Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęłam trochę nie od tej strony co trzeba bo najpierw przeczytałam Trylogię o Billu Hodgesie, później "Holy" i "Jest Krew", a "Outsider"a niestety na końcu. Popsuło mi to zabawę ale tylko nieznacznie, bo książka napisana jest genialnie! Jeżeli oglądaliście serial na HBO na podstawie książki to zapomnijcie o nim, bo się nie umywa w żaden sposób do tej pozycji. Absolutny top w twórczości Kinga.

i co najważniejsze - TEAM HOLY! Uwielbiam Cię dziewczyno!

Zaczęłam trochę nie od tej strony co trzeba bo najpierw przeczytałam Trylogię o Billu Hodgesie, później "Holy" i "Jest Krew", a "Outsider"a niestety na końcu. Popsuło mi to zabawę ale tylko nieznacznie, bo książka napisana jest genialnie! Jeżeli oglądaliście serial na HBO na podstawie książki to zapomnijcie o nim, bo się nie umywa w żaden sposób do tej pozycji. Absolutny...

Oznaczam jako przeczytane ale nie przebrnęłam przez ten bezładny zlepek wspomnień z dzieciństwa.

Oznaczam jako przeczytane ale nie przebrnęłam przez ten bezładny zlepek wspomnień z dzieciństwa.

Chyba wszyscy wpadają w tę samą pułapkę. Wyśmienity serial zachęca by sięgnąć po pierwowzór. Tymczasem nie czeka tutaj nic ekscytującego. Bardzo mierne czytadło. Może i pomysł dobry ale umiejętności autorki zaniżają poziom.

Chyba wszyscy wpadają w tę samą pułapkę. Wyśmienity serial zachęca by sięgnąć po pierwowzór. Tymczasem nie czeka tutaj nic ekscytującego. Bardzo mierne czytadło. Może i pomysł dobry ale umiejętności autorki zaniżają poziom.

Nie pamiętam, kiedy ostatnia jakąkolwiek książka wciągnęła by mnie tak bardzo! Wspaniała!

Nie pamiętam, kiedy ostatnia jakąkolwiek książka wciągnęła by mnie tak bardzo! Wspaniała!

Chyba pierwszy raz film podobał mi się bardziej niż książka.

Chyba pierwszy raz film podobał mi się bardziej niż książka.

Skończyłam. Nie wiem co ze sobą zrobić. Tak jak nie byłam w stanie przestać czytać, lub myśleć o tej historii nawet gdy czytać nie mogłam, tak teraz nie jestem w stanie przestać o niej myśleć i zacząć czytać coś innego. Klasyczny książkowy kac.
Bastardzie Rycerski Przezorny - powodzenia !
"Jestem zadowolona."

Skończyłam. Nie wiem co ze sobą zrobić. Tak jak nie byłam w stanie przestać czytać, lub myśleć o tej historii nawet gdy czytać nie mogłam, tak teraz nie jestem w stanie przestać o niej myśleć i zacząć czytać coś innego. Klasyczny książkowy kac.
Bastardzie Rycerski Przezorny - powodzenia !
"Jestem zadowolona."

Tęskniłam. Bardzo tęskniłam. Za Bastardem, za Ślepunem, za Błaznem. Za rodem Przezornych, za Kozią Twierdzą. Za Mocą i Rozumieniem. Za niepowtarzalnym klimatem stworzonym przez Robin Hobb. Napisanie dobrej kontynuacji, która nie będzie odbiegała poziomem od poprzednich części to niesamowicie wymagające wyzwanie, które w przypadku autorki wydaje się łatwe, proste i przyjemne. Fantastyka w najlepszym wydaniu, która sprawia, że 800 stron to zbyt mało. Chcę więcej. I znowu boję się, że dwa kolejne tomy skończą się zbyt szybko. A ja pozostanę z pustką w sercu i duszy, niczym Rozumiejący na zawsze rozdzielony ze swym bratem i towarzyszem życia.

Tęskniłam. Bardzo tęskniłam. Za Bastardem, za Ślepunem, za Błaznem. Za rodem Przezornych, za Kozią Twierdzą. Za Mocą i Rozumieniem. Za niepowtarzalnym klimatem stworzonym przez Robin Hobb. Napisanie dobrej kontynuacji, która nie będzie odbiegała poziomem od poprzednich części to niesamowicie wymagające wyzwanie, które w przypadku autorki wydaje się łatwe, proste i...

