Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli macie za sobą lekturę kilku powieści Rollinsa, niekoniecznie nawet wchodzących w skład Sigma Force, pewnie zdążyliście dostrzec pewien powtarzający się schemat, według którego zostały napisane. Królestwo Kości skojarzyło mi się na przykład z Amazonią. Czy to źle? Pewnie nie najlepiej, ale jednocześnie – przy dawkowaniu sobie poszczególnych części i raczeniu się nimi co kilka miesięcy, a nie jednym ciągiem – takie rozwiązanie za bardzo nie przeszkadza. Powieści autora nie należą do przesadnie ambitnych, ale czyta się je bardzo dobrze – łączą w sobie tajemnice, przygodę i dynamiczną, sensacyjna akcję, najczęściej też opisywane w nich wydarzenia rozgrywają się w egzotycznych, niedostępnych zakątkach Ziemi.

Tym razem mamy dodatkowy smaczek w postaci swoistej zemsty Matki Natury, która zdaje się mieć w końcu dosyć zniszczeń dokonanych ludzką ręką i wymierza karę, o tyle dotkliwą, co bezwzględną. I tu pojawia się pytanie, czy faktycznie kiedyś przekroczymy granicę i dostaniemy za nią nauczkę, czy też może do końca wykończymy planetę, na której żyjemy...

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/02/krolestwo-kosci-james-rollins.html

Jeśli macie za sobą lekturę kilku powieści Rollinsa, niekoniecznie nawet wchodzących w skład Sigma Force, pewnie zdążyliście dostrzec pewien powtarzający się schemat, według którego zostały napisane. Królestwo Kości skojarzyło mi się na przykład z Amazonią. Czy to źle? Pewnie nie najlepiej, ale jednocześnie – przy dawkowaniu sobie poszczególnych części i raczeniu się nimi...

Poruszająca historia Victorii pozostanie we mnie na długo. Można by pokrótce opisać ją po prostu jako opowieść o dojrzewaniu w świecie, w którym kobiety dopiero walczyły o swoje niezależne miejsce w społeczeństwie. O niezwykłej sile i odwadze młodej dziewczyny, która nawet w obliczu tragedii, nie poddaje się, lecz walczy o siebie i to, co dla niej ważne. O wytrwałości i pielęgnowaniu pamięci o tym, co najcenniejsze. O miłości, która przekracza granice i zmienia człowieka, dając mu siłę, ale też czyniąc go bezbronnym wobec ciosów, jakie może szykować na nas los.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/02/popyne-przed-siebie-jak-rzeka-shelley.html

Poruszająca historia Victorii pozostanie we mnie na długo. Można by pokrótce opisać ją po prostu jako opowieść o dojrzewaniu w świecie, w którym kobiety dopiero walczyły o swoje niezależne miejsce w społeczeństwie. O niezwykłej sile i odwadze młodej dziewczyny, która nawet w obliczu tragedii, nie poddaje się, lecz walczy o siebie i to, co dla niej ważne. O wytrwałości i...

To co łączy wszystkie poznane przeze mnie dotąd powieści Katarzyny Bondy to nieustanne zwroty akcji i sekrety, skrywane przez bohaterów, które potrafią wywrócić dotychczasowe opinie całkowicie do góry nogami. Nie inaczej jest w przypadku Na uwięzi – nikt nie jest do końca tym, za kogo chce uchodzić, a wszystkich snute przez autorkę nici powiązań między postaciami potrafią wywołać prawdziwy zawrót głowy, zwłaszcza że część owych relacji wychodzi na jaw dopiero w ostatniej chwili.

Tu dochodzimy do wspomnianych na początku zgrzytów – niektóre z rozwiązań zaproponowanych przez Bondę wydaje się naciąganych i przekombinowanych. Nie na tyle, żeby odłożyć książkę, ale z pewnością nie wszystko „klika” i pasuje. Nie przekonały mnie też młodzieżowe dialogi prowadzone przez ósmoklasistów – język nadmiernie epatujący wulgaryzmami i wplecionymi angielskimi słówkami brzmiał sztucznie, podobnie jak i ksywki, które miał każdy z nich, a które brzmiały dość dziwnie.

