Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem kolejny raz po ponad 14 latach. Kolejny raz popłynęły łzy i przestałem czytać w momencie śmierci Jutty.
AS ma coś w stylu pisania i budowania postaci, że człowiek czytając potrafi się w nie wcielić i odczuwać złość i żal tak jak one.
Z jednej strony jestem pełen podziwu dla stylu w jakim napisana jest ta trylogia, z drugiej jest mi cholernie przykro kiedy muszę razem z Reinmarem żegnać ukochanych...

Przeczytałem kolejny raz po ponad 14 latach. Kolejny raz popłynęły łzy i przestałem czytać w momencie śmierci Jutty.
AS ma coś w stylu pisania i budowania postaci, że człowiek czytając potrafi się w nie wcielić i odczuwać złość i żal tak jak one.
Z jednej strony jestem pełen podziwu dla stylu w jakim napisana jest ta trylogia, z drugiej jest mi cholernie przykro kiedy...

Nie wiem dlaczego, ale wracając po przeszło 14 latach strasznie irytowały mnie zwycięstwa Czechów. Czytanie jako dorosły ma ten plus, że całkiem inaczej odbiera się i rozumie pewne rzeczy.
Książka, jak inne pozycje ASa, genialna.
Jedyna rzecz jaka mnie strasznie denerwuje to "mania" uśmiercania bohaterów, z którymi się człowiek zwiąże emocjonalnie. Tak było w Sadze o Wiedźminie, tak jest i tutaj.

Nie wiem dlaczego, ale wracając po przeszło 14 latach strasznie irytowały mnie zwycięstwa Czechów. Czytanie jako dorosły ma ten plus, że całkiem inaczej odbiera się i rozumie pewne rzeczy.
Książka, jak inne pozycje ASa, genialna.
Jedyna rzecz jaka mnie strasznie denerwuje to "mania" uśmiercania bohaterów, z którymi się człowiek zwiąże emocjonalnie. Tak było w Sadze o...

Pierwszy raz czytałem 15 lat temu i zaśmiewałem się po pachy. Teraz czytałem i bohaterowie wzbudzali we mnie całą gamę emocji.
Uwielbiam prozę Sapkowskiego i zawsze będę wracał.
Szczerze polecam!

Pierwszy raz czytałem 15 lat temu i zaśmiewałem się po pachy. Teraz czytałem i bohaterowie wzbudzali we mnie całą gamę emocji.
Uwielbiam prozę Sapkowskiego i zawsze będę wracał.
Szczerze polecam!