Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ukrywam- zawiodłam się na tej powieści. Jest to już 3 książka Mocci, którą przeczytałam. "Trzy metry nad niebem" i "Tylko ciebie chcę" były w porównaniu do tej rewelacyjne. Zapewniły mi wiele godzin rozrywki i wywołały bardzo silne emocje ponieważ historia była wciągająca. Tym razem jednak " Chwila szczęścia dłużyła mi się niemiłosiernie. Było bardzo dużo dialogów, gdzie nie zostały przetłumaczone włoskie słowa, żeby pokazać, że rozmowy przeprowadzane są pomiędzy włochami, a cudzoziemkami. Mnóstwo opisów miejsc, które nijak nie pozwalały czytelnikowi wyobrazić sobie Rzymu, gdyż były to głownie nazwy ulic. Główni bohaterowie cały czas chodzili do restauracji i pubów, a autor nie oszczędził nas i opisy dań czy drinków, które zamawiali pojawiają się w książce dosłownie co stronę! Myślałam, że ze względu, że Nicco i Gruby spotkali Polki będą w książce ciekawe spostrzeżenia jak nas widzą za granicą, jakieś ciekawe stereotypy czy różnice...nic takiego nie znalazłam. I ostatnim, ale bardzo ważnym aspektem, który sprawia, że książkę tak nisko oceniłam jest główny bohater. Całą książkę lamentuje o rozstaniu z dziewczyną i śmierci ojca (tu jeszcze można było coś wyciągnąć dla siebie), ale czytanie o jego byłej było męczące. Bohater narzeka na problemy, ale z drugiej strony daje się wrobić, nie umie być asertywny i np. zgadza się powiedzieć mężowi swojej siostry, że ta go zdradza, bo ona nie chce, a on jest teraz "głową rodziny". Jak dla mnie nie jest to żadne wytłumaczenie, a Nicco po prostu nie umiał odmówić i postawić na swoim. Podsumowując: książka dla osób, które na wzmianki i opisy potraw co chwila, nie robią się głodne, które są w stanie zaakceptować mazgajstwo głównego bohatera i czytać jego rozmyślani, bo może w 30 części pogodzi się z rozstaniem :)

Nie ukrywam- zawiodłam się na tej powieści. Jest to już 3 książka Mocci, którą przeczytałam. "Trzy metry nad niebem" i "Tylko ciebie chcę" były w porównaniu do tej rewelacyjne. Zapewniły mi wiele godzin rozrywki i wywołały bardzo silne emocje ponieważ historia była wciągająca. Tym razem jednak " Chwila szczęścia dłużyła mi się niemiłosiernie. Było bardzo dużo dialogów,...

Książkę szybko się czyta, jest ciekawa.Mam jednak do niej parę zastrzeżeń.Według mnie autorka "na siłę" wplątała w poszukiwania pereł rodzinę Gardnerów.Mary Jane i bliźniaki przez prawie połowę akcji są śledzeni.Jest to jeden z głównych wątków powieści.Pod koniec okazuję się jednak,że tylko i wyłącznie dlatego,że Ostrowscy na drugim końcu Europy zostali zaangażowani w poszukiwania i tajni agenci podejrzewają również ich. Według mnie, słaby argument.
Zjawiska paranormalne psują wcześniejszy klimat powieści,typowo detektywistyczny.Rozmowy za pośrednictwem cyganek,wróżbitek ze zmarłymi zdecydowanie nie podobały mi się.
Niewyjaśnianie niektórych faktów jest dużym minusem tej lektury.(Przestępcy zostają złapani,są w więzieniu i nagle znowu w niewytłumaczalny sposób spotykają się z naszymi bohaterami).Rozumiem, można uciec z więzienia,ale wolałabym gdyby autorka wyjaśniła to czytelnikowi.
Brak wątków Mary Jane-Bartek (na które,nie ukrywam liczyłam).Skoro już autorka "na siłę" sprowadziła ich do Polski mogłaby rozwinąć też wątek przyjaźni i miłości.
"Komnata szeptów" jest zdecydowanie gorsza od poprzednich tomów "Kronik Archeo".

Książkę szybko się czyta, jest ciekawa.Mam jednak do niej parę zastrzeżeń.Według mnie autorka "na siłę" wplątała w poszukiwania pereł rodzinę Gardnerów.Mary Jane i bliźniaki przez prawie połowę akcji są śledzeni.Jest to jeden z głównych wątków powieści.Pod koniec okazuję się jednak,że tylko i wyłącznie dlatego,że Ostrowscy na drugim końcu Europy zostali zaangażowani w...

Krótka, bez zbędnych elementów. Zaskakująca i trzymająca w napięciu do ostatnich stron. Geniusz Agaty Christie i mordercy.

Krótka, bez zbędnych elementów. Zaskakująca i trzymająca w napięciu do ostatnich stron. Geniusz Agaty Christie i mordercy.