Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry kryminał, naprawdę mocny, chociaż ciężko czytało mi się te fragmenty dotyczące wykorzystywania seksualnego dzieci, sama jestem mamą dwóch chłopców i naprawdę serce podchodziło mi do gardła czytając to. Ale niestety, takie obrzydliwe rzeczy dzieją się na świecie i nic nie możemy na to poradzić.

Bardzo dobry kryminał, naprawdę mocny, chociaż ciężko czytało mi się te fragmenty dotyczące wykorzystywania seksualnego dzieci, sama jestem mamą dwóch chłopców i naprawdę serce podchodziło mi do gardła czytając to. Ale niestety, takie obrzydliwe rzeczy dzieją się na świecie i nic nie możemy na to poradzić.

Skala oceny "mówi" sama za siebie. Nie wiem kto zdecydował się wydać tę książkę, chyba jej nie czytał. Brak akcji, brak wyrazistych postaci, historia nijaka, grafomaństwo na poziomie "50 twarzy Greya".

Skala oceny "mówi" sama za siebie. Nie wiem kto zdecydował się wydać tę książkę, chyba jej nie czytał. Brak akcji, brak wyrazistych postaci, historia nijaka, grafomaństwo na poziomie "50 twarzy Greya".

Ciężko mi opisać "Stulecie detektywów", byłam bardzo na tę pozycję napalona. Jednak mnogość postaci, spraw, nazwisk, faktów itd. "zabiły" we mnie przemożną chęć czytania tejże książki. Niech idzie dalej w świat.

Ciężko mi opisać "Stulecie detektywów", byłam bardzo na tę pozycję napalona. Jednak mnogość postaci, spraw, nazwisk, faktów itd. "zabiły" we mnie przemożną chęć czytania tejże książki. Niech idzie dalej w świat.

"Bliźnięta z lodu" co za mistrzowsko napisany thriller psychologiczny, z dużą domieszką horroru. Przypominał mi momentami "Lśnienie" Kinga z tymi dwiema, nawiedzonymi dziewczynkami - tam, w hotelu, tutaj, w chacie na wyspie. Intryga, tajemnice, pomieszanie tożsamości, kłamstwa, ukrywanie prawdy, ukrywanie siebie, zdrady, piękne, mroczne, ale niezwykle plastyczne opisy przyrody, wyspy, fiordów, zwierząt - zachłysnęłam się tą książką. Jest ona tak wielowymiarowa. Będę polecać osobom z podobnym gustem literackim jak mój.

"Bliźnięta z lodu" co za mistrzowsko napisany thriller psychologiczny, z dużą domieszką horroru. Przypominał mi momentami "Lśnienie" Kinga z tymi dwiema, nawiedzonymi dziewczynkami - tam, w hotelu, tutaj, w chacie na wyspie. Intryga, tajemnice, pomieszanie tożsamości, kłamstwa, ukrywanie prawdy, ukrywanie siebie, zdrady, piękne, mroczne, ale niezwykle plastyczne opisy...

Ostatnio mam "szczęście" do wyboru słabych bądź mocno przeciętnych książek. Tak było, niestety, i w tym wypadku. "Kto się boi dzikiej bestii" - zarówno tytuł jak i okładka zaintrygowały mnie, wywołując dreszczyk emocji na myśl o ciekawej lekturze. Ale powiadają - nie oceniaj książki po okładce; ja oceniłam i się bardzo zawiodłam, do tej pory nie wiem jaką ja książkę przeczytałam. Kryminał ? Psychologiczną ? Obyczajową ? Nie mam pojęcia i mniejsza o to, jedno wiem na pewno - książkę słabą, niezapadającą w pamięć, z irytującymi, mało wyrazistymi bohaterami, nudną akcją i dialogami.
Nie odłożyłam jej tylko dlatego, że ciągle miałam tę iskierkę nadziei, że nagle będzie "bum", zwrot akcji i mnie wgniecie w fotel, ale tak się nie stało.

Ostatnio mam "szczęście" do wyboru słabych bądź mocno przeciętnych książek. Tak było, niestety, i w tym wypadku. "Kto się boi dzikiej bestii" - zarówno tytuł jak i okładka zaintrygowały mnie, wywołując dreszczyk emocji na myśl o ciekawej lekturze. Ale powiadają - nie oceniaj książki po okładce; ja oceniłam i się bardzo zawiodłam, do tej pory nie wiem jaką ja książkę...