Niemniej, nie można zarzucić autorce, że nie potrafi przyciągnąć uwagi czytelnika – powieść pochłonęłam dosłownie w jeden dzień. Fanom Bondy i powieści kryminalno-sensacyjnych serdecznie polecam.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/02/na-uwiezi-katarzyna-bonda.html

To co łączy wszystkie poznane przeze mnie dotąd powieści Katarzyny Bondy to nieustanne zwroty akcji i sekrety, skrywane przez bohaterów, które potrafią wywrócić dotychczasowe opinie całkowicie do góry nogami. Nie inaczej jest w przypadku Na uwięzi – nikt nie jest do końca tym, za kogo chce uchodzić, a wszystkich snute przez autorkę nici powiązań między postaciami potrafią...

Powieść Ann-Helén Laestadius to powieść wyjątkowa. Z jednej strony piękna, poświęcona saamskiej kulturze i zwyczajom, co ważne bez upiększeń i lukru – nie jest to upiększony obraz pozbawiony wad. Z drugiej to pełna bólu i historia krzywdy historia ludzi, którzy każdego dnia walczą o to, by być po prostu traktowanym po ludzku. Niektórzy znajdują w sobie siłę, by otwarcie stawiać czoło niesprawiedliwości, inni się poddają. To także głos wołający o zmianę bezdusznego prawa, zgodnie z którym zabójstwa reniferów traktowane są jako kradzież mienia. I to mienia niezbyt dużej wartości, co najczęściej skutkuje umorzeniem śledztwa i bezkarnością sprawców. Szwedzki ustawodawca nie dostrzega w zwierzęciu żywego stworzenia, a zaszlachtowanie go z zimną krwią może być przyrównane do zniszczenia zwykłego przedmiotu. Nóż sam się w kieszeni otwiera...

Mówiąc krótko, gorąco polecam!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/01/kradziez-ann-helen-laestadius.html

Powieść Ann-Helén Laestadius to powieść wyjątkowa. Z jednej strony piękna, poświęcona saamskiej kulturze i zwyczajom, co ważne bez upiększeń i lukru – nie jest to upiększony obraz pozbawiony wad. Z drugiej to pełna bólu i historia krzywdy historia ludzi, którzy każdego dnia walczą o to, by być po prostu traktowanym po ludzku. Niektórzy znajdują w sobie siłę, by otwarcie...

Niniejsza adaptacja to efekt współpracy pisarza i dramaturga Davida Zane'a Mairovitza oraz francuskiej rysowniczki Chantal Montellier. Utrzymane w odcieniach czerni i bieli grafiki dobrze oddają duszny klimat oryginalnej powieści, a jednocześnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika.

Sięganie po klasykę literatury i przedstawianie jej w nowej formie bywa ryzykowne, ale tym razem efekt uważam za niezwykle udany. Warto przeczytać!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/01/proces-powiesc-graficzna-franz-kafka.html

Niniejsza adaptacja to efekt współpracy pisarza i dramaturga Davida Zane'a Mairovitza oraz francuskiej rysowniczki Chantal Montellier. Utrzymane w odcieniach czerni i bieli grafiki dobrze oddają duszny klimat oryginalnej powieści, a jednocześnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika.

Sięganie po klasykę literatury i przedstawianie jej w nowej formie bywa ryzykowne, ale tym...

Już na wstępie zaznaczę, że pierwsza część podobała mi się znacznie bardziej, co prawdopodobnie ma związek z głównymi bohaterkami. Margo dała się polubić niemal od razu, w przypadku Willow muszę stwierdzić, że dawno już nie widziałam tak strasznie irytującej i nieracjonalnej postaci. Zarozumiała, arogancka, ciągle paplająca te same dyrdymały i wyświechtane hasełka niczym prawdy objawione i zachowująca się niczym nabuzowana hormonami nastolatka, a nie dorosła kobieta. Gryzło mnie też nieustanne stawianie jej towarzysza jako wcielenie boga seksu, do którego z miejsca wzdychały wszystkie kobiety, gdy tylko uchylił rąbek koszuli i pokazał centymetr kwadratowy cudnie umięśnionej klaty (wliczając w to robiącą maślane oczy seniorkę rodu).

