Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co się wydarzy kiedy jednemu z najbrutalniejszych członków yakuzy powierzy się opiekę nad małą dziewczynką?
Ciepła komedia, w której bezwzględny gangster Toru Kirishima zwany „diabłem z Sakuragi” musi się odnaleźć w nowej roli inaczej jego szef go zabije. Dostaje on pod opiekę nieśmiałą i trochę zamkniętą w sobie córeczkę szefa -Yaekę. Ta dwójka to główni bohaterowie, ale przez historię przewija się też ojciec dziewczynki, jej ciocia czy Sugihara, który też należy do gangu.
Opis może brzmieć sztampowo (ten „straszny” i „brutalny” musi zająć się kimś „niewinnym” i „słodkim”) jednak znany motyw został bardzo dobrze wykorzystany. Widać rozwój postaci w trakcie historii, a jednocześnie nie tracą oni na swoim charakterze. Co więcej ich cechy osobowości mogłyby też pasować do prawdziwych osób, nie zostały bowiem przerysowane jak to się często zdarza. Pozwala to lepiej poczuć ich emocje. Historia jest ciepła i zabawna mimo poruszania też poważniejszych kwestii jak np. historia mamy Yaeki.
Lektura gwarantuje przyjemnie spędzony czas, z chęcią sięgnę po kolejne tomy by zobaczyć więcej zakłopotanego Kirishimy.

Co się wydarzy kiedy jednemu z najbrutalniejszych członków yakuzy powierzy się opiekę nad małą dziewczynką?
Ciepła komedia, w której bezwzględny gangster Toru Kirishima zwany „diabłem z Sakuragi” musi się odnaleźć w nowej roli inaczej jego szef go zabije. Dostaje on pod opiekę nieśmiałą i trochę zamkniętą w sobie córeczkę szefa -Yaekę. Ta dwójka to główni bohaterowie, ale...

Osób, które mogą z całą stanowczością powiedzieć, że nigdy nie widziały ani jednego odcinka jakiegokolwiek serialu jest raczej niewiele. Niektórzy kochają je bardziej inni mniej, ale na pewno przez pandemię grono ich widzów znacznie się powiększyło. Jak wiele jednak wiemy o mechanizmach ich powstawania? Kim są i dlaczego tak ważni są showrunnerzy? Dlaczego niektóre seriale mają 24 odcinki a inne tylko 10? W tym miejscu pojawia się książka Katarzyny Czajki-Kominiarczuk znanej w internecie jako Zwierz Popkulturalny.

Książka została podzielona na przejrzyste rozdziały, w których omówieni zostali ich twórcy (m.in. dlaczego reżyserzy danych odcinków nie mają tak dużego znaczenia dla odbiorcy jak w przypadku filmu, czy jaka jest rola showrunnerów), streaming (m.in. jak działa algorytm Netflixa, dlaczego sezony dla platform streamingowych są krótsze niż te dla telewizji), serialowe gatunki (mnie bardzo zainteresowało omówienie sitcomów), najlepsze odcinki (ciekawe było omówienie odcinków świątecznych czy musicalowych) oraz bohaterowie seriali (tu m.in. o serialowych franczyzach).

To co było fajnym rozwiązaniem to zaznaczanie przez autorkę na początku rozdziału informacji, że dalej mogą znajdować się spoilery. Choć w moim odczuciu i tak bardzo unikała tego typu informacji, a w wielu przypadkach są to na tyle znane powszechnie informacje, że nawet nie oglądając danego serialu wie się, że np. taki bohater zginął w trakcie.

„Seriale” naprawdę dają możliwość zajrzenia za kulisy powstawania tych produkcji zarówno tych dla telewizji jak i dla platform streamingowych. Te ostatnie wpłynęły znacząco na zmiany jakie zaszły w produkcji i sposobie ich odbioru. Teraz o wiele zrozumialsze są dla mnie niektóre decyzje dotyczące kasowania danego serialu oraz to dlaczego Netflix podpowiada mi takie a nie inne pozycje do obejrzenia.

Można śmiało powiedzieć, że książka napisana jest od jednej fanki seriali dla innych fanów. Autorka pisze zawsze bardzo przystępnie i zrozumiale, a jednocześnie pokazuje, że ma bardzo dużą wiedzę z tego zakresu. Podobne odczucia miałam czytając jej inną książkę dotyczącą Oskarów. Uważam, że każdy kto będzie chciał poszerzyć swoją wiedzę o serialach może śmiało sięgnąć po tą pozycję – nie ma w niej suchej wiedzy, jest za to pełna licznych przykładów i anegdot. A także jeśli ktoś ma problem z wyborem po jaki następny serial sięgnąć, bo może być dobrą inspiracją.

