Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura erotyczna już sama w sobie jest zazwyczaj niskich lotów, ale toto jest jak disco polo w świecie muzyki. Tandeta, cebula i skarpety w sandałach, choć fabuła opowiada o świecie złotych zegarków i prywatnych odrzutowców. Serio, jeżeli ktoś zamierza to czytać albo wybiera się na ekranizację, to proponuję włączyć sobie byle pornola na pornhubie - będzie tyle samo głebi ale za to znacznie wiecej więcej szczegółów.

Literatura erotyczna już sama w sobie jest zazwyczaj niskich lotów, ale toto jest jak disco polo w świecie muzyki. Tandeta, cebula i skarpety w sandałach, choć fabuła opowiada o świecie złotych zegarków i prywatnych odrzutowców. Serio, jeżeli ktoś zamierza to czytać albo wybiera się na ekranizację, to proponuję włączyć sobie byle pornola na pornhubie - będzie tyle samo...

Teoria konstruowanej emocji jest ciekawa i prawdopodobnie zapoczątkuje wiele dobrych przemian w naukowym (a w konsekwencji i społecznym) podejściu do ludzkiej psychiki. Natomiast tłumaczenie tej książki jest wyjątkowo kiepskie a praca korektorska to już po prostu tragedia do kwadratu. Co parę stron jakieś literówki, a czasami nawet po 2 w jednym zdaniu! Amatorszczyzna pełną gębą.

Teoria konstruowanej emocji jest ciekawa i prawdopodobnie zapoczątkuje wiele dobrych przemian w naukowym (a w konsekwencji i społecznym) podejściu do ludzkiej psychiki. Natomiast tłumaczenie tej książki jest wyjątkowo kiepskie a praca korektorska to już po prostu tragedia do kwadratu. Co parę stron jakieś literówki, a czasami nawet po 2 w jednym zdaniu! Amatorszczyzna pełną...

Naprawdę liczyłem na coś ciekawego. Ostatecznie otrzymałem coś, co przypomina nieudaną próbę skopiowania Bukowskiego, Houellebecqa i jeszcze Krzysztofa Vargi przez piętnastoletniego autora, który w dodatku odarł wpomnianych wyżej literatów z całej głebszej wartości, pozostawiąc jedynie przekleństwa i prymitywizm, zarówno treści jak i formy.

Daję trzy gwiazdki, zamiast jednej, tylko dlatego, że może jakiś gówniarz toto przeczyta i coś tam z tego wyniesie, na przykład, że życie wyłącznie dla samego ruchania i zaspakajania jedynie najbardziej fundamentalnych potrzeb nie ma sensu - bo zdaje się o to mniej więcej autorowi chodziło. Szkoda, że sprowadził wązną w sumie kwestię do postaci zwykłych rzygowin dla... no własnie, dla kogo? bo ciężko jest mi rozkminić grupe docelową tego ''dzieła''.
Dojrzałym mentalnie dorosłym osobnikom zdecydowanie odradzam.

Naprawdę liczyłem na coś ciekawego. Ostatecznie otrzymałem coś, co przypomina nieudaną próbę skopiowania Bukowskiego, Houellebecqa i jeszcze Krzysztofa Vargi przez piętnastoletniego autora, który w dodatku odarł wpomnianych wyżej literatów z całej głebszej wartości, pozostawiąc jedynie przekleństwa i prymitywizm, zarówno treści jak i formy.

Daję trzy gwiazdki, zamiast...