Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Tak, pycha mnie morzy, demobilizuje i dręczy niczym choroba. Wszyscy są jakoś zadowoleni ze swoich miejsc, które im wyznaczyło przeznaczenie i łańcuch genów. Wykonują skromnie, co im każe Wielka Entropia. A ja obrażam się na los, na swoje ograniczenie, na Pana Boga. Pragnę czegoś, czego nie mogę. Marzę o tym, czego nie będzie. Tonę w sześćdziesięciu litrach własnej trującej wody, ja, zdefektowany ssak dwunożny."

Jakież to prawdziwe, aż kłuje w serce i właśnie dla kilku takich ukłuć, pojawiających się w trakcie czytania, warto sięgnąć po tę pozycję.

"Tak, pycha mnie morzy, demobilizuje i dręczy niczym choroba. Wszyscy są jakoś zadowoleni ze swoich miejsc, które im wyznaczyło przeznaczenie i łańcuch genów. Wykonują skromnie, co im każe Wielka Entropia. A ja obrażam się na los, na swoje ograniczenie, na Pana Boga. Pragnę czegoś, czego nie mogę. Marzę o tym, czego nie będzie. Tonę w sześćdziesięciu litrach własnej...