Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przykro mi to nie będzie wartościowa opinia.

Matko przenajświętsza ile można pisać o jakiejś durnej rybie!!!

To tyle w temacie.

Przykro mi to nie będzie wartościowa opinia.

Matko przenajświętsza ile można pisać o jakiejś durnej rybie!!!

To tyle w temacie.

Na wstępie zaznaczam, że doszłam do połowy i rzuciłam, nie dałam rady doczytać. Na początku sytuacja całkiem miło się rozkręcała, czytałam z zainteresowaniem, ale potem:
- równia pochyła,
- koszmarna przewidywalność, żadnych twistów czy dramatyzmu (prędzej patos),
- kiepskie romanse,
- bezładna mieszanina bohaterów,
- ciągłe psychiczne rozterki bohaterki sunące w najbardziej oczywistym kierunku,
- cały czas było o tym samym,
- styl nie przyprawia o łzy.

Na wstępie zaznaczam, że doszłam do połowy i rzuciłam, nie dałam rady doczytać. Na początku sytuacja całkiem miło się rozkręcała, czytałam z zainteresowaniem, ale potem:
- równia pochyła,
- koszmarna przewidywalność, żadnych twistów czy dramatyzmu (prędzej patos),
- kiepskie romanse,
- bezładna mieszanina bohaterów,
- ciągłe psychiczne rozterki bohaterki sunące w...

Mocne 5/10, styl nie powala, oryginalność też, ALE... ma coś w sobie. Miło się czyta, przyjemnie. Na mocne wrażenia nie ma co liczyć.

Mocne 5/10, styl nie powala, oryginalność też, ALE... ma coś w sobie. Miło się czyta, przyjemnie. Na mocne wrażenia nie ma co liczyć.

Pochłonęłam równie szybko jak dwie poprzednie i nawet nie musiałam zarywać nocy.
Nie sugerować się kiepską okładką - rysunki czekające w środku wciąż równie szerlocze i śliczne.

Zazwyczaj ta forma przekazu fabuły niesie ze sobą chaos, ale tym razem jest inaczej, wszystko jest jakby bardziej na swoim miejscu i czytelnik, który słabo/ w ogóle nie zna Sherlocka nie dostanie zawału.

Czy polecam? Tak + trzy wykrzykniki. Zwłaszcza tym lubiącym szkicować.
♡♡♡
Prośmy Jaya o drugi sezon.

Pochłonęłam równie szybko jak dwie poprzednie i nawet nie musiałam zarywać nocy.
Nie sugerować się kiepską okładką - rysunki czekające w środku wciąż równie szerlocze i śliczne.

Zazwyczaj ta forma przekazu fabuły niesie ze sobą chaos, ale tym razem jest inaczej, wszystko jest jakby bardziej na swoim miejscu i czytelnik, który słabo/ w ogóle nie zna Sherlocka nie dostanie...

Idealna pożywka dla głodujących, żądnych krwi fanów Sherlocka. Manga pozwala po raz kolejny napatrzeć się na nieśmiertelne duo ostro skontrastowanych bohaterów.

Rysunki są niezwykle dopracowane, fabuła oddana lekko gorzej niż w tomie I, ale wciąż cieszy.

Jeśli nie oglądałeś/aś kultowego serialu, raczej nie masz po co kupować mangi, bo ciężko wtedy załapać, co i gdzie się dzieje <specyficzność rysunków, mechaniki czytania>, jednak starym wyjadaczom miło spojrzeć na serialowe zdarzenia z innej perspektywy.

Idealna pożywka dla głodujących, żądnych krwi fanów Sherlocka. Manga pozwala po raz kolejny napatrzeć się na nieśmiertelne duo ostro skontrastowanych bohaterów.

Rysunki są niezwykle dopracowane, fabuła oddana lekko gorzej niż w tomie I, ale wciąż cieszy.

Jeśli nie oglądałeś/aś kultowego serialu, raczej nie masz po co kupować mangi, bo ciężko wtedy załapać, co i gdzie...

Coś idealnego dla fanów Sherlocka, którzy pożarli już wszystkie sezony po dziesięć razy i znają je niemal na pamięć. Oprawa graficzna - cud-miód, można napatrzeć się na wiele podobizn i ujęć Benedicta; a jeśli ktoś ma chęć, na szkicach może z łatwością nauczyć się je przerysowywać (polecam ♡). Mangę czyta się przyjemnie, pomimo tej specyficzności w mechanice kolejności (taak, wszystko od prawej do lewej i na opak, polecam wszystkim mańkutom), tylko zdarza się zgubić w treści, nie zrozumieć czegoś. Choć z drugiej strony, jest to pożywka dla fanów Sherlocka - a my mamy to obejrzane po x razy i znamy teksty i zdarzenia lepiej niż sami twórcy.

