Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Normalniejsze.
Zdecydowanie bardziej normalne niż "Biegając z nożyczkami".
Jednak styl, humor i świetna akcja została. Wydaję mi się, że "Spragnionego" czyta się łatwiej niż pierwszą część, ponieważ umysł normalnego człowieka potrafi pojąć takie rzeczy jak alkoholizm i homoseksualizm. Z pierwszą częścią nie było tak łatwo. Jednak żeby zrozumieć cały problem Augustena należy przeczytać obie.
Nie zawiodłam się. Nadal genialna.

Normalniejsze.
Zdecydowanie bardziej normalne niż "Biegając z nożyczkami".
Jednak styl, humor i świetna akcja została. Wydaję mi się, że "Spragnionego" czyta się łatwiej niż pierwszą część, ponieważ umysł normalnego człowieka potrafi pojąć takie rzeczy jak alkoholizm i homoseksualizm. Z pierwszą częścią nie było tak łatwo. Jednak żeby zrozumieć cały problem Augustena...

Czy to normalne, że mi się podobało?
Książka zrobiła mi z mózgu sieczkę, ale i tak niesamowicie mnie wciągnęła. Kilka razy musiałam ją odłożyć, przejść się po pokoju, zaśmiać i wrócić z powrotem do lektury. To było tak dziwne, niemożliwe i pokręcone, że aż brak mi słów.
Nie polecam normalnym ludziom. Ich to odrzuci.
Polecam psychopatom, socjopatom i ludziom lubiącym czarny humor.

Czy to normalne, że mi się podobało?
Książka zrobiła mi z mózgu sieczkę, ale i tak niesamowicie mnie wciągnęła. Kilka razy musiałam ją odłożyć, przejść się po pokoju, zaśmiać i wrócić z powrotem do lektury. To było tak dziwne, niemożliwe i pokręcone, że aż brak mi słów.
Nie polecam normalnym ludziom. Ich to odrzuci.
Polecam psychopatom, socjopatom i ludziom lubiącym...