Książka wpada na półkę "Przeczytane", choć nie jest to do końca prawda... Dziś po wielu dniach żmudnej walki, dokładnie na stronie 330... odpuściłam, mam dość, daję sobie spokój bo nie mam żadnej radości z czytania. Książka jest nudna. Koniec, kropka, na tym mogłabym zakończyć. Nuda, nieciekawi bohaterowie, niedopowiedzenia, dziwna mieszanka wszystkiego i niczego. Nie wiem, być może jestem zbyt głupia, żeby zrozumieć co autor miał na myśli ale czasami wydawało mi się, że on sam tak naprawdę nie wiedział do czego zmierza. Ja już się tego nie dowiem, szkoda mi mojego czasu, który mogę poświęcić na dużo lepsze książki. Tyle pochlebnych komentarzy się naczytałam, tak się wszyscy zachwycali, chciałam zachwycić się i ja, tymczasem jest to jeden z największych książkowych zawodów, jaki przeżyłam, a tym samym bardzo nieudany prezent świąteczny. I tylko teraz zachodzę w głowę co zrobić z pozostałymi 2 częściami, które stoją na mojej półce. Przypuszczam, ze będą spełniały tylko rolę ozdoby, gdyż raczej do nich nie zajrzę.

Książka wpada na półkę "Przeczytane", choć nie jest to do końca prawda... Dziś po wielu dniach żmudnej walki, dokładnie na stronie 330... odpuściłam, mam dość, daję sobie spokój bo nie mam żadnej radości z czytania. Książka jest nudna. Koniec, kropka, na tym mogłabym zakończyć. Nuda, nieciekawi bohaterowie, niedopowiedzenia, dziwna mieszanka wszystkiego i niczego. Nie wiem,...

Zaczyna mi brakować słów zachwytu nad książkami Gerritsen. Myślałam, że to niemożliwe ale każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Dodatkowo "Autopsja" porusza bardzo ważny problem, który osobiście bardzo mnie porusza. Zdecydowanie 10/10.

Zaczyna mi brakować słów zachwytu nad książkami Gerritsen. Myślałam, że to niemożliwe ale każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Dodatkowo "Autopsja" porusza bardzo ważny problem, który osobiście bardzo mnie porusza. Zdecydowanie 10/10.

Za co lubię książki Gerritsen? Za to, że znowu nie udało mi się odgadnąć kto jest zabójcą. Szczerze, nawet tego nie podejrzewałam. Rizzoli tym razem zmaga się z dwiema różnymi, aczkolwiek powiązanymi ze sobą sprawami - masowymi porwaniami kobiet w ciąży, oraz zabójstwem osoby łudząco podobnej do doktor Isles. W jednej sprawie autorka od razu odkrywa karty, tym samym odwracając naszą uwagę od wątku zabójstwa. Książka może zawiera w sobie trochę mniej akcji niż poprzednie części, jednak nadal niezmiennie czyta się ją tak jak pozostałe, niezwykle przyjemnie. Więcej akcji i dałabym maxa. Mocne 9/10.

Za co lubię książki Gerritsen? Za to, że znowu nie udało mi się odgadnąć kto jest zabójcą. Szczerze, nawet tego nie podejrzewałam. Rizzoli tym razem zmaga się z dwiema różnymi, aczkolwiek powiązanymi ze sobą sprawami - masowymi porwaniami kobiet w ciąży, oraz zabójstwem osoby łudząco podobnej do doktor Isles. W jednej sprawie autorka od razu odkrywa karty, tym samym...

Jest to książka po którą sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że napisał ją mój były nauczyciel wychowania fizycznego i zdecydowanie nie żałuję, nie zmarnowałam czasu. Fabuła trzyma się kupy, akcji jest co nie miara, a wszystkie przygody (chodź czasami przydługawe) są absolutnie kawałkiem dobrej literatury. Barwne opisy, ciekawe charaktery, których jest naprawdę sporo i przede wszystkim lekkie pióro autora zapewnia tej historii tak wysoką notę ode mnie. No dobra, jedna gwiazda jest po znajomości, w końcu Pan Tadziu jest prywatnie przesympatycznym człowiekiem i jak na debiut literacki poradził sobie całkiem dobrze. W trakcie czytania razi kilka podstawowych błędów, o które można by się przyczepić już bardziej do korekty niż samego autora ale to nie psuje ogólnego pozytywnego zaskoczenia książką :)

Jest to książka po którą sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że napisał ją mój były nauczyciel wychowania fizycznego i zdecydowanie nie żałuję, nie zmarnowałam czasu. Fabuła trzyma się kupy, akcji jest co nie miara, a wszystkie przygody (chodź czasami przydługawe) są absolutnie kawałkiem dobrej literatury. Barwne opisy, ciekawe charaktery, których jest naprawdę sporo i...