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/12/o-jeden-urok-za-daleko-ludka.html

Już na wstępie zaznaczę, że pierwsza część podobała mi się znacznie bardziej, co prawdopodobnie ma związek z głównymi bohaterkami. Margo dała się polubić niemal od razu, w przypadku Willow muszę stwierdzić, że dawno już nie widziałam tak strasznie irytującej i nieracjonalnej postaci. Zarozumiała, arogancka, ciągle paplająca te same dyrdymały i wyświechtane hasełka niczym...

Riley Sager myli tropy, podrzuca smaczki, które całkowicie zmieniają postrzeganie niektórych wydarzeń, a w końcu zrzuca bombę, po której nie można się pozbierać i która z pewnością nie była przez nikogo oczekiwana. Jednym słowem, doskonale zaspokoi gust czytelników lubiących niespodzianki i niespodziewane zwroty akcji. Gorąco polecam!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/12/tylko-ona-zostaa-riley-sager.html

Riley Sager myli tropy, podrzuca smaczki, które całkowicie zmieniają postrzeganie niektórych wydarzeń, a w końcu zrzuca bombę, po której nie można się pozbierać i która z pewnością nie była przez nikogo oczekiwana. Jednym słowem, doskonale zaspokoi gust czytelników lubiących niespodzianki i niespodziewane zwroty akcji. Gorąco polecam!

Cała...

Drogę Kości pochłonęłam w jeden dzień, chociaż okazała się nie do końca tym, czego się spodziewałam. Przede wszystkim myślałam, że groza będzie bardziej wyrafinowana, a zamiast tego otrzymałam książkowy odpowiednik horroru klasy B, co też ma swoje plusy. Jednego z pewnością nie mogę odmówić autorowi – świetnie zbudował klimat grozy w pierwszych rozdziałach i zgrabnie prowadzi czytelnika przez mroźne, odludne syberyjskie pustkowia. Wszechobecne zimno, pod którego wpływem można zamarznąć w kilkadziesiąt minut, można niemalże odczuć na własnej skórze. Trudno mi jednoznacznie ocenić pomysł na wątek paranormalny. Z jednej strony jest dosyć oryginalny, nawiązujący do kultury Jakutów. Z drugiej, może wydać się przekombinowany i jakby niedokończony. Na pewno pozostawia niedosyt.

Drogę Kości pochłonęłam w jeden dzień, chociaż okazała się nie do końca tym, czego się spodziewałam. Przede wszystkim myślałam, że groza będzie bardziej wyrafinowana, a zamiast tego otrzymałam książkowy odpowiednik horroru klasy B, co też ma swoje plusy. Jednego z pewnością nie mogę odmówić autorowi – świetnie zbudował klimat grozy w pierwszych rozdziałach i zgrabnie...

Żywiołaki mają w sobie wiele z klasycznej powieści grozy. Oryginalnie opublikowane ponad czterdzieści lat temu nadal potrafią wywołać w czytelniku strach i poczucie zagrożenia. Beldame jest niemal całkowicie odcięte od świata zewnętrznego; wydaje się, że czas się tam zatrzymał, a na przebywającą w nim rodzinę rzucono jakiś czar. I do pewnego momentu jest im z tym wyśmienicie, odpoczywają, ciesząc się lenistwem i piękną pogodą. Gdzieś na granicy postrzegania cały czas pojawia się jednak cień rzucany przez trzeci, niezamieszkany dom.

Cała recenzja:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/11/zywioaki-michael-mcdowell.html

Żywiołaki mają w sobie wiele z klasycznej powieści grozy. Oryginalnie opublikowane ponad czterdzieści lat temu nadal potrafią wywołać w czytelniku strach i poczucie zagrożenia. Beldame jest niemal całkowicie odcięte od świata zewnętrznego; wydaje się, że czas się tam zatrzymał, a na przebywającą w nim rodzinę rzucono jakiś czar. I do pewnego momentu jest im z tym...

Do pewnego stopnia mamy tu do czynienia z dosyć klasyczną opowieścią o duchach, które nawiedzają głównego bohatera. Na ile są one wynikiem traumy i wypartych wspomnień, a na ile ich źródłem jest nadal obecne w miasteczku Zło, tego do samego końca nie będziemy pewni. Przynajmniej nie w stu procentach.


