Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada o losach grupy dzieci, która z bardzo różnych powodów znalazła się w klasie Torey Hayden. Autorka, a zarazem i nauczycielka opisuje, jak w swojej w jednym czasie musiała zorganizować czas autystycznemu chłopcu, dziewczynce po urazie czaszkowo - mózgowym, nastolatkowi z wybuchami agresji oraz niezwykle młodej ciężarnej. Mnie najbardziej zapadła w pamięci historia małej Lori, której bezduszna nauczycielka wbijała nóż w samo serce. Czytając miałam czasem ochotę wyciągnąć tę kobietę z kart książki i potrząsnąć ją.
To książka, która pokazuje jak bezduszny system potrafi zniszczyć chęci i zapał dziecka. Ale także i lektura, która pokazuje, że w tym systemie działają też wspaniali ludzie - ot choćby i sama autorka, którzy wyciągają rękę do tych słabszych.

Książka opowiada o losach grupy dzieci, która z bardzo różnych powodów znalazła się w klasie Torey Hayden. Autorka, a zarazem i nauczycielka opisuje, jak w swojej w jednym czasie musiała zorganizować czas autystycznemu chłopcu, dziewczynce po urazie czaszkowo - mózgowym, nastolatkowi z wybuchami agresji oraz niezwykle młodej ciężarnej. Mnie najbardziej zapadła w pamięci...

To już kolejna książka Torey i kolejna pozycja, którą każdemu polecam!
Autorka jest niezwykłą terapeutką, która nie zapomina, że każdy jej przypadek to osobna ludzka tragedia.
W tej książce Torey opisuje przejmującą historię Kevina nastolatka, cierpiącego na mutyzm wybiórczy. Chłopca, który przez pół swojego życia żyje w zamknięciu i nikt nie potrafi do niego dotrzeć. Czy uda się to ambitnej i zdeterminowanej Torey? Jak potoczą się losy chłopca? Na te pytania nie udzielę Wam odpowiedzi, ale gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po "Milczącego chłopca".

To już kolejna książka Torey i kolejna pozycja, którą każdemu polecam!
Autorka jest niezwykłą terapeutką, która nie zapomina, że każdy jej przypadek to osobna ludzka tragedia.
W tej książce Torey opisuje przejmującą historię Kevina nastolatka, cierpiącego na mutyzm wybiórczy. Chłopca, który przez pół swojego życia żyje w zamknięciu i nikt nie potrafi do niego dotrzeć. Czy...

Tym razem Jodi Picoult naprawdę mnie zaskoczyła. Ta książka jest zupełnie inna niż te, które miała okazję przeczytać do tej pory. Jest to jednak równie dobra powieść, jak wszystkie przeczytane dotąd przeze mnie dzieła autorki.
Książka jest bardzo wciągająca, a zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. W połowie książki byłam pewna, że znam już odpowiedzi na wszystkie pytania, a tymczasem ostatnia strona wprost zwaliła mnie z nóg.
Polecam wszystkim miłośnikom Jodi Picoult i nie tylko :)

Tym razem Jodi Picoult naprawdę mnie zaskoczyła. Ta książka jest zupełnie inna niż te, które miała okazję przeczytać do tej pory. Jest to jednak równie dobra powieść, jak wszystkie przeczytane dotąd przeze mnie dzieła autorki.
Książka jest bardzo wciągająca, a zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. W połowie książki byłam pewna, że znam już odpowiedzi na wszystkie pytania, a...

Książka jest naprawdę rewelacyjna! Historia Cathryn jest według mnie naprawdę przerażająca, a jednocześnie niesamowicie wciągająca. Autorka w bardzo obrazowy sposób przedstawia swoją historię, opisuje uzależnienie od leków, nie ukrywając kompletnie nic. Nie boi się używać mocnych słów, by jej relacja była jak najpełniejsza.

Historia uzależnienia Cathryn naprawdę porusza. Może dlatego, że czasem miałam wrażenie, że to system wpycha bohaterkę w uzależnienie, uważając, że dużo łatwiej jest wypisać kolejną receptę niż zmusić pacjenta do podjęcia kroków w celu zerwania z nałogiem. Z książki można także dowiedzieć się, jak ciężko jest dostać się na prawdziwy odwyk i przeczytać wstrząsającą historię człowieka, który musi znieść ból spowodowany odstawieniem.

Polecam wszystkim :)

Książka jest naprawdę rewelacyjna! Historia Cathryn jest według mnie naprawdę przerażająca, a jednocześnie niesamowicie wciągająca. Autorka w bardzo obrazowy sposób przedstawia swoją historię, opisuje uzależnienie od leków, nie ukrywając kompletnie nic. Nie boi się używać mocnych słów, by jej relacja była jak najpełniejsza.

Historia uzależnienia Cathryn naprawdę porusza....

