Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pełna uroku Vitoria, okrutne morderstwa, bohaterowie, których nie sposób zapomnieć i złożona, intrygująca fabuła, czyli Eva García Sáenz de Urturi powraca i serwuje nam doskonałe zwieńczenie „Trylogii białego miasta”. Serii, która podbiła serca czytelników, w tym moje. Ta ostatnia część jest po prostu wyborna.

Tym razem mamy do czynienia z tajemnicami skrywanymi od pokoleń. A wszystko zaczyna się od publikacji pewnej książki. Dzieło, którego fabuła ma miejsce w średniowiecznej Vitorii, opisuje losy hrabiego Diago Veli, który powraca do domu z tajnej misji i szybko przekonuje się, że w mieście zagościł chaos, wzajemna wrogość mieszkańców, podstęp i zło. Książka zachwyca czytelników i wszyscy chcą poznać jej autora. On jednak pozostaje nieznany, a wkrótce w Vitorii dochodzi do morderstw takich, jakie zostały opisane w powieści stworzonej przez tego tajemniczego autora.

Eva García Sáenz de Urturi znowu okazuje się mistrzynią starannie przemyślanej, hipnotyzującej wręcz fabuły. A na dodatek stworzyła powieść w powieści. Ponieważ czytelnik oprócz dochodzenia prowadzonego przez Krakena i jego partnerkę, poznaje również historię Diago Veli, która też jest intrygująca i ciekawa. I tak ja w poprzednich tomach, również i w tym mamy do czynienia nie tylko z kryminałem, ale też z książką historyczną, psychologiczną, obyczajową. Wszystkiego jest po trochu, a w dodatku jest to idealnie wyważone, zrobione ze smakiem. Książkę tą czyta się z zapartym tchem. Zachwyca ona, oczarowuje, wciąga i nie daje o sobie zapomnieć. Tak naprawdę o tej powieści mogę pisać tylko w samych superlatywach. Dlatego nie mogę uwierzyć, że to już koniec i szczerze jest mi smutno.
„Władcy czasu” było jak spotkanie z dobrym przyjacielem, a jej zakończenie jak rozstanie z nim. To był wspaniale spędzony czas.
Trylogia jedyna w swoim rodzaju, a „Władcy czasu” to zdecydowanie wisienka na torcie.
Polecam!

Pełna uroku Vitoria, okrutne morderstwa, bohaterowie, których nie sposób zapomnieć i złożona, intrygująca fabuła, czyli Eva García Sáenz de Urturi powraca i serwuje nam doskonałe zwieńczenie „Trylogii białego miasta”. Serii, która podbiła serca czytelników, w tym moje. Ta ostatnia część jest po prostu wyborna.

Tym razem mamy do czynienia z tajemnicami skrywanymi od...

„Lubiła kochankę męża. Nie miała jednak pojęcia, co stało się z jej ciałem”.

Brzmi ciekawie?
Taki początek serwuje nam Bartosz Szczygielski w swojej książce „Krok trzeci”. A dalej jest jeszcze bardziej zagadkowo. Z każdą kolejną stroną czytelnik czuje się równie zdezorientowany, co główna bohaterka.

Kim ona jest?
Magda to kobieta, która niby ma wszystko, czego potrzebuje. Dobra praca, własny gabinet, przystojny mąż i piękne mieszkanie. Jest jednak coś, czego jej brakuje, tj. przeszłości. Ponieważ Magda cierpi na zaniki pamięci...

Szczerze mówiąc, czytając opis, liczyłam na dobry thriller psychologiczny. Nie spodziewałam się jednak, że tak bardzo mnie zaskoczy. A zrobił na mnie duże wrażenie. I nawet jeśli zdarzały się pewne nieścisłości, a naiwność i niektóre zachowania głównej bohaterki bywały frustrujące, to wszystko miało tu swój cel. Autor dzięki temu mógł stworzyć taką, a nie inną atmosferę.

W tej książce nic nie jest pewne i nic nie jest podane na tacy. Do tego styl autora i klimat książki sprawiają, że czyta się ją bardzo dobrze. Trzyma ona w napięciu do ostatnich stron.

„Krok trzeci” polecam zwłaszcza wszystkim tym, którzy lubią twórczość J.P. Dalaney lub B.A. Paris. Uważam, że książka ta jest zdecydowanie lepsza niż dzieła wymienionych autorów. Cieszę się, że mamy w Polsce tak wspaniałych twórców.
Jeśli chodzi o dreszczowce, to ostatnie lata pokazują, jak dobrzy są nasi polscy autorzy w tym, co robią. Oby tak dalej.
A ja jestem pewna, że sięgnę jeszcze po nie jedną książkę pana Bartosza Szczygielskiego. Rewelacja! Polecam!.

„Lubiła kochankę męża. Nie miała jednak pojęcia, co stało się z jej ciałem”.

Brzmi ciekawie?
Taki początek serwuje nam Bartosz Szczygielski w swojej książce „Krok trzeci”. A dalej jest jeszcze bardziej zagadkowo. Z każdą kolejną stroną czytelnik czuje się równie zdezorientowany, co główna bohaterka.

Kim ona jest?
Magda to kobieta, która niby ma wszystko, czego...

Dwie kobiety i dwie historie, różni je czas, a łączy wiara, trudna miłość i pewien portret.