O ile pierwszy tom można przeczytać, aby wyrobić sobie własne zdanie o książce E.L James, o tyle drugi i trzeci należy omijać szerokim łukiem. Życie to nie piękne wille, wystawne kolacje, dalekie podróże i ciągły seks, autorkę aż nazbyt poniosła wyobraźnia. Książka nierealna, oderwana od rzeczywistości, jest tyle pięknych, wartościowych książek, że nie mogę sobie wybaczyć, że zmarnowałam czas na taką szmirę.
Nie polecam !

O ile pierwszy tom można przeczytać, aby wyrobić sobie własne zdanie o książce E.L James, o tyle drugi i trzeci należy omijać szerokim łukiem. Życie to nie piękne wille, wystawne kolacje, dalekie podróże i ciągły seks, autorkę aż nazbyt poniosła wyobraźnia. Książka nierealna, oderwana od rzeczywistości, jest tyle pięknych, wartościowych książek, że nie mogę sobie wybaczyć,...

Książka nie powinna mieć tytułu "Tajemnica Filomeny" tylko "Tajemnica Michaela", "Tajemnica homoseksualisty w Białym Domu" etc. Czuję się oszukana i rozczarowana powieścią, bo gdy zaczynałam ją czytać zapowiadało się na ciekawą historię, rozdzierającą serce walkę matki o utracone dziecko, a dostałam historię z życia wpływowego geja sceny politycznej USA, chorego na AIDS. Filomeny i jej tajemnicy nie było. Książka "dobra" ze względu na świetny początek, koniec i zdjęcia, które lubię, bo dodają realności opowieści.
Mimo wszystko jestem ciekawa filmu.

Książka nie powinna mieć tytułu "Tajemnica Filomeny" tylko "Tajemnica Michaela", "Tajemnica homoseksualisty w Białym Domu" etc. Czuję się oszukana i rozczarowana powieścią, bo gdy zaczynałam ją czytać zapowiadało się na ciekawą historię, rozdzierającą serce walkę matki o utracone dziecko, a dostałam historię z życia wpływowego geja sceny politycznej USA, chorego na AIDS....

Charlotte Link jak zwykle mnie nie zawiodła, "Lisia dolina" urzeka mrocznym klimatem, tajemnicą, zgrozą, nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. Zdecydowanie za dużo portretów psychologicznych postaci, ich przemyśleń i uczuć. Niemniej jednak powieść obfituje w wartką fabułę, dialogi, klimat.

Charlotte Link jak zwykle mnie nie zawiodła, "Lisia dolina" urzeka mrocznym klimatem, tajemnicą, zgrozą, nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. Zdecydowanie za dużo portretów psychologicznych postaci, ich przemyśleń i uczuć. Niemniej jednak powieść obfituje w wartką fabułę, dialogi, klimat.

Uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam: postaci, nieustępliwą, ale uroczą w swych działaniach Erickę (szczególnie w tym tomie, gdzie mimo ciąży bliźniaczej prowadzi swoje własne śledztwo), klimat (powiew wiatru znad Fjällbacki czułam na skorze, zapach morza, etc.), to budowanie napięcia przez całą powieść, sprawianie, że czytelnik nie traci zainteresowania historią, ale pragnie, więcej, bardziej, mocniej.

Uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam: postaci, nieustępliwą, ale uroczą w swych działaniach Erickę (szczególnie w tym tomie, gdzie mimo ciąży bliźniaczej prowadzi swoje własne śledztwo), klimat (powiew wiatru znad Fjällbacki czułam na skorze, zapach morza, etc.), to budowanie napięcia przez całą powieść, sprawianie, że czytelnik nie traci zainteresowania historią, ale pragnie,...

Książka niezwykle dla mnie trudna w odbiorze. Przeczytałam, ale czytając ją zapominałam o czym ona właściwie jest...? Tak jakby moje myśli krążyły wszędzie, tylko nie wokół akcji "Kwietniowej czarownicy". Depresyjna, smutna, nawet nie potrafię ocenić tej powieści.

Książka niezwykle dla mnie trudna w odbiorze. Przeczytałam, ale czytając ją zapominałam o czym ona właściwie jest...? Tak jakby moje myśli krążyły wszędzie, tylko nie wokół akcji "Kwietniowej czarownicy". Depresyjna, smutna, nawet nie potrafię ocenić tej powieści.

Jestem wstrząśnięta po lekturze "Kato-taty". Zawsze się zastanawiałam co siedzi w głowie człowieka, który dobiera się do dziecka, do swojego dziecka, który krzywdzi i poniewiera... I to ciche "przyzwolenie" ze strony "matki". Szok. Niedowierzanie. Niemoc. Strasznie depresyjna książka. Bolesna. W sumie to nie polecam. Moje życie nigdy już nie będzie takie same jak po przeczytaniu "Kato-taty".