Cathy Glass jak zwykle mnie nie zawiodła! Napisała wspaniałą książkę, w której opisała ciężki los siedmioletniego Reeca. Historia chłopca jest naprawdę smutna. Przykre jest to, że oprócz trudności, jakie zwykle mają dzieci opisywane przez Cathy, Reece musiał jeszcze walczyć z niechęcią systemu edukacji do jego osoby. Miał wielkie szczęście, że trafił na tak wspaniałą matkę zastępczą, jaką jest Cathy Glass.

Książka jest prawdę świetna, oprócz ciekawej historii dostajemy, jak zawsze od Cathy bardzo dobrze napisaną książkę. Mam tylko jedno zastrzeżenie, ale to nie do autorki, tylko do wydawcy. Książki Cathy Glass nie są wydawane chronologicznie, co czasem może denerwować czytelników. Np. w "Nikomu nie powiem" autorka wspomina o chłopcu, którego historię również opisała, jednak książka nie doczekała się jeszcze polskiego wydania (dlaczego?).

Cathy Glass jak zwykle mnie nie zawiodła! Napisała wspaniałą książkę, w której opisała ciężki los siedmioletniego Reeca. Historia chłopca jest naprawdę smutna. Przykre jest to, że oprócz trudności, jakie zwykle mają dzieci opisywane przez Cathy, Reece musiał jeszcze walczyć z niechęcią systemu edukacji do jego osoby. Miał wielkie szczęście, że trafił na tak wspaniałą matkę...

Muszę przyznać, że dużo lepiej czyta mi się powieści Agathy Christie. Opowiadania są ciekawe, jednak nie tak bardzo wciągające. Niektóre wydawały mi się trochę naciągane. Jeśli ktoś szuka wciągającego kryminału tej autorki to uważam, że powinien sięgnąć po coś innego (np. po "I nie było już nikogo"), natomiast osobom, które już znają twórczość tej autorki, polecam, bo uważam, że warto zaznajomić się z różnymi dziełami każdego autora.

Muszę przyznać, że dużo lepiej czyta mi się powieści Agathy Christie. Opowiadania są ciekawe, jednak nie tak bardzo wciągające. Niektóre wydawały mi się trochę naciągane. Jeśli ktoś szuka wciągającego kryminału tej autorki to uważam, że powinien sięgnąć po coś innego (np. po "I nie było już nikogo"), natomiast osobom, które już znają twórczość tej autorki, polecam, bo...

Agatha Christie chyba nigdy nie zawodzi czytelnika. To jej kolejna naprawdę bardzo dobra książka, w której Herkules Poriot próbuje rozwikłać naprawdę ciekawą zagadkę.
Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów i nie tylko ;)

Agatha Christie chyba nigdy nie zawodzi czytelnika. To jej kolejna naprawdę bardzo dobra książka, w której Herkules Poriot próbuje rozwikłać naprawdę ciekawą zagadkę.
Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów i nie tylko ;)

W książce poruszony jest bardzo ważny temat, ciężkiej choroby, jaką jest anoreksja, która w połączeniu z innymi zaburzeniami tworzy mieszankę wprost wybuchową. Historia chorej Alicji wciągnęła mnie od pierwszej strony. Bardzo podobało mi się to, że autorkami książki są matka i córka, dzięki czemu możemy poznać relację zarówno chorej, jak i jej matki. Miałam jednak nieodparte wrażenie, że obie autorki chciały opisać jak najwięcej na jak najmniejszej liczbie stron przez co książka moim zdaniem straciła trochę na wartości.

W książce poruszony jest bardzo ważny temat, ciężkiej choroby, jaką jest anoreksja, która w połączeniu z innymi zaburzeniami tworzy mieszankę wprost wybuchową. Historia chorej Alicji wciągnęła mnie od pierwszej strony. Bardzo podobało mi się to, że autorkami książki są matka i córka, dzięki czemu możemy poznać relację zarówno chorej, jak i jej matki. Miałam jednak...

Jako nastolatka zaprzyjaźniłam się z Bridget, czytając najpierw pierwszą, a później drugą część jej przygód. Teraz Bridget wróciła, a ja nie mogłam przejść obok niej obojętnie i bardzo się z tego powodu cieszę! Bridget ani trochę się nie zmieniła. Dalej rozśmiesza do łez, ma oryginalnych przyjaciół, a jej życie jest wprost fascynujące.
Polecam wszystkim kolejną porcję przygód Bridget, na pewno poprawi Wam ona skutecznie humor.

Jako nastolatka zaprzyjaźniłam się z Bridget, czytając najpierw pierwszą, a później drugą część jej przygód. Teraz Bridget wróciła, a ja nie mogłam przejść obok niej obojętnie i bardzo się z tego powodu cieszę! Bridget ani trochę się nie zmieniła. Dalej rozśmiesza do łez, ma oryginalnych przyjaciół, a jej życie jest wprost fascynujące.
Polecam wszystkim kolejną porcję...