Książka, która była mi tak gorąco polecana jak ta powinna chyba zrobić na mnie dużo większe wrażenie... Wstęp do historii był tak długi i męczący, że pewnie wiele osób nie jest w stanie go przebrnąć i zastanawia się czym tak naprawdę cały świat się zachwyca, jednak... Warto się pomęczyć i dotrzeć do tej misternie utkanej tajemnicy, do genialnie stworzonych postaci i zawiłej, tragicznej historii z pewną dozą happy endu.

Książka, która była mi tak gorąco polecana jak ta powinna chyba zrobić na mnie dużo większe wrażenie... Wstęp do historii był tak długi i męczący, że pewnie wiele osób nie jest w stanie go przebrnąć i zastanawia się czym tak naprawdę cały świat się zachwyca, jednak... Warto się pomęczyć i dotrzeć do tej misternie utkanej tajemnicy, do genialnie stworzonych postaci i...

Do „Po drugiej stronie cienia” na początku podchodziłam bardzo sceptycznie, gdyż nie przepadam za książkami, których akcja toczy się w Polskich miastach, tym bardziej, jeżeli powiązane jest to z niewytłumaczalnymi zjawiskami i dziwnymi wydarzeniami i nawet wzmianka o przeczytaniu takiego utworu sprawiała, ze włosy na głowie stawały mi dęba. Piotr Sender jako pierwszy wyleczył mnie z tej przypadłości i jestem skłonna stwierdzić, że może to być początek mojego romansu z polskim urban fanasy. Całość świetna, od początku do końca osnuta mgłą tajemniczości, która wzbudza w czytelniku niepohamowaną chęć by po jednym skończonym rozdziale wziąć się za kolejny. Było strasznie, było śmiesznie, było szybko i emocjonująco, jednak największym minusem książki jest brak jakiegoś wyrazistego bohatera. Postacie wydają się być dość płaskie i nieciekawe, czytelnik raczej nie ma możliwości utożsamić się z żadnym z bohaterów, a najbardziej barwną postacią wg mnie był Skiz – spryciarz grający w karty – który niestety ginie w kluczowym momencie opowieści. Dobre wrażenie sprawiła również Ruda, której zbyt dobrze nie poznaliśmy ale mam nadzieję, że w zapowiadanej kontynuacji auto poświęci jej trochę więcej czasu.

Do „Po drugiej stronie cienia” na początku podchodziłam bardzo sceptycznie, gdyż nie przepadam za książkami, których akcja toczy się w Polskich miastach, tym bardziej, jeżeli powiązane jest to z niewytłumaczalnymi zjawiskami i dziwnymi wydarzeniami i nawet wzmianka o przeczytaniu takiego utworu sprawiała, ze włosy na głowie stawały mi dęba. Piotr Sender jako pierwszy...

Po dwóch genialnych pierwszych tomach przygód detektyw Rizzoli, autorka jakby dostała zadyszki i sama nie wiedziała co dalej zrobić z fantastycznymi postaciami, które stworzyła. W tej części więcej uwagi poświęciła romansom i zbrodnie wydają się być raczej tłem sercowych rozterek doktor Isles i Jane Rizzoli. Jednak historia nadal nie pozwala odłożyć książki choćby na chwilę, stąd też rezultatem jest przeczytanie jej całej w trakcie jednej spokojnej niedzieli.

Po dwóch genialnych pierwszych tomach przygód detektyw Rizzoli, autorka jakby dostała zadyszki i sama nie wiedziała co dalej zrobić z fantastycznymi postaciami, które stworzyła. W tej części więcej uwagi poświęciła romansom i zbrodnie wydają się być raczej tłem sercowych rozterek doktor Isles i Jane Rizzoli. Jednak historia nadal nie pozwala odłożyć książki choćby na...

Druga część przygód detektyw Jane Rizzoli wciąga nie mniej niż pierwsza. Autorka umiejętnie łączy swoje fachowe pojęcie o medycynie z kunsztem literackim i tworzy ciąg zdarzeń, od którego nie można oderwać się nawet na chwilę. Już zamówiłam w księgarni kolejną część, to chyba najlepszy komplement, jaki mogę wystawić. Pani Gerritsen, zostałam Pani fanką.

Druga część przygód detektyw Jane Rizzoli wciąga nie mniej niż pierwsza. Autorka umiejętnie łączy swoje fachowe pojęcie o medycynie z kunsztem literackim i tworzy ciąg zdarzeń, od którego nie można oderwać się nawet na chwilę. Już zamówiłam w księgarni kolejną część, to chyba najlepszy komplement, jaki mogę wystawić. Pani Gerritsen, zostałam Pani fanką.