Jestem wstrząśnięta po lekturze "Kato-taty". Zawsze się zastanawiałam co siedzi w głowie człowieka, który dobiera się do dziecka, do swojego dziecka, który krzywdzi i poniewiera... I to ciche "przyzwolenie" ze strony "matki". Szok. Niedowierzanie. Niemoc. Strasznie depresyjna książka. Bolesna. W sumie to nie polecam. Moje życie nigdy już nie będzie takie same jak po...

Bardzo lubię pisarstwo E.Giffin, lektura "Siedem lat później" sprostała moim oczekiwaniom. To wnikliwa analiza zachowań i uczuć trójki ludzi uwikłanych w zdradę. Nie jest cukierkowo, nie ma przewidywalnego happy endu, bo i życie jest nieprzewidywalne. Jednakże postać Nicka irytowała mnie, okazał się prostakiem, dla mnie nie ma absolutnie żadnego wytłumaczenia i usprawiedliwienia zdrady.

Bardzo lubię pisarstwo E.Giffin, lektura "Siedem lat później" sprostała moim oczekiwaniom. To wnikliwa analiza zachowań i uczuć trójki ludzi uwikłanych w zdradę. Nie jest cukierkowo, nie ma przewidywalnego happy endu, bo i życie jest nieprzewidywalne. Jednakże postać Nicka irytowała mnie, okazał się prostakiem, dla mnie nie ma absolutnie żadnego wytłumaczenia i...

Serial "Kości" uwielbiam. Z książkami mam problem, są mocno przeciętne, postaci nie tak dobrze wykreowane jak te z serialu. W tej części dużo wątków, nazwisk i ofiar oraz zdecydowanie za dużo wtrąceń (niepotrzebnych) w języku francuskim.

Serial "Kości" uwielbiam. Z książkami mam problem, są mocno przeciętne, postaci nie tak dobrze wykreowane jak te z serialu. W tej części dużo wątków, nazwisk i ofiar oraz zdecydowanie za dużo wtrąceń (niepotrzebnych) w języku francuskim.

Szokująca. Nie jestem w stanie zrozumieć praktyki jaką jest obrzezanie dziewczynek. Łzy cisną się do oczu na samo wspomnienie.

Szokująca. Nie jestem w stanie zrozumieć praktyki jaką jest obrzezanie dziewczynek. Łzy cisną się do oczu na samo wspomnienie.

Bardzo dobry kryminał, kilka wątków prowadzonych jednocześnie, szybka, wartka akcja, tajemnica, miłość i życiowe rozterki w tle, lektura "Grzesznika" była przyjemnością.

Bardzo dobry kryminał, kilka wątków prowadzonych jednocześnie, szybka, wartka akcja, tajemnica, miłość i życiowe rozterki w tle, lektura "Grzesznika" była przyjemnością.

Przewidywalna, nużąca, nie zapadająca w pamięć czytelnika.

Przewidywalna, nużąca, nie zapadająca w pamięć czytelnika.

Takie sobie czytadło, z gatunku "lekkich, łatwych i przyjemnych". O takich książkach długo się nie pamięta.

Takie sobie czytadło, z gatunku "lekkich, łatwych i przyjemnych". O takich książkach długo się nie pamięta.

Bardzo dobra pozycja z zakresu literatury japońskiej, chyba jedna z obszerniejszych książek na temat prozy japońskiej w Polsce. Autor przedstawił pisarzy głównych okresów, nurtów oraz zwięźle scharakteryzował każdy z okresów w literaturze. Jedyne do czego można się przyczepić to jednak zbytnia ogólnikowość, miejscami brak wnikliwej charakterystyki nurtu oraz wyjaśnienia przyczyny co i dlaczego doprowadziło do jego powstania.

Bardzo dobra pozycja z zakresu literatury japońskiej, chyba jedna z obszerniejszych książek na temat prozy japońskiej w Polsce. Autor przedstawił pisarzy głównych okresów, nurtów oraz zwięźle scharakteryzował każdy z okresów w literaturze. Jedyne do czego można się przyczepić to jednak zbytnia ogólnikowość, miejscami brak wnikliwej charakterystyki nurtu oraz wyjaśnienia...

Genialna historia, w takim samym stopniu uwielbiam zarówno książkę jak i film z Jackiem Nicholsonem w roli głównej.

Genialna historia, w takim samym stopniu uwielbiam zarówno książkę jak i film z Jackiem Nicholsonem w roli głównej.

Ocena odnosi się do pierwszego opowiadania książki, historii kryminalnej z wątkiem miłosnym w tle.

Ocena odnosi się do pierwszego opowiadania książki, historii kryminalnej z wątkiem miłosnym w tle.