Manga (wspominałam już, że przepięknie wykonana?) świetnie oddaje całokształt odcinka i widać, że twórca nie rysował 'na ślepo'. Można się nieźle wkręcić i przezywać twisty i dramatyczne zwroty akcji niemal tak jak w serialu. Dlatego polecam. Zdecydowanie polecam.

Coś idealnego dla fanów Sherlocka, którzy pożarli już wszystkie sezony po dziesięć razy i znają je niemal na pamięć. Oprawa graficzna - cud-miód, można napatrzeć się na wiele podobizn i ujęć Benedicta; a jeśli ktoś ma chęć, na szkicach może z łatwością nauczyć się je przerysowywać (polecam ♡). Mangę czyta się przyjemnie, pomimo tej specyficzności w mechanice kolejności...

Świat pełen piękna - suknie, bal, śliczne dziewczyny rywalizujące o względy księcia. "Rywalki" to książka naprawdę godna przeczytania, chociażby ze względu na to, jak Kiera Cass połączyła bajkę z nowoczesnością i sprawiła, że każdy natychmiast zaczyna lubić główną bohaterkę. Świetne opisy, całość dobrze uchwycona - pierwsza część to z pewnością lekka i przyjemna lektura - godna polecenia.

Świat pełen piękna - suknie, bal, śliczne dziewczyny rywalizujące o względy księcia. "Rywalki" to książka naprawdę godna przeczytania, chociażby ze względu na to, jak Kiera Cass połączyła bajkę z nowoczesnością i sprawiła, że każdy natychmiast zaczyna lubić główną bohaterkę. Świetne opisy, całość dobrze uchwycona - pierwsza część to z pewnością lekka i przyjemna lektura -...

"Jutro" zasłużyła na miano bestsellera. Pierwsza część jest najbardziej ujmująca, ponieważ ukazuje, jak w obliczu wojny zachowują się normalne nastolatki. Ellie i jej przyjaciele mają swój system wartości i nie zawsze są w stanie pogodzić się z myślą, że zabili człowieka.

W tej książce widać ludzką naturę, to, jak zachowują się ci, którzy wciąż mają nadzieję na odzyskanie tego, co utracili. Zaskakująco pociągnięty jest wątek miłosny, w którym bohaterka przeżywa masę rozterek, również związanych z wojną. Na szczęście nie utrudniają one odbioru przesłania książki, ale dodają lekturze specjalny posmak. Polecam całą sagę "Jutro" tym, którym znudziła się codzienność. Po przeczytaniu tego na pewno zastanowią się jeszcze raz, czy tak nie jest lepiej.
Wszystko byłoby w jak najlepszym początku, ale saga jest rozciągnięta. Powieść zmieściłaby się w trzech tomach.

"Jutro" zasłużyła na miano bestsellera. Pierwsza część jest najbardziej ujmująca, ponieważ ukazuje, jak w obliczu wojny zachowują się normalne nastolatki. Ellie i jej przyjaciele mają swój system wartości i nie zawsze są w stanie pogodzić się z myślą, że zabili człowieka.

W tej książce widać ludzką naturę, to, jak zachowują się ci, którzy wciąż mają nadzieję na odzyskanie...

Jest to chyba jedna z najbardziej poruszających książek, jakie czytałam. Napisana poważnym językiem, opowiada doskonale o emocjach i tym, co przeżywają bohaterowie podczas wojny, mimo utartej fabuły.

Jest to chyba jedna z najbardziej poruszających książek, jakie czytałam. Napisana poważnym językiem, opowiada doskonale o emocjach i tym, co przeżywają bohaterowie podczas wojny, mimo utartej fabuły.

Popularna fabuła,jak większość dzieł Cassandry Clare. Nie muszę mówić, że nie zachwyciła mnie książka, której temat wałkowano i przerabiano tysiące razy. Jeżeli ktoś lubi takie książki - niech przeczyta, ale raczej się nie zachwyci jakością.

Popularna fabuła,jak większość dzieł Cassandry Clare. Nie muszę mówić, że nie zachwyciła mnie książka, której temat wałkowano i przerabiano tysiące razy. Jeżeli ktoś lubi takie książki - niech przeczyta, ale raczej się nie zachwyci jakością.

