Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektórzy mówią, że wszystko zaczyna się od czasu, inni powiadają, że czasu nie ma, że wymyślili go ludzie. Ci pierwsi wsłuchują się w swoje ciała, nadają znaczenie rzeczom i zjawiskom uchwytnym. Ci drudzy natomiast wypatrują znaków i podobieństw, wiedzą bowiem, że wszystko, co jest, jest wieczne i wciąż się zapętla. Oni wiedzą, że tak naprawdę nic się nigdy nie kończy i nie zaczyna. Jedni i drudzy mają rację.

Niektórzy mówią, że wszystko zaczyna się od czasu, inni powiadają, że czasu nie ma, że wymyślili go ludzie. Ci pierwsi wsłuchują się w swoje...

Wszystkie stworzenia to po prostu inne przejawy jednego istnienia.

Wszystkie stworzenia to po prostu inne przejawy jednego istnienia.

Ludzie zawsze musieli wszystko nazywać, określać, rozgraniczać i wartościować. Dzielić na normalne i nienormalne, jakby nie mogli po prostu się skupić na byciu.

Ludzie zawsze musieli wszystko nazywać, określać, rozgraniczać i wartościować. Dzielić na normalne i nienormalne, jakby nie mogli po prostu ...

Są takie rzeczy, wobec których słowa to za mało, lepiej więc nic nie mówić.

Są takie rzeczy, wobec których słowa to za mało, lepiej więc nic nie mówić.

Gdyby w Sokołowie mieszkał ktoś , kto zna mowę drzew, może zrozumiałby, o czym szumią konary najstarszych dębów Czarnego Lasu. Las mówił, ale ludzie nie słuchali. Ludzie nigdy nie słuchają.

Gdyby w Sokołowie mieszkał ktoś , kto zna mowę drzew, może zrozumiałby, o czym szumią konary najstarszych dębów Czarnego Lasu. Las mówił, a...

Czas lasu płynie inaczej niż czas ludzi, dlatego las może w spokoju patrzeć na zmieniające się krajobrazy, na rodzące się wsie i miasta, na wybuchające i kończące się wojny, na tworzenie i na rozkład. Las wszystko pamięta, ale mówi tylko do tych , którzy rozumieją jego język złożony z trzeszczących gałęzi, szumnych morfemów, wyrazów rodzących się z dźwięku opadającego na podszycie liścia. Ci, którzy zgłębili mowę lasu, słyszą, jak szepce, kiedy przyłożą ucho do runa - porośniętego mchem leśnego ciała.

Czas lasu płynie inaczej niż czas ludzi, dlatego las może w spokoju patrzeć na zmieniające się krajobrazy, na rodzące się wsie i miasta, na ...

Mój mruczku - mówiła pieszczotliwie, głaszcząc jego ciałko. - Tylko popatrz, śpisz sobie i czuję, jak bije ci serduszko. Ruszasz wąsami, pewnie śnisz o czymś pięknym. W sumie to niczym nie różnisz się od śpiącego człowieka. Masz serce, płynie w tobie krew, mózg, choć niewielki, też jest. Taka sama maszyna w środku, tylko opakowana inaczej. W futerko.

Mój mruczku - mówiła pieszczotliwie, głaszcząc jego ciałko. - Tylko popatrz, śpisz sobie i czuję, jak bije ci serduszko. Ruszasz wąsami, pew...

Człowiek dla lasu jest jak denerwujący owad, którego ciężko się pozbyć.

Człowiek dla lasu jest jak denerwujący owad, którego ciężko się pozbyć.

Wojna to nie tylko huk strzałów, krzyki i wybuchy. Wojna to milczenie o tym, o czym nie chce się mówić. Nieproszona cisza. Żałoba niezauważana, bo noszona przez wszystkich w sercach, nie w ubiorze.

Wojna to nie tylko huk strzałów, krzyki i wybuchy. Wojna to milczenie o tym, o czym nie chce się mówić. Nieproszona cisza. Żałoba niezauważa...