Osób, które mogą z całą stanowczością powiedzieć, że nigdy nie widziały ani jednego odcinka jakiegokolwiek serialu jest raczej niewiele. Niektórzy kochają je bardziej inni mniej, ale na pewno przez pandemię grono ich widzów znacznie się powiększyło. Jak wiele jednak wiemy o mechanizmach ich powstawania? Kim są i dlaczego tak ważni są showrunnerzy? Dlaczego niektóre seriale...

W ostatnich latach coraz więcej mówi się o aferach kościelnych. Odpowiedzią na zapotrzebowanie na takie tematy może być wydana w Polsce w 2019 właśnie „Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie”.

Praca Martela napisana jest chronologicznie – omawia przypadki, skandale, wygląd hierarchii kościelnej poczynając od papieża Pawła VI a kończąc na obecnym pontyfikacie Franciszka. To co podejrzewam może najbardziej ciekawić polskich czytelników to czasy Jana Pawła II. I niestety w tym dochodziło do najgorszych i najbardziej bezczelnych nadużyć władzy. Autor nie wini za to ówczesnego papieża, raczej wskazuje na to, że przyczyną był jego słaby stan zdrowia oraz to, że darzył on swoich pracowników dużym zaufaniem, nie mogąc uwierzyć, że mogliby zrobić coś złego. Po lekturze jestem też pełna podziwu dla obecnego papieża Franciszka, który próbuje zrobić coś z powszechnie panującą hipokryzją.

To co niezwykle mi się podobało w tej książce, to że autor nie stawiał jednoznacznych zarzutów jeśli nie miał co do nich absolutnej pewności. Każdy przykład popierany był wiedzą opartą na kilku źródłach – często nawet podanych z nazwiska jeśli była taka możliwość. Nawet w przypadku informacji, które uważane były za powszechną wiedzę podkreślał, jeśli nie miał na nie przekonujących dowodów, że są to plotki. Być może będące prawdziwe, ale nie może tego zagwarantować. To co było też ważne autor daleki był od oceniania postaw i decyzji kanoników (poza absolutnie najgorszymi przypadkami, wręcz udokumentowanymi, które jednak Watykan konsekwentnie zamiatał pod dywan). Wielokrotnie podkreślał, że jego celem nie jest napiętnowanie homoseksualistów w hierarchii Kościoła, a także uważał, że sama orientacja nie była problemem. Chodziło jednak o nadużywanie władzy i niesamowitą hipokryzję w ich działaniach. Ponieważ co dało się jednoznacznie zauważyć podczas czytania najgłośniej krzyczeli o tym, że homoseksualizm jest grzechem i odmawiali uznawania związków partnerskich ci z kościelnych hierarchów, którzy byli „czynnymi gejami”.

Uważam, że autor wykonał niesamowicie dobrą dziennikarską pracę starając się ukazać czytelnikom jak najbardziej rzetelny obraz sytuacji jak to tylko możliwe. Jest to bardzo ważne, bo przy takim temacie łatwo jest ulec pokusie żeby „podkręcić” afery jeszcze bardziej.

Nie jest to może aż tak ważne, ale jeśli chodzi o Sodomę to nie czytałam jej w wersji papierowej tylko słuchałam audiobooka. Dobór lektora był wprost bezbłędny – miało się wrażenie że jest to wręcz czytane przez samego autora, aż czuć było taki „dziennikarski” styl opowiadania.

Uważam, że to książka po którą warto sięgnąć, by zobaczyć naprawdę rzetelne i obiektywne podejście do tego co dzieje się hierarchii kościelnej – bez rozdmuchiwanych afer, tylko fakty.

W ostatnich latach coraz więcej mówi się o aferach kościelnych. Odpowiedzią na zapotrzebowanie na takie tematy może być wydana w Polsce w 2019 właśnie „Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie”.

Praca Martela napisana jest chronologicznie – omawia przypadki, skandale, wygląd hierarchii kościelnej poczynając od papieża Pawła VI a kończąc na obecnym pontyfikacie Franciszka....