Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reportaż winien cechować obiektywizm tymczasem tutaj sympatia do ojca dziewczyny bije z każdej strony, na której pojawia się jego imię. Rozumiem, że decyzja Tima mogła się wydać niektórym kontrowersyjna, w moim mniemaniu była jednak po prostu pragmatyczna, a już z pewnością nie wymagała tak obszernego usprawiedliwienia przy jednoczesnej dyskredytacji matki Lucie. To irytujące.
Drażni mnie również chwyt marketingowy z tytułem. Sprytne, ale okrutnie rozczarowujące.

Reportaż winien cechować obiektywizm tymczasem tutaj sympatia do ojca dziewczyny bije z każdej strony, na której pojawia się jego imię. Rozumiem, że decyzja Tima mogła się wydać niektórym kontrowersyjna, w moim mniemaniu była jednak po prostu pragmatyczna, a już z pewnością nie wymagała tak obszernego usprawiedliwienia przy jednoczesnej dyskredytacji matki Lucie. To...

Nie wiem, czy kiedykolwiek jakakolwiek książka wzbudziła we mnie tak ambiwalentne emocje. Przyjemny styl i ciekawa koncepcja na ogólny kształt powieści, przerost formy nad treścią, który początkowo jest miłą odmianą, ale z każdą kolejną stroną męczy bardziej, bo metafory ponoszą autora zdecydowanie aż nadto, zamierzony w moim mniemaniu kicz, w pewnym punkcie niefortunnie również wymykający się spod kontroli (jak w ustępie Kasi, postaci tak sztampowo zranionej, że aż mdli). I wreszcie kontrowersyjny główny bohater, którego przed tandetą wniosków końcowych chroni jedynie to, że... cóż, umiera.

Nie wiem, czy kiedykolwiek jakakolwiek książka wzbudziła we mnie tak ambiwalentne emocje. Przyjemny styl i ciekawa koncepcja na ogólny kształt powieści, przerost formy nad treścią, który początkowo jest miłą odmianą, ale z każdą kolejną stroną męczy bardziej, bo metafory ponoszą autora zdecydowanie aż nadto, zamierzony w moim mniemaniu kicz, w pewnym punkcie niefortunnie...

Ciekawa lektura. Ciekawy humor i kąśliwość. Ciekawy tok myślenia, osobowość... geniusz, tak, geniusz niewątpliwie ciekawy. Ale, ale, a jednak, mimo to: stracił w moich oczach. Dużo smutku pod powierzchnią cynizmu. Być może jest tak, że aby w pełni zrozumieć bieg i odstępy zdarzeń oraz zmiany w panu G. należy czytać "Dzienniki" rok na rok, nie na jednym oddechu, jak miało to miejsce w moim przypadku. Kto wie.

Ciekawa lektura. Ciekawy humor i kąśliwość. Ciekawy tok myślenia, osobowość... geniusz, tak, geniusz niewątpliwie ciekawy. Ale, ale, a jednak, mimo to: stracił w moich oczach. Dużo smutku pod powierzchnią cynizmu. Być może jest tak, że aby w pełni zrozumieć bieg i odstępy zdarzeń oraz zmiany w panu G. należy czytać "Dzienniki" rok na rok, nie na jednym oddechu, jak miało to...