każdym razem, kiedy zatrzyma się na moment obraz i słychać słowa... których przecież nikt nie mówi, a jednak są tuż obok. Ale czy to obrazy te same, co wtedy i te same słowa? Na pewno te same, prawdziwe tak, jak je teraz widzę i słyszę - odpowiadam sobie, bo już wiem, że są pytania, na które nikt inny mi nie odpowie"

Bardzo przyjemna lektura, która udało mi sie znaleźć na babcinym strychu. Opowieść magicznie przenosi nas do czasów dzieciństwa i pozwala raz jeszcze przypomnieć sobie jak było kiedyś. Zatrzymać się na moment i powspominać. Polecam!

"Trudno opowiedzieć wszystko nawet samemu sobie, a może własnie sobie najtrudniej. Wciąż co innego staje się ważniejsze. Za każdym razem, kiedy zatrzyma się na moment obraz i słychać słowa... których przecież nikt nie mówi, a jednak są tuż obok. Ale czy to obrazy te same, co wtedy i te same słowa? Na pewno te same, prawdziwe tak, jak je teraz widzę i słyszę - odpowiadam...

Bardzo lubię Grzędowicza, jednak tej książce ewidentnie czegoś brakuje. Odniosłam wrażenie jakby została napisana na szybko i autorowi pod sam koniec zabrakło pomysłu co dalej. Mam nadzieję, że to jednorazowa wpadka. Oj nieładnie, Panie Grzędowicz.

Bardzo lubię Grzędowicza, jednak tej książce ewidentnie czegoś brakuje. Odniosłam wrażenie jakby została napisana na szybko i autorowi pod sam koniec zabrakło pomysłu co dalej. Mam nadzieję, że to jednorazowa wpadka. Oj nieładnie, Panie Grzędowicz.