Jestem absolutnie zakochana we wszystkich książkach p. Brett'a. "Tron z czaszek" zdecydowanie spełnił swoją rolę i już mnie skręca na myśl o czekaniu na kolejną część. 10/10. ZAWSZE.

Jestem absolutnie zakochana we wszystkich książkach p. Brett'a. "Tron z czaszek" zdecydowanie spełnił swoją rolę i już mnie skręca na myśl o czekaniu na kolejną część. 10/10. ZAWSZE.

Butne zapowiedzi i porównania do Jo Nesbo zachęciły mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Oczekiwałam więcej, jednak nie zawiodłam się. Wszystkie wątki są dokładnie przemyślane, a całość bardzo zgrabnie zmierza ku wielkiemu finałowi - któremu moim zdaniem autor poświęcił zbyt mało stron, zdecydowanie zbyt dużo pozostawił czytelnikowi do "dopowiedzenia sobie". Mocne 7. Chętnie jesienią sięgnę po kontynuację przygód Helen Grace ;)

Butne zapowiedzi i porównania do Jo Nesbo zachęciły mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Oczekiwałam więcej, jednak nie zawiodłam się. Wszystkie wątki są dokładnie przemyślane, a całość bardzo zgrabnie zmierza ku wielkiemu finałowi - któremu moim zdaniem autor poświęcił zbyt mało stron, zdecydowanie zbyt dużo pozostawił czytelnikowi do "dopowiedzenia sobie". Mocne 7....

Początek miałki i bardzo oklepany. Ona nieogarnięta i uroczo nieświadoma, on przystojny i wspaniały. Spotkali się i zaiskrzyło. Już miałam ochotę odłożyć tę książkę i zająć się czym innym... ale cieszę się, że tego nie zrobiłam. Historia nabrała rumieńców. Kilka niespodziewanych zwrotów akcji, kilka faktów trudnych do zaakceptowania. Trudna historia rodzinna w połączeniu ze światem magii daje mieszankę wybuchową, która z czasem bardzo wciąga. To chyba jednak nie jest historia taka jak wszystkie inne. Jestem ciekawa. Sięgam po drugą część.

Początek miałki i bardzo oklepany. Ona nieogarnięta i uroczo nieświadoma, on przystojny i wspaniały. Spotkali się i zaiskrzyło. Już miałam ochotę odłożyć tę książkę i zająć się czym innym... ale cieszę się, że tego nie zrobiłam. Historia nabrała rumieńców. Kilka niespodziewanych zwrotów akcji, kilka faktów trudnych do zaakceptowania. Trudna historia rodzinna w połączeniu ze...

Historia zupełnie inna niż wszystkie. Zakończona happy endem, choć tak naprawdę nie do końca. Na pewno historia nie skończyła się tak jak pragnąłby tego główny bohater i troszkę nie tak jak ja sama chciałabym, żeby się skończyła. Moc, magia, długie wyprawy, śmierć, ruiny, wojny, SMOKI ! Pochłaniająca lektura. Zasłużyła - 10/10.

Historia zupełnie inna niż wszystkie. Zakończona happy endem, choć tak naprawdę nie do końca. Na pewno historia nie skończyła się tak jak pragnąłby tego główny bohater i troszkę nie tak jak ja sama chciałabym, żeby się skończyła. Moc, magia, długie wyprawy, śmierć, ruiny, wojny, SMOKI ! Pochłaniająca lektura. Zasłużyła - 10/10.

Podobno najlepszym komplementem dla książki jest to, że nie można się od niej oderwać. Od Królewskiego skrytobójcy nie mogłam oderwać się ani na chwile i gdyby nie nawał obowiązków życiowych pewnie bym nie spała, nie jadła, nie robiła nic innego, tylko czytała i czytała. Świetna kontynuacja świetnej historii, z każdą stroną, z każdym rozdziałem pobudza wyobraźnie i ciekawość tego co będzie dalej. Końcówka dziwnie naciągana, jakby nie w stylu autorki ale wszystko nadal ma sens... a ja zabieram się za kolejny tom :)

Podobno najlepszym komplementem dla książki jest to, że nie można się od niej oderwać. Od Królewskiego skrytobójcy nie mogłam oderwać się ani na chwile i gdyby nie nawał obowiązków życiowych pewnie bym nie spała, nie jadła, nie robiła nic innego, tylko czytała i czytała. Świetna kontynuacja świetnej historii, z każdą stroną, z każdym rozdziałem pobudza wyobraźnie i...