Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałabym powiedzieć, że to dobra książka, bo po "Podziękowaniach" autorka sprawia wrażenia naprawdę sympatycznej kobiety. Dostrzegam też dobre intencje, które zapewne towarzyszyły tworzeniu tej historii, no ale nie wyszło to moim zdaniem dobrze.
Styl przyniósł mi na myśl opowiadania, które wysyłały mi koleżanki w podstawówce, podobnie zresztą sama historia i rozwiązywanie wątków sposobami zaczerpniętymi z księżyca. Ani wątki miłosne, ani poważniejsze elementy historii nie zostały należycie rozwinięte, a sama książka udaje trochę powieść. W dużej mierze są to bowiem niezbyt dogłębne i kreatywne refleksje na temat życia w obecnych czasach, które miejscami przybierają nieco zbyt moralizatorski ton. A fabuła jest do nich na siłę doklejana. A autorka porywa się na naprawdę ważne tematy, które nie powinny być traktowane po macoszemu.
Odradzam więc zdecydowanie rozpoczynanie przygody z tą pisarką od tej książki.

Chciałabym powiedzieć, że to dobra książka, bo po "Podziękowaniach" autorka sprawia wrażenia naprawdę sympatycznej kobiety. Dostrzegam też dobre intencje, które zapewne towarzyszyły tworzeniu tej historii, no ale nie wyszło to moim zdaniem dobrze.
Styl przyniósł mi na myśl opowiadania, które wysyłały mi koleżanki w podstawówce, podobnie zresztą sama historia i rozwiązywanie...

Bardzo udany zbiór krótkich historyjek, nie tylko tych powiązanych z tytułowym ślubem. Mimo, że nie są one zbyt obszerne i rozbudowane, to jednak coś w sobie mają i potrafią uderzyć w odpowiednie struny. Nie ma tu chyba żadnej etiudy, którą chciałabym wyrzucić - wszystkie jakoś znalazły drogę do mojego serca. Są to bardzo refleksyjne, przepełnione melancholią opowieści, oprawione w schludną i ładną kreskę. Polecam dla wszystkich, którzy mają ochotę na chwilę zwolnić i porozmyślać na pewne tematy.

Bardzo udany zbiór krótkich historyjek, nie tylko tych powiązanych z tytułowym ślubem. Mimo, że nie są one zbyt obszerne i rozbudowane, to jednak coś w sobie mają i potrafią uderzyć w odpowiednie struny. Nie ma tu chyba żadnej etiudy, którą chciałabym wyrzucić - wszystkie jakoś znalazły drogę do mojego serca. Są to bardzo refleksyjne, przepełnione melancholią opowieści,...