"Przełamując milczenie" to książka bardzo ciekawa, wciągająca i trudna. Historia małej Jadie momentami przerażająca, czasem wydaje się żywo wyciągnięta z horroru. Czytając książkę, często zastanawiałam się, jak ja zachowałabym się będąc wychowawczynią małej Jadie. Torey Hayden pokazuje, jak ważne jest wzajemne zaufanie i przyjaźń między nauczycielem, a uczniem.
Chciałabym też zaznaczyć, że jest to świetnie napisana książka, czytelnik oprócz niesamowitej historii otrzymuje także kawał dobrej pisarskiej roboty, dlatego po "Przełamując milczenie" sięga się z przyjemnością.

"Przełamując milczenie" to książka bardzo ciekawa, wciągająca i trudna. Historia małej Jadie momentami przerażająca, czasem wydaje się żywo wyciągnięta z horroru. Czytając książkę, często zastanawiałam się, jak ja zachowałabym się będąc wychowawczynią małej Jadie. Torey Hayden pokazuje, jak ważne jest wzajemne zaufanie i przyjaźń między nauczycielem, a uczniem.
Chciałabym...

Cathy Glass nie napisała chyba jeszcze złej książki. Historia małej Alice wciąga już od pierwszej strony i nie można się od niej oderwać do ostatniego słowa. To pięknie napisana i poruszająca historia o sile miłości, przywiązaniu, przyjaźni.

Cathy Glass nie napisała chyba jeszcze złej książki. Historia małej Alice wciąga już od pierwszej strony i nie można się od niej oderwać do ostatniego słowa. To pięknie napisana i poruszająca historia o sile miłości, przywiązaniu, przyjaźni.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że jest ona zupełnie nie na temat. Książka jest tak naprawdę o matce Grace, a nie o samej Grace. Jest to lektura, w której poznamy odczucia matki, jej rozterki, sposoby na radzenie sobie ze stresem. To książka o matce, która mnie osobiście bardzo drażniła. Przeczytałam już sporo książek opisujących losy osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu i tę uważam za najsłabszą i jednocześnie nic nie wnoszącą.
Jeśli szukacie książki, z której dowiecie się wiele o Zespole Aspergera to myślę, że warto szukać dalej.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że jest ona zupełnie nie na temat. Książka jest tak naprawdę o matce Grace, a nie o samej Grace. Jest to lektura, w której poznamy odczucia matki, jej rozterki, sposoby na radzenie sobie ze stresem. To książka o matce, która mnie osobiście bardzo drażniła. Przeczytałam już sporo książek opisujących losy osób z zaburzeniami ze spektrum...

Bardzo podobała mi się historia Liama. Jest to przyjemna, poprawiająca humor lektura, którą bardzo szybko się czyta. Należy jednak pamiętać, że jest to książka o nastolatku, pisana przez nastolatka i w dodatku językiem nastolatka. Nie ma w niej więc kwiecistych opisów, można za to odnaleźć zabawne wtrącenia i porównania, o które mógł się pokusić tylko nastolatek.
Historia Liama wciąga również dlatego, że jest relacją z "pierwszej ręki" - w końcu czytamy o przeżyciach chłopca, który jest jednocześnie i autorem i bohaterem powieści.

Bardzo podobała mi się historia Liama. Jest to przyjemna, poprawiająca humor lektura, którą bardzo szybko się czyta. Należy jednak pamiętać, że jest to książka o nastolatku, pisana przez nastolatka i w dodatku językiem nastolatka. Nie ma w niej więc kwiecistych opisów, można za to odnaleźć zabawne wtrącenia i porównania, o które mógł się pokusić tylko nastolatek.
Historia...

Ta książka jest po prostu przerażająca. Ogrom cierpienia, jaki z niej zionie jest dla mnie zatrważający. Kiedy czytałam „Uprowadzone” to sama nie wiedziałam, czy czytać, czy nie czytać. Na przemian odkładałam ją i z powrotem otwierałam. W końcu pochłonęłam z nutą niedowierzania – bo czytając tę książkę zaglądałam złu w oczy i miałam oczy pełne łez, bo nie potrafię przejść obojętnie obok jakiegokolwiek cierpienia dziecka.
Książka jest warta przeczytania, warta łez, emocji i czasu. Myślę jednak, że każdy czytelnik powinien najpierw otrzymać ostrzeżenie – dowiedzieć się jak wstrząsającą historię przeczyta.

Ta książka jest po prostu przerażająca. Ogrom cierpienia, jaki z niej zionie jest dla mnie zatrważający. Kiedy czytałam „Uprowadzone” to sama nie wiedziałam, czy czytać, czy nie czytać. Na przemian odkładałam ją i z powrotem otwierałam. W końcu pochłonęłam z nutą niedowierzania – bo czytając tę książkę zaglądałam złu w oczy i miałam oczy pełne łez, bo nie potrafię przejść...