Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo dobra! Napisana lekkim językiem, czyta się szybko i przyjemnie. Momentami śmieszna i wzruszająca. Polecam!

Książka bardzo dobra! Napisana lekkim językiem, czyta się szybko i przyjemnie. Momentami śmieszna i wzruszająca. Polecam!

Miałam duże oczekiwania co do tej książki. Opis od razu mi się spodobał, jak tylko odebrałam książkę, byłam zachwycona wydaniem i piękną okładką. Nie pierwszy raz czytałam prozę poetycką i "Nocny prom do Tangeru" czytało mi się bardzo dobrze. Sama fabuła również świetna, bohaterowie, mimo że są raczej antybohaterami, są sympatyczni, a ich rozmowy i relacja nadzwyczaj ciekawa. Jednak czegoś mi zabrakło. Forma książki nie tyle, ile nie pasuje do fabuły, co trochę jej odebrała. Zabrakło mi uczuć i głębszych związków między postaciami, tej całej "chemii". Przyjaźń Charliego i Mossa mogła być bardziej rozbudowana, troszkę nadrabia w jednym momencie, ale to już pod koniec książki. Nie wczułam się przez to wszystko tak bardzo w historię o dwóch gangsterach, którzy czekają w porcie na prom, a tych lat miłości, przyjaźni i zdrady nie poznałam tak, jakbym chciała. Historia miała ogromny potencjał, który nie do końca został wykorzystany i wydaje mi się skrócony do 220 stron. Metafory i opisy takich z pozoru szczegółów zdecydowanie na plus, jednak zastanawiam się, czy w innej formie, ta opowieść nie wypadłaby jednak lepiej?

Miałam duże oczekiwania co do tej książki. Opis od razu mi się spodobał, jak tylko odebrałam książkę, byłam zachwycona wydaniem i piękną okładką. Nie pierwszy raz czytałam prozę poetycką i "Nocny prom do Tangeru" czytało mi się bardzo dobrze. Sama fabuła również świetna, bohaterowie, mimo że są raczej antybohaterami, są sympatyczni, a ich rozmowy i relacja nadzwyczaj...

Jednym słowem: niesamowita. Strumień myśli, przez który przelewają się doświadczenia wojny, dorastanie, miłość, rodzicielstwo. Rodzina to nie tylko więzy krwi. To również świadomość, że ktoś jest gotów bronić cię własnym życiem. Dwoje młodych ludzi zabija, bo takie są rozkazy. Czasami nie doceniamy zwyczajnych rzeczy, traktujemy codzienność lekceważąco, a to właśnie te zwykłe dni mają największą wartość. Historia Thomasa pokazuje niezwykle trudną walkę o przetrwanie, poszukiwanie samego siebie i to, że małe rzeczy dają największą radość.

Jednym słowem: niesamowita. Strumień myśli, przez który przelewają się doświadczenia wojny, dorastanie, miłość, rodzicielstwo. Rodzina to nie tylko więzy krwi. To również świadomość, że ktoś jest gotów bronić cię własnym życiem. Dwoje młodych ludzi zabija, bo takie są rozkazy. Czasami nie doceniamy zwyczajnych rzeczy, traktujemy codzienność lekceważąco, a to właśnie te...