Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To pozycja najczęściej czytana przez nastoletnich czytelników i książka która zdobyła kilka nagród, byłam więc ciekawa kim jest autorka, o czym napisała i co sprawiło że ta fabuła stala się tak popularna wśród młodych ludzi. niestety przy całej sympatii do literatury młodzieżowej ta książka to dla mnie nudny nastoletni sen jedynaczki o posiadaniu groźnych i bogatych braci. nastoletnia bohaterka zachwyca się wystrojem wnętrz, samochodami czy silą fizyczną braci sama będąc raczej dziewczyną nijaką, bez wyrazu. pozostali bohaterowie są płascy, nie mają życia wewnętrznego, to takie papierowe postacie, u których najdokładniej opisany jest wygląd a które względem głównej bohaterki wykazują albo obojętność albo chorobliwą nadopiekuńczość. najbardziej zdziwiło mnie jednak, że autorka pani Weronika Anna Marczak to osoba dorosła, absolwentka Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim. czytając byłam przekonana że tak miałką pod względem stylu i zawartości książkę mogła napisać tylko osoba bardzo młoda, która nie posiada wystarczającego wykształcenia i doświadczenia. zaczęłam przygodę z "Rodzina Monet" od pierwszego tomu i na nim kończę, tyle mi wystarczy, nie rozumiem jej fenomenu, nie rozumiem nastoletnich zachwytów, jestem za stara.

To pozycja najczęściej czytana przez nastoletnich czytelników i książka która zdobyła kilka nagród, byłam więc ciekawa kim jest autorka, o czym napisała i co sprawiło że ta fabuła stala się tak popularna wśród młodych ludzi. niestety przy całej sympatii do literatury młodzieżowej ta książka to dla mnie nudny nastoletni sen jedynaczki o posiadaniu groźnych i bogatych braci....

Pogadanki prawników o niczym a może o wszystkim tylko nie o prawie. sprawy karne czy gospodarcze są bladym tłem dla romansu dla nastolatek. poza tym autorka wielokrotnie przypomina czytelnikowi jaki to ciężki zawód, jacy prawnicy to pracoholicy, w pracy po nocach siedzą, na obiady nie mają czasu o urlopie już nie wspominając. znam kilku i widzę, że żyją jak inni ludzie, obiady jedzą, na wakacje jeżdżą, na życie towarzyskie i rodzinne też mają czas więc ten aspekt tyle razy poruszany w tekście jednak trochę mnie drażnił.

Pogadanki prawników o niczym a może o wszystkim tylko nie o prawie. sprawy karne czy gospodarcze są bladym tłem dla romansu dla nastolatek. poza tym autorka wielokrotnie przypomina czytelnikowi jaki to ciężki zawód, jacy prawnicy to pracoholicy, w pracy po nocach siedzą, na obiady nie mają czasu o urlopie już nie wspominając. znam kilku i widzę, że żyją jak inni ludzie,...

Główny bohater jest już zmęczony życiem i nie ma ochoty w nim dłużej uczestniczyć więc po raz ostatni idzie w tango, tak na bogato, w nowym aucie i garniturze. co powoduje to zmęczenie dokładnie nie wiadomo, na początku myślałam że śmiertelna choroba albo strata bliskiej osoby ale nie to chyba po prostu znudzenie i bycie dziadem, któremu już nic się nie chce. pomimo że bohater starszawy i zmęczony to dalej piękny i działający na kobiety jak magnes i to mu znacznie komplikuje realizacje podjętych już decyzji.

Główny bohater jest już zmęczony życiem i nie ma ochoty w nim dłużej uczestniczyć więc po raz ostatni idzie w tango, tak na bogato, w nowym aucie i garniturze. co powoduje to zmęczenie dokładnie nie wiadomo, na początku myślałam że śmiertelna choroba albo strata bliskiej osoby ale nie to chyba po prostu znudzenie i bycie dziadem, któremu już nic się nie chce. pomimo że...

Przy tworzeniu tej fabuły hiszpański autor zainspirował się informacjami na temat możliwości kupienia ukraińskiej żony przez obcokrajowca. bohater to samotny programista, który z takiej możliwości korzysta i sprowadza do Stanów kobietę poznaną przez portal internetowy. ta decyzja wpływa w nieoczekiwany sposób nie tylko na jego życie.

Przy tworzeniu tej fabuły hiszpański autor zainspirował się informacjami na temat możliwości kupienia ukraińskiej żony przez obcokrajowca. bohater to samotny programista, który z takiej możliwości korzysta i sprowadza do Stanów kobietę poznaną przez portal internetowy. ta decyzja wpływa w nieoczekiwany sposób nie tylko na jego życie.

"Trzy ciała" to nazwa gry komputerowej rozgrywanej w środowisku gdzie znajdują się aż trzy słońca a losy Ziemi zalezą od tego w jakiej orbicie znajduje się aktualnie planeta. są to naprzemiennie czasy chaosu i czasy spokoju, ludzie albo marzną albo się gotują (odwadniają się i nawadniają).każdy poziom gry to spotkanie ze znanymi postaciami ze świata nauki próbującymi znaleźć matematyczne rozwiązanie schematu ruchu trzech słońc. chiński naukowiec gra w grę i jednocześnie szpieguje innych naukowców. to także chińskie spojrzenie na kontakt ludzi z cywilizacja pozaziemską. książka byłaby interesująca gdyby miała lepsze tempo a autor miał większy dar opowiadania. może to kwestia kulturowa a może osobowa ale pomimo interesującego tematu książkę czytało się dosyć opornie, miejscami była nudna.

