Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam, bo wzruszyłam się tiktokową historią starszego pana i jego sukcesu po latach. Niestety nie było warto — powieść jest w najlepszej interpretacji przeciętna, jeśli nie po prostu słaba. Styl pisarski zwraca uwagę tym, że autor używa dużo krótki zdań jedno po drugim. W dużych ilościach sprawia to, że narracja wydaje się dziwnie rwana. Ale czyta się szybko.

Sama fabuła raczej nieciekawa, a podjęte wątki wydały mi się zaskakująco infantylne. Autor podejmuje temat dobra vs zła, ale w sposób, który wg mnie jest naiwny i powierzchowny. Postaci są w porządku — ani szczególnie ciekawe, ani nieciekawe. Główna bohaterka i jej szeryf byli dość nijacy, ale jednak dla mnie to najlepszy element powieści, bo budzili jako-taką sympatię. Za to wątek romantyczny między nimi jak dla mnie był zarówno zupełnie zbędny, jak i źle poprowadzony. Mało przekonywujący zapychacz wstawiony w ramach idei "skoro mamy mężczyznę i kobietę jako głównych bohaterów, romans musi być". No nie musi i wg mnie zazwyczaj nawet nie powinien.

Podsumowując, dla mnie ta powieść jest trochę stratą czasu. Nie powiem, że to najgorsza rzecz, jaką przeczytałam, nie była jakaś Okropna. Po porostu bardzo "meh" i nie rozumiem w ogóle, czemu nagle jest bestsellerem. Tzn rozumiem, czemu ludzie, którzy zobaczyli tiktoka, ją przeczytali - sama to zrobiłam -ale już nie, dlaczego wzbudziła czyjś zachwyt. Tak po prawdzie, gdyby nie ten "fenomen", nawet nie pisałabym recenzji - zwykle piszę tylko ,jeśli coś jest Super albo naprawdę Fatalne, a tu mamy przykład drastycznej przeciętności.

Moja opinia o tiktokowych wiralach się potwierdziła :(

Przeczytałam, bo wzruszyłam się tiktokową historią starszego pana i jego sukcesu po latach. Niestety nie było warto — powieść jest w najlepszej interpretacji przeciętna, jeśli nie po prostu słaba. Styl pisarski zwraca uwagę tym, że autor używa dużo krótki zdań jedno po drugim. W dużych ilościach sprawia to, że narracja wydaje się dziwnie rwana. Ale czyta się szybko.

Sama...

Przyznam, że dawno żaden horror nie zaniepokoił mnie tak, jak ta książka. Pomysł jest fantastyczny i przypomina mi niektóre odcinki Strefy Półmroku. Mamy tu ten powolny marsz z normalności do nienormalnego; coś znajomego i akceptowalnego stopniowo przeistacza się w coś dziwacznego i zagrażającego i okazuje się, że nie bardzo jest jak uciec ani znaleźć pomoc.
 
Bohaterowie wprowadzają się do nowego domu i muszą podporządkować się stowarzyszeniu właścicieli domów; początkowo zasady są co prawda nieco intruzywne i irytujące, ale zrozumiałe. Dotyczą wyglądu ogródka, biznesu prowadzonego z domu, sprzedaży garażowych... Potem zaczynają robić się coraz bardziej drakoniczne, ale i dziwaczne. Coraz bardziej gwałcą prywatność bohaterów, próbują kontrolować ich życie w sposób nieakceptowalny przez nikogo normalnego, ale jednocześnie zaakceptowany przez lwią część sąsiadów, co tworzy silne poczucie odrealnienia (ludzie do koła zachowują się coraz mniej racjonalnie), izolacji społecznej i podejrzliwości - nie wiadomo kto jest przyjacielem a kto wrogiem.

Czytając, naprawdę czułam to duszenie się, ten lęk wynikający z przerażającej inwazji Dziwnego do szarej codzienności, ale też poczucie rozkręcającej się coraz bardziej tyranii osiedla, kontroli nawet pod własnym dachem, odarcia z prywatności. Jest tu tyle interesujących elementów i fakt, że tym Złym Potworem jest właśnie stowarzyszenie właścicieli domów to dla mnie genialny zabieg horrorowy.

To trochę tak, jakby nagle moja spółdzielnia mieszkaniowa zaczęła zostawiać mi w skrzynce bardzo dziwne, coraz bardziej absurdalne wymogi, dotyczące mojego mieszkania (żadnych zdjęć, totalna kontrola wystroju, zakazy dotyczące tego, kogo wolno mi wpuści do środka, zasada na temat tego, jakim ołówkiem mogę robić notatki itp), a cały świat do koła, włącznie z policją i władzami, udawał, że to jest normalne... brrr.

Przyznam, że dawno żaden horror nie zaniepokoił mnie tak, jak ta książka. Pomysł jest fantastyczny i przypomina mi niektóre odcinki Strefy Półmroku. Mamy tu ten