Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Niechże pan to dla mnie zrobi i nie mówi tak do mnie nigdy, a będziemy przyjaciółmi - wyrzekły jej usta,podczas gdy oczy mówiły całkiem co innego. -Przyjaciółmi nie będziemy; pani sama o tym wie. A czy będziemy najszczęśliwszymi czy najnieszczęśliwszymi z ludzi - to jest w pani mocy.

-Niechże pan to dla mnie zrobi i nie mówi tak do mnie nigdy, a będziemy przyjaciółmi - wyrzekły jej usta,podczas gdy oczy mówiły całkiem co ...

Czuł się tak, jakby sam sobie wymykał się z uścisku. Bał się. Wpadał w euforię. Liczył, że nie przyjedzie. Modlił się, by przyjechała. Żałował, że ją zaprosił. Żałował, że ją poznał. Żałował, że się tu przeprowadziła. Żałował, że żałował.

Czuł się tak, jakby sam sobie wymykał się z uścisku. Bał się. Wpadał w euforię. Liczył, że nie przyjedzie. Modlił się, by przyjechała. Żałow...

Kiedy ktoś cię opuści, poza tym, że za nim tęsknisz, poza tym, że rozpada się cały ten mały świat, który razem stworzyliście, i że wszystko, co widzisz albo robisz, przypomina ci o tej osobie, najgorsza jest myśl, że była to próba jakości i że teraz wszystkie części, z których się składasz, noszą stempel ODRZUT przystawiony przez kogoś, kogo kochasz. Czy to dziwne, że masz pewność siebie zleżałej kanapki z dworcowego bufetu?

Kiedy ktoś cię opuści, poza tym, że za nim tęsknisz, poza tym, że rozpada się cały ten mały świat, który razem stworzyliście, i że wszystko,...

- Nie wróciłbym do dawnego! - Nie lubi pan przeszłości... - uśmiechnęła się melancholijnie. - Bo nie miałem nigdy ani jednej chwili, do której pragnąłbym powrócić. - Ani jednej chwili? - zapytała prędko. - Jeśli nawet i była, to zalało ją całe morze goryczy.

- Nie wróciłbym do dawnego! - Nie lubi pan przeszłości... - uśmiechnęła się melancholijnie. - Bo nie miałem nigdy ani jednej chwili, do któr...

Kiedy ktoś cię opuści, poza tym, że za nim tęsknisz, poza tym, że rozpada się cały ten mały świat, który razem stworzyliście, i że wszystko, co widzisz albo robisz, przypomina ci o tej osobie, najgorsza jest myśl, że była to próba jakości i że teraz wszystkie części, z których się składasz, noszą stempel ODRZUT przystawiony przez kogoś, kogo kochasz. Czy to dziwne, że masz pewność siebie zleżałej kanapki z dworcowego bufetu?

Kiedy ktoś cię opuści, poza tym, że za nim tęsknisz, poza tym, że rozpada się cały ten mały świat, który razem stworzyliście, i że wszystko,...

Porządek to nie tylko to, czego się zakazuje a na co się zezwala. O, nie tylko to. Może w ogóle nie to. Czasem mam wrażenie, że to jakby odwrotna strona życia, gdzie wszystko ma swoje miejsce, swój czas, wszystko toczy się nie jak samo chce, a nic nie jest w stanie wyjść poza ustaloną przez porządek miarę. [...] to porządek zmienia nasze życie w los. Nie mówiąc, że jesteśmy tylko drobinami w porządku świata. Dlatego ten świat jest dla nas taki niepojęty, jak przystało na drobiny. Bez porządku człowiek by nie wytrzymał. Świat by nie wytrzymał. A nawet Bóg czy bez porządku byłby Bogiem? Tylko że człowiek jest najdziwniejszą istotą na tym świecie, kto wie, czy nie dziwniejszą od Boga. I nie chce zrozumieć, że lepiej dla niego, gdy zna swoje miejsce, czas, swoje granice. Przecież to, że się rodzimy i umieramy, jest już porządkiem, który nakazuje nam żyć.

Porządek to nie tylko to, czego się zakazuje a na co się zezwala. O, nie tylko to. Może w ogóle nie to. Czasem mam wrażenie, że to jakby odw...

I tu Powiada Będzie gwóźdź najpierwszy Tutaj powiesisz Cytrę obu rąk A czy szczygieł Może w nich? Ja pytam Ona jest głucha w obu czarnych gwiazdach...

I tu Powiada Będzie gwóźdź najpierwszy Tutaj powiesisz Cytrę obu rąk A czy szczygieł Może w nich? Ja pytam Ona jest głucha w obu czarnych g...

Pamiętam twoje oczy. Jestem błękitnym niebem, po którym kiedyś przeszło ich chmurne spojrzenie.

Pamiętam twoje oczy. Jestem błękitnym niebem, po którym kiedyś przeszło ich chmurne spojrzenie.

Śmierć poranna jest bodaj najczęstszą śmiercią w moim życiu. Następuje natychmiast po otwarciu powiek. Leżąc w trumnie porannego stuporu, stworzyłam już dwa miliony wierszy i pół tysiąca opowiadań. Oczywiście, żadnego nie uwieczniłam na piśmie. Śmierć poranna jest zbyt straszna, by ją opisywać. Śmierć poranna jest śmiercią w męczarniach, w perspektywie znoju całego pospolitego dnia.

Śmierć poranna jest bodaj najczęstszą śmiercią w moim życiu. Następuje natychmiast po otwarciu powiek. Leżąc w trumnie porannego stuporu, st...