Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że bardzo lubię i cenię autora. Niestety przy tej pozycji nie "kliknęło". Technicznie - autor pisze świetnie, robi potężny research. Natomiast emocjonalnie było drętwo. Był Stanisław Krzeptowski, ale jakby go nie było. Reszta bohaterów to tylko tło. Wydarzenia biegną w zawrotnym tempie, akcja dzieje się równocześnie w kilku miejscach, mamy plot twist na koniec - a i tak wynudziłam się niemożebnie. Nie złapałam z żadnym z bohaterów więzi, nikomu nie kibicowałam. Nie podobał mi się pomysł uczynienia z prezydenta Zełeńskiego jednego z bohaterów, ponieważ sam autor zapewnia że jest to fikcja literacka, nie reportaż z wybuchu wojny za naszą wschodnią granicą.
Moja refleksja po przeczytaniu: wolę jednak starsze książki autora, w których być może warsztatowo było słabiej, ale za to bardziej wciągająco.

Zacznę od tego, że bardzo lubię i cenię autora. Niestety przy tej pozycji nie "kliknęło". Technicznie - autor pisze świetnie, robi potężny research. Natomiast emocjonalnie było drętwo. Był Stanisław Krzeptowski, ale jakby go nie było. Reszta bohaterów to tylko tło. Wydarzenia biegną w zawrotnym tempie, akcja dzieje się równocześnie w kilku miejscach, mamy plot twist na...

Nuda i miałkość. Autor nieustannie nawiązuje do swoich poprzednich książek, więc już chyba brak pomysłów. Robert Storm staje się coraz bardziej zdziwaczałym marudą. Historie są wtórne, to wszystko już było.

Nuda i miałkość. Autor nieustannie nawiązuje do swoich poprzednich książek, więc już chyba brak pomysłów. Robert Storm staje się coraz bardziej zdziwaczałym marudą. Historie są wtórne, to wszystko już było.

Licho nie śpi a Krakers nie daje znaku życia. Za to pojawia się nadęty anioł Tsadkiel, nieprzypadkowo zwany Zadkielem. Powrót do mieszkańców Lichotki, teraz już bez Lichotki, świetny :)

Licho nie śpi a Krakers nie daje znaku życia. Za to pojawia się nadęty anioł Tsadkiel, nieprzypadkowo zwany Zadkielem. Powrót do mieszkańców Lichotki, teraz już bez Lichotki, świetny :)

Płakałam ze śmiechu podczas czytania. W sumie nic nowego w przypadku Marty Kisiel, albo ma się dreszcze na kręgosłupie (jak w przypadku serii o siostrach Bolesnych) albo spazmy ze śmiechu. Kocham jej kwiecisty język, fikołki składniowe, absurdalne pomysły. Główny wątek nie jest może nowy - mamy trupa w miejscu pracy, wszyscy pracownicy są podejrzani (kłania się choćby "Wszyscy jesteśmy podejrzani" Joanny Chmielewskiej) natomiast paleta osobowości jest bardzo różnorodna i barwna. Areczek trochę przypominał mi Turu Brząszczyka, co jest na plus, bo jak tu nie kochać Turu?

Płakałam ze śmiechu podczas czytania. W sumie nic nowego w przypadku Marty Kisiel, albo ma się dreszcze na kręgosłupie (jak w przypadku serii o siostrach Bolesnych) albo spazmy ze śmiechu. Kocham jej kwiecisty język, fikołki składniowe, absurdalne pomysły. Główny wątek nie jest może nowy - mamy trupa w miejscu pracy, wszyscy pracownicy są podejrzani (kłania się choćby...

Autor wykonał ogromną pracę, przeprowadzając wiele rozmów z parlamentarzystami i innymi osobami związanymi z PIS. Obraz jaki wyłania się z tych rozmów jest bardzo smutny - niekompetentni, chciwi, nieudolni ludzie kręcący się wokół prezesa partii, od którego zależy wszystko. A sam prezes, człowiek starszy i schorowany, oderwany od rzeczywistości i mściwy, ciągnie cały kraj na dno.

Autor wykonał ogromną pracę, przeprowadzając wiele rozmów z parlamentarzystami i innymi osobami związanymi z PIS. Obraz jaki wyłania się z tych rozmów jest bardzo smutny - niekompetentni, chciwi, nieudolni ludzie kręcący się wokół prezesa partii, od którego zależy wszystko. A sam prezes, człowiek starszy i schorowany, oderwany od rzeczywistości i mściwy, ciągnie cały kraj...