Sera to właścicielka galerii sztuki. Porzucona przez narzeczonego tuż przed ślubem, rzuca się w wir pracy, by zapomnieć o zranionym sercu. Jej marzeniem i celem staje się odnalezienie pewnego, niezwykłego i zaginionego obrazu z czasów Holocaustu, który łączy ją z przeszłością.

Adel von Bron to młoda, piękna i utalentowana wiedeńska skrzypaczka. Dziewczyna nie bez powodu nazywana jest ulubienicą Austrii. Pochodzi z zamożnej i wpływowej rodziny, w której ojciec sprawuje stanowisko wysokiego rangą generała Trzeciej Rzeszy, a matka to słynna pianistka. Dziewczyna, widząc okrucieństwo wojny, tak sprzeczne z blichtrem i splendorem, w jakim żyje, postanawia pomóc pewnej żydowskiej rodzinie. W konsekwencji trafia do obozu Auschwitz-Birkenau.

Auschwitz – nazwa, która przywołuje na myśl takie słowa jak okrucieństwo, smutek, strach i ból. Miejsce, które dla wielu ludzi okazało się piekłem na Ziemi. Historie opowiadające o tym nieludzkim obozie poruszają serca. I dobrze. Każdy powinien poznać i pamiętać to, co się tam wydarzyło. A książek o tego typu tematyce, nigdy nie będzie za dużo. Kristy Cambron fascynuje się czasami II wojny światowej oraz „wrodzoną potrzebą ludzi do tworzenia”, co znajduje odzwierciedlenie w jej powieści. Sama autorka pisze: „Historie tamtych utraconych istnień ludzkich muszą nosić w sobie wszystkie następne pokolenia”. A powieści opowiadające o tych niechlubnych dziejach w historii najlepiej potrafią dotrzeć do ludzkiej wyobraźni i pozostawić w niej swój ślad. Między innymi, dzięki nim pamięć o tych, którzy przeżyli to okrucieństwo, jest wciąż żywa.

Książka „Motyl i skrzypce” osadzona jest w dwóch czasach. Jedne to czasy współczesne, w których śledzimy losy kobiety, która będąc porzuconą przez bliską jej osobę, nie potrafi zaufać i otworzyć się na innych. Natomiast drugi wątek jest osadzony w czasach drugiej wojny światowej, gdzie poznajemy losy Adele – dziewczyny z portretu, poszukiwanego przez Serę. Obie historie przeplatają się między sobą, a to sprawia, że wciąż jesteśmy ciekawi tego, co się wydarzy na kolejnych kartach książki.

Wątek Adele to opowieść obyczajowo-miłosna, natomiast ten dotyczący współcześnie żyjącej właścicielki galerii sztuki to przede wszystkim historia miłosna. Dlatego też wszyscy ci, którzy lubią powieści miłosne, będą zachwyceni. Niestety osobiście nie przepadam za romansami i innymi tego gatunku książkami. O ile więc wątek Sery mnie nie powalił, a momentami nawet trochę irytował, o tyle jestem oczarowana historią Adele. Na tyle, że pewne fragmenty zakorzeniły się gdzieś wewnątrz mnie i nie dają o sobie zapomnieć.

Autorka książki „Motyl i Skrzypce” jest chrześcijanką i wplotła w fabułę sporo rozważań oraz osobistych przemyśleń bohaterek dotyczących wiary w Boga. Na końcu dowiadujemy się od autorki, że był to efekt w pełni zamierzony. Jak sama pisze: „ta książka jest o wielbieniu Boga życiem, którym On nas obdarza. […] W spuściźnie, jaką po sobie pozostawiamy, miłość do Jezusa Chrystusa będzie kwitła nawet pośród upadłego świata”.

Książkę „Motyl i skrzypce” czyta się płynnie, lekko. Początek szybko wciąga czytelnika, ponieważ wszystko zostało otoczone przez autorkę aurą tajemnicy. Dopiero z czasem, kiedy poznajemy bohaterów, fabuła staje się mniej zagadkowa, ale mimo to wciąż ciekawi.
Jak już wspomniałam wcześniej, niestety nie do końca przypadły mi do gustu fragmenty dotyczące Sery. A raczej jej powtarzające się na nowo, ciągłe rozterki.

Ogólnie „Motyl i skrzypce” to książka, która porusza, chwyta za serce, zmusza do refleksji, a przede wszystkim uczy wdzięczności za to, co mamy. Pokazuje siłę, walkę i wiarę ludzi w warunkach, gdzie głód, cierpienie i śmierć stały się codziennością. Mimo że jest to w dużej mierze powieść o trudnej miłości, to jednak tematem przewodnim jej jest pokazanie Auschwitz od innej strony. A mianowicie od tej, w którym ludzie uzdolnieni artystycznie stracili wszystko, ale nie pozwolili zabić w sobie ducha tworzenia. Książkę warto przeczytać, chociażby dlatego, by spojrzeć na Auschwitz przez pryzmat żyjących w nim artystów.

A ja będę czekała na drugi tom z niecierpliwością.

Dwie kobiety i dwie historie, różni je czas, a łączy wiara, trudna miłość i pewien portret.

Sera to właścicielka galerii sztuki. Porzucona przez narzeczonego tuż przed ślubem, rzuca się w wir pracy, by zapomnieć o zranionym sercu. Jej marzeniem i celem staje się odnalezienie pewnego, niezwykłego i zaginionego obrazu z czasów Holocaustu, który łączy ją z przeszłością.

Adel...