Cała recenzja:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/11/letnia-noc-dan-simmons.html

Do pewnego stopnia mamy tu do czynienia z dosyć klasyczną opowieścią o duchach, które nawiedzają głównego bohatera. Na ile są one wynikiem traumy i wypartych wspomnień, a na ile ich źródłem jest nadal obecne w miasteczku Zło, tego do samego końca nie będziemy pewni. Przynajmniej nie w stu procentach.


Cała...

Nie jestem do końca przekonana, jaki był zamysł autorki. Czy chciała stworzyć baśniowy erotyk, czy też komediowy pastisz. W efekcie otrzymujemy historię prostą, bardzo lekką, totalnie niewymagającą oraz okraszoną raczej topornym humorem. Nie był to dobry wybór, ale na niektórych portalach książka zbiera niezłe noty, więc może to po prostu nie gatunek dla mnie.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/10/ta-druga-bella-whitney-g.html

Nie jestem do końca przekonana, jaki był zamysł autorki. Czy chciała stworzyć baśniowy erotyk, czy też komediowy pastisz. W efekcie otrzymujemy historię prostą, bardzo lekką, totalnie niewymagającą oraz okraszoną raczej topornym humorem. Nie był to dobry wybór, ale na niektórych portalach książka zbiera niezłe noty, więc może to po prostu nie gatunek dla mnie.

Cała...

Lśnij. Przewodnik po nocnym niebie jest dokładnie tym, co sugeruje podtytuł - fascynującym, bogatym w merytoryczne informacje (autorka jest pisarką naukową NASA) oraz pięknie ilustrowanym zbiorem wiedzy o ciałach niebieskich widocznych z Ziemi. W kilkunastu mini-rozdziałach zebrano informacje na temat Słońca, Księżyca, Merkurego, Wenus, Marsa i Jowisza, a także Drogi Mlecznej, Pasu Oriona, Gwiazdy Polarnej, Krzyża Południa i Syriusza. Nie zabrakło miejsca dla satelit i komety Halleya, a całość podsumowano w zwięzłym słowniczku.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/10/lsnij-przewodnik-po-nocnym-niebie.html

Lśnij. Przewodnik po nocnym niebie jest dokładnie tym, co sugeruje podtytuł - fascynującym, bogatym w merytoryczne informacje (autorka jest pisarką naukową NASA) oraz pięknie ilustrowanym zbiorem wiedzy o ciałach niebieskich widocznych z Ziemi. W kilkunastu mini-rozdziałach zebrano informacje na temat Słońca, Księżyca, Merkurego, Wenus, Marsa i Jowisza, a także Drogi...

Powieść jest fascynująca z wielu powodów. Po pierwsze, sama historia wciąga i intryguje. Autorka doskonale gra na naszych emocjach, nie wahając się wbić nóż w serce zarówno bohaterów, jak i czytelników. Po drugie, dzięki postaci Grace możemy poznać warunki życia nie tylko wyższej klasy społecznej, ale też służby. Niezwykle interesujące było między innymi porównanie jakże odmiennej perspektywy ludzi zamożnych i ubogich na wydarzenia z okresu wojny. Pośrednio jesteśmy również świadkami przemian społecznych i zmian w mentalności samych pracowników. Po trzecie, Kate Morton stworzyła trzy skrajnie wręcz różne, ale rewelacyjnie przedstawione postaci kobiece. Każda jest na swój sposób silna i walczy o niezależność, lecz jednocześnie jest spętana społecznymi konwenansami i zasadami epoki, w jakiej przypadło im żyć. Każdej też przyjdzie zapłacić cenę za tę odrobinę szczęścia, o jakie walczyły.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/10/dom-w-riverton-kate-morton.html

Powieść jest fascynująca z wielu powodów. Po pierwsze, sama historia wciąga i intryguje. Autorka doskonale gra na naszych emocjach, nie wahając się wbić nóż w serce zarówno bohaterów, jak i czytelników. Po drugie, dzięki postaci Grace możemy poznać warunki życia nie tylko wyższej klasy społecznej, ale też służby. Niezwykle interesujące było między innymi porównanie jakże...