Klątwa Tygrysa przypadła mi do gustu, chociażby z uwagi na świetnie rozwiniętą akcję, dobre pomysły na wydarzenia i sporo informacji o indyjskiej kulturze. Kontrastuje tu prawdziwa miłość z tą, która jest jedynie pożądaniem materialnym, co ciekawie zaplata wątek. Pojawia się tu wzmianka o czterech żywiołach, smokach, magicznych istotach i jest to niezwykle umiejętnie ujęte w całość. Książka niezwykle wiernie oddaje wewnętrzne rozterki bohaterów, całość nie jest zagmatwana. Dobra lektura, nierozciągnięta i interesująca. Po przeczytaniu pierwszej części nie myśli się o niczym innym, tylko o jak najszybszym dorwaniem drugiej.

Klątwa Tygrysa przypadła mi do gustu, chociażby z uwagi na świetnie rozwiniętą akcję, dobre pomysły na wydarzenia i sporo informacji o indyjskiej kulturze. Kontrastuje tu prawdziwa miłość z tą, która jest jedynie pożądaniem materialnym, co ciekawie zaplata wątek. Pojawia się tu wzmianka o czterech żywiołach, smokach, magicznych istotach i jest to niezwykle umiejętnie ujęte...

Błękit Szafiru był porządną kontynuacją swojej poprzedniczki. Zdecydowanie jestem na "tak", jeżeli chodzi o tą książkę, chociaż pierwsza część była lepsza.

Błękit Szafiru był porządną kontynuacją swojej poprzedniczki. Zdecydowanie jestem na "tak", jeżeli chodzi o tą książkę, chociaż pierwsza część była lepsza.

Ta książka to miła odmiana od tych, w których nadęci bohaterowie rzucają mocnymi tekstami i mają świat do uratowania. Tu chodzi o coś innego, fabuła jest lekko zapętlona, ale książka ma charakterek. Jest zgrabnie, lekko napisana, czyta się ją z łatwością, a w akcję można się poważnie wkręcić. Zdecydowanie polecam.

Ta książka to miła odmiana od tych, w których nadęci bohaterowie rzucają mocnymi tekstami i mają świat do uratowania. Tu chodzi o coś innego, fabuła jest lekko zapętlona, ale książka ma charakterek. Jest zgrabnie, lekko napisana, czyta się ją z łatwością, a w akcję można się poważnie wkręcić. Zdecydowanie polecam.

Trylogia Czasu, każda z jej części, wchłonęła mnie prawdziwie. Przygoda dziewczyny z niesamowitymi mocami powinna wydawać się absurdalnie pospolita, ale choć Trylogia była podobna wzorcem do innych książek, widać umiejętności pisarskie i dowcip autorki. Książka jest napisana luźno, delikatnie, choć z elementami dramatyzmu. Wątek miłosny nie jest pierwszej klasy, ale mimo wszystko książka ma w sobie to "coś", co sprawia, że nadrywasz noce dla kolejnych stron.

Trylogia Czasu, każda z jej części, wchłonęła mnie prawdziwie. Przygoda dziewczyny z niesamowitymi mocami powinna wydawać się absurdalnie pospolita, ale choć Trylogia była podobna wzorcem do innych książek, widać umiejętności pisarskie i dowcip autorki. Książka jest napisana luźno, delikatnie, choć z elementami dramatyzmu. Wątek miłosny nie jest pierwszej klasy, ale mimo...

Po przeczytaniu pierwszej części można stwierdzić, że była lepsza. Mimo to, dystopijny świat wygenerowany przez Alexandrę Bracken jest opisany niezwykle trafnie, a rozwinięcie akcji pod koniec to dzieło sztuki. Relacje pomiędzy bohaterami to chyba jeden z najciekawszych elementów książki.

Po przeczytaniu pierwszej części można stwierdzić, że była lepsza. Mimo to, dystopijny świat wygenerowany przez Alexandrę Bracken jest opisany niezwykle trafnie, a rozwinięcie akcji pod koniec to dzieło sztuki. Relacje pomiędzy bohaterami to chyba jeden z najciekawszych elementów książki.

Mroczne Umysły to naprawdę wciągająca książka, ale po dłuższym czytaniu fabuła coraz bardziej się rozciąga i zaczyna delikatnie przynudzać. Bardzo interesujący wątek romantyczny, niektóre jego aspekty były rzeczywiście mile, albo i nie, zaskakujące.
Pomysł na fabułę jest świetny, sceny akcji opisane bardzo dobrze - Polecam książkę choćby dlatego, że przeczytanie jej to ciekawe doświadczenie.

Mroczne Umysły to naprawdę wciągająca książka, ale po dłuższym czytaniu fabuła coraz bardziej się rozciąga i zaczyna delikatnie przynudzać. Bardzo interesujący wątek romantyczny, niektóre jego aspekty były rzeczywiście mile, albo i nie, zaskakujące.
Pomysł na fabułę jest świetny, sceny akcji opisane bardzo dobrze - Polecam książkę choćby dlatego, że przeczytanie jej to...