"Trzy ciała" to nazwa gry komputerowej rozgrywanej w środowisku gdzie znajdują się aż trzy słońca a losy Ziemi zalezą od tego w jakiej orbicie znajduje się aktualnie planeta. są to naprzemiennie czasy chaosu i czasy spokoju, ludzie albo marzną albo się gotują (odwadniają się i nawadniają).każdy poziom gry to spotkanie ze znanymi postaciami ze świata nauki próbującymi...

"Ostatnie polowanie" miało zbyt dużo mielizn.zachowanie najlepszego francuskiego śledczego na niemieckiej ziemi wypadło mało wiarygodnie.za to opisane poczucie wyższości i bezkarności wśród niemieckiej arystokracji wydaje się trafną obserwacją.autor jest też konsekwentny jeśli chodzi o życie seksualne głównego bohatera, w tomie drugim ponownie jak zrobił to w tomie pierwszym wepchnął komisarza w ramiona nowo poznanej, podejrzanej kobiety, boje się zajrzeć do tomu trzeciego.

"Ostatnie polowanie" miało zbyt dużo mielizn.zachowanie najlepszego francuskiego śledczego na niemieckiej ziemi wypadło mało wiarygodnie.za to opisane poczucie wyższości i bezkarności wśród niemieckiej arystokracji wydaje się trafną obserwacją.autor jest też konsekwentny jeśli chodzi o życie seksualne głównego bohatera, w tomie drugim ponownie jak zrobił to w tomie...

Dwa rożne śledztwa, dwaj rożni policjanci. ciekawa intryga. próba stworzenia nadczłowieka o najlepszych cechach fizycznych i psychicznych.

Dwa rożne śledztwa, dwaj rożni policjanci. ciekawa intryga. próba stworzenia nadczłowieka o najlepszych cechach fizycznych i psychicznych.

Wariatka myśląca waginą czyli asystentka w delegacji i dziwny ale za to super piękny mężczyzna czyli jej szef. to była meczącą podróż prze hotelowe łózka.

Wariatka myśląca waginą czyli asystentka w delegacji i dziwny ale za to super piękny mężczyzna czyli jej szef. to była meczącą podróż prze hotelowe łózka.

Słabym i zarazem mocnym punktem tej historii jest główny bohater Dawid. mocnym bo to taki kandydat na książkowego męża a słabym bo to co robi jako policjant nie mogłoby się dziać w w realnym życiu. a narażanie cywila przez policje w ten sposób to już gruba przesada. ale skoro to fikcja to po co się zastanawiać nad realizmem.

Słabym i zarazem mocnym punktem tej historii jest główny bohater Dawid. mocnym bo to taki kandydat na książkowego męża a słabym bo to co robi jako policjant nie mogłoby się dziać w w realnym życiu. a narażanie cywila przez policje w ten sposób to już gruba przesada. ale skoro to fikcja to po co się zastanawiać nad realizmem.

Opad nie zachwyca, nie ma w nim żadnej skomplikowanej intrygi ani zwrotu akcji, jest za to bardzo dużo opisów bójek, potyczek, walk. dla mnie to dużo za dużo, przesyt nudzi.

Opad nie zachwyca, nie ma w nim żadnej skomplikowanej intrygi ani zwrotu akcji, jest za to bardzo dużo opisów bójek, potyczek, walk. dla mnie to dużo za dużo, przesyt nudzi.

Stella Skalska to taka gorsza kopia Kuby Sobańskiego tylko w spódnicy,

Stella Skalska to taka gorsza kopia Kuby Sobańskiego tylko w spódnicy,

Język fatalny, szczególnie wychodzi to w dialogach. bo rozmowy każdego z każdym iskrzą się od przekleństw. i te przekleństwa mam wrażenie, że zastępują rozmowę, nie mają po prostu sensu. bohaterowie są tacy dosyć przerysowani- piękny, mądry policjant i ostra, pyskata pani prokurator. sprawa kryminalna gdzieś ginie w natłoku tych fatalnych dialogów i opisów postaci, staje się marnym dodatkiem i czytelnik przestaje za nią podążać.

Język fatalny, szczególnie wychodzi to w dialogach. bo rozmowy każdego z każdym iskrzą się od przekleństw. i te przekleństwa mam wrażenie, że zastępują rozmowę, nie mają po prostu sensu. bohaterowie są tacy dosyć przerysowani- piękny, mądry policjant i ostra, pyskata pani prokurator. sprawa kryminalna gdzieś ginie w natłoku tych fatalnych dialogów i opisów postaci, staje...

To nie jest typowy krwawy kryminał to raczej opowieść o atakach na kościół, o księżach którzy zmagają się z pokusami ale im nie ulegają, o duchownych którzy w obronie eucharystii staja się męczennikami, a także o kondycji współczesnego dziennikarstwa oraz o wybaczaniu.

To nie jest typowy krwawy kryminał to raczej opowieść o atakach na kościół, o księżach którzy zmagają się z pokusami ale im nie ulegają, o duchownych którzy w obronie eucharystii staja się męczennikami, a także o kondycji współczesnego dziennikarstwa oraz o wybaczaniu.