To dość lekka, częściowo przewidywalna historia kryminalna zabarwiona dawką romansu, ale to nie w tym tkwi haczyk i nie ona stanowi tak naprawdę o ocenie całej książki. Poszczególne rozdziały są bowiem poprzedzielane wiadomościami, z których można wywnioskować, że opowieść, którą czytamy jest manuskryptem pisanym przez Hannah, australijską pisarkę, w której przynajmniej częściowo możemy dopatrzyć się pierwowzoru Freddie. Wiadomości, które są dołączone, pochodzą od niejakiego Dana (również będącego inspiracją dla jednej z fikcyjnych postaci), pisarza mieszkającego w Bostonie i udzielającego Hannie różnorodnych wskazówek. Początkowo neutralne maile stają się jednak coraz bardziej niepokojące. Kim naprawdę jest Dan i jakie ma zamiary?

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/09/kobieta-z-biblioteki-sulari-gentill.html

To dość lekka, częściowo przewidywalna historia kryminalna zabarwiona dawką romansu, ale to nie w tym tkwi haczyk i nie ona stanowi tak naprawdę o ocenie całej książki. Poszczególne rozdziały są bowiem poprzedzielane wiadomościami, z których można wywnioskować, że opowieść, którą czytamy jest manuskryptem pisanym przez Hannah, australijską pisarkę, w której przynajmniej...

Posługując się prostym językiem i skromnymi środkami, autorka przykuwa uwagę czytelnika i wstrząsa nim, delikatnie i umiejętnie poruszając tematy ważne, problematyczne i bolesne. W tak niewielkiej objętościowo historii udało jej się w sposób poruszający i intensywny dotknąć takich kwestii jak poczucie odrzucenia i rozczarowania własnym życiem, emocjonalne zaniedbywanie dziecka, czy wreszcie samobójstwo. Każdy z bohaterów na swój sposób szuka spokoju i szczęścia, wybierając dostępne sobie środki, które jednak nie prowadzą do celu, a wręcz przeciwnie.

Niewiele czytałam książek tak bardzo wypełnionych smutkiem i poczuciem nadciągającej katastrofy, a jednocześnie wciągających i zapadających w pamięci. Pilar Quintana po raz kolejny udowadnia, że jest doskonała i wnikliwą obserwatorką życia. Gorąco polecam!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/09/otchanie-pilar-quintana.html

Posługując się prostym językiem i skromnymi środkami, autorka przykuwa uwagę czytelnika i wstrząsa nim, delikatnie i umiejętnie poruszając tematy ważne, problematyczne i bolesne. W tak niewielkiej objętościowo historii udało jej się w sposób poruszający i intensywny dotknąć takich kwestii jak poczucie odrzucenia i rozczarowania własnym życiem, emocjonalne zaniedbywanie...

Pakt autorstwa Susan Bolton okazał się zaskakująco dobry i lepszy niż się spodziewałam. Intryga wciąga od pierwszych stron, od samego początku towarzyszy nam też przeczucie, że nadciąga jakaś katastrofa, że pozornie niewinne wydarzenia wcale nie będą miały szczęśliwego zakończenia i że głównych bohaterów czeka jeszcze wiele nieprzyjemnych niespodzianek.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/09/pakt-sharon-bolton.html

Pakt autorstwa Susan Bolton okazał się zaskakująco dobry i lepszy niż się spodziewałam. Intryga wciąga od pierwszych stron, od samego początku towarzyszy nam też przeczucie, że nadciąga jakaś katastrofa, że pozornie niewinne wydarzenia wcale nie będą miały szczęśliwego zakończenia i że głównych bohaterów czeka jeszcze wiele nieprzyjemnych niespodzianek.

Cała...

Nie będę Was oszukiwać, Wirus nie jest powieścią najwyższych lotów. Autorzy nie bawią się w subtelności, mamy tu wyraźnie do czynienia z historią będącą książkowym odpowiednikiem filmów klasy B. A jednak podczas lektury doskonale się bawiłam. Nie zmroziła mi wprawdzie krwi w żyłach, mimo że rozlewu krwi jest tu akurat sporo, jak przystało na dość klasyczną historię o wampirach. Nie brak tu licznych plastycznych, krwawych opisów ataków, można powiedzieć, że mniej więcej od połowy powieść wręcz ocieka posoką, z pewnością nie będzie więc to lektura dla każdego. Całość może nie przeraża, mimo prawdopodobnie zamierzeń autorów, ale dosyć wciąga. W pewnym momencie można odczuć przesyt krwi, stajemy się wręcz obojętni na śmierć kolejnych ludzi – czego jak czego, ale rozmachu wampirom odmówić nie można.

http://www.kacikzksiazka.pl/2023/09/wirus-guillermo-del-toro-chuck-hogan.html

Nie będę Was oszukiwać, Wirus nie jest powieścią najwyższych lotów. Autorzy nie bawią się w subtelności, mamy tu wyraźnie do czynienia z historią będącą książkowym odpowiednikiem filmów klasy B. A jednak podczas lektury doskonale się bawiłam. Nie zmroziła mi wprawdzie krwi w żyłach, mimo że rozlewu krwi jest tu akurat sporo, jak przystało na dość klasyczną historię o...

