Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Losy całego świata zależą od dwunastu dzieciaków. Chcesz przetrwać? Walcz. Weź udział w dziwnej, pełnej zagadek grze. Problemem jest to, że do wygranej nie jest potrzebna jedynie siła i umiejętność zabijania wszystkim w zasięgu ręki. W dużej mierze chodzi o spryt, umiejętność łączenia wątków i szybkie myślenie. Jednak sama fabuła wydaje się nieco przewidywalna. Mamy nastolatków, mamy wyznania miłości, trochę smutku, walki czy dramatów. Brakuje zwrotów akcji, momentów, w których będę musiała odłożyć na chwilę książkę i zastanowić się nad tym, co się właśnie stało. A właśnie czegoś takiego poszukuję w książkach.

https://gavranblog.wordpress.com/2017/10/16/endgame-wezwanie-james-frey/

Losy całego świata zależą od dwunastu dzieciaków. Chcesz przetrwać? Walcz. Weź udział w dziwnej, pełnej zagadek grze. Problemem jest to, że do wygranej nie jest potrzebna jedynie siła i umiejętność zabijania wszystkim w zasięgu ręki. W dużej mierze chodzi o spryt, umiejętność łączenia wątków i szybkie myślenie. Jednak sama fabuła wydaje się nieco przewidywalna. Mamy...

Dziewczyna z Dzielnicy Cudów to książką, którą powinien przeczytać każdy miłośnik fantastyki. Wartka akcja napędza fabułę i ciężko jest się oderwać. Niestety główna bohaterka jest czasami irytująca. Ma się ochotę palnąć ją w łeb lub opieprzyć. Czasami można mieć wrażenie, że postać ta jest aż zbyt agresywna lub niezniszczalna. Niemniej jednak warto jest zapoznać się z tą książką, szczególnie jeśli lubi się klimaty dwudziestolecia międzywojennego z domieszką krwawych mordobić.

https://gavranblog.wordpress.com/2017/10/12/dziewczyna-z-dzielnicy-cudow-aneta-jadowska/

Dziewczyna z Dzielnicy Cudów to książką, którą powinien przeczytać każdy miłośnik fantastyki. Wartka akcja napędza fabułę i ciężko jest się oderwać. Niestety główna bohaterka jest czasami irytująca. Ma się ochotę palnąć ją w łeb lub opieprzyć. Czasami można mieć wrażenie, że postać ta jest aż zbyt agresywna lub niezniszczalna. Niemniej jednak warto jest zapoznać się z tą...

Nie wiem co o tej książce myśleć. Kupiłam dzisiaj w nocy, wróciłam do domu i całą przeczytałam w dwie godziny. Historia jest cudowna, bohaterowie świetni, ale... nie mogłam się wczuć w emocje. Bo skąd mam wiedzieć, czy gdy Harry mówi "Cześć." to jest szczęśliwy, a może smutny? Patrzy na rozmówce i marszczy brwi, czy może przegląda jakieś notatki? A może w ogóle jest tak wściekły, że cały dygocze z tej złości i tylko się powstrzymuje przed jakimś komentarzem? Dialogi tego typu, że bohater mówi suche "Tak." czy "O nie." tak mi psuły klimat... Chyba nie dla mnie są dramaty - o niebo lepsza byłaby wersja, jaką zapamiętałam ze starych, dobrych książek J. K Rowling.

Nie wiem co o tej książce myśleć. Kupiłam dzisiaj w nocy, wróciłam do domu i całą przeczytałam w dwie godziny. Historia jest cudowna, bohaterowie świetni, ale... nie mogłam się wczuć w emocje. Bo skąd mam wiedzieć, czy gdy Harry mówi "Cześć." to jest szczęśliwy, a może smutny? Patrzy na rozmówce i marszczy brwi, czy może przegląda jakieś notatki? A może w ogóle jest tak...