Spodobała mi się kreacja głównej bohaterki, która jest nieoczywista i wymykająca się stereotypom. Jack nie jest typową kapłanką, jej podejście do wiary i religii nie jest też “książkowe”, ma za sobą ciężkie przeżycia i ma na koncie uczynki, do których z pewnością głośno nie chciałaby się przyznać. A przy tym znacznie więcej w niej dobra i uczciwości, niż w większości pseudouduchowionych kapłanów, którzy głośno nawołują do piętnowania grzechu, mając jednocześnie na sumieniu rzeczy znacznie gorsze niż te, za które potępiają innych.

Sama intryga jest ciekawa, trochę zakręcona i do samego końca nie jesteśmy w stanie przebić się przez mur tajemnic i niedomówień, który skrupulatnie postawiła C. J. Tudor. Dzięki temu lektura aż do ostatniej strony wciąga i ekscytuje, a taki właśnie powinien być dobry thriller.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/08/ponace-dziewczyny-c-j-tudor.html

Spodobała mi się kreacja głównej bohaterki, która jest nieoczywista i wymykająca się stereotypom. Jack nie jest typową kapłanką, jej podejście do wiary i religii nie jest też “książkowe”, ma za sobą ciężkie przeżycia i ma na koncie uczynki, do których z pewnością głośno nie chciałaby się przyznać. A przy tym znacznie więcej w niej dobra i uczciwości, niż w większości...

Bardzo dobrym posunięciem ze strony autora było oddanie głosu poszczególnym bohaterom. Możemy więc śledzić wydarzenia z perspektywy obrońców obydwu oskarżonych, Eddiego i Kate, oraz samej morderczyni, przy czym do samego końca nie jest pewne, która z sióstr jest winna. Cavanagh zręcznie unika podawania jednoznacznych tropów, zwodząc i myląc nie tylko czytelnika, ale i samych bohaterów. Przez całą lekturę towarzyszyła mi niepewność - czy pozory mylą, czy rozwiązanie może być tak łatwe, czy też może autor celowo zastawia na wszystkich pułapkę z podwójnym dnem? Tak czy inaczej, efekt okazał się nad wyraz zadowalający.


Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/08/po-na-po-steve-cavanagh.html

Bardzo dobrym posunięciem ze strony autora było oddanie głosu poszczególnym bohaterom. Możemy więc śledzić wydarzenia z perspektywy obrońców obydwu oskarżonych, Eddiego i Kate, oraz samej morderczyni, przy czym do samego końca nie jest pewne, która z sióstr jest winna. Cavanagh zręcznie unika podawania jednoznacznych tropów, zwodząc i myląc nie tylko czytelnika, ale i...

Po raz kolejny Alex North całkowicie wyprowadził mnie w pole. Stworzył historię nasyconą tajemnicami i niedopowiedzeniami, w której niczego nie możemy być do końca pewni. Gdy przyjmujemy jedną teorię za pewnik, autor podrzuca jakiś smaczek, który całkowicie wywraca do góry nogami to, co wydawało się oczywistością. Uwielbiam tego typu zagrania w thrillerach, zwłaszcza że trzymają czytelnika w napięciu dosłownie do ostatniej strony.


Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/08/w-cieniu-za-alex-north.html

Po raz kolejny Alex North całkowicie wyprowadził mnie w pole. Stworzył historię nasyconą tajemnicami i niedopowiedzeniami, w której niczego nie możemy być do końca pewni. Gdy przyjmujemy jedną teorię za pewnik, autor podrzuca jakiś smaczek, który całkowicie wywraca do góry nogami to, co wydawało się oczywistością. Uwielbiam tego typu zagrania w thrillerach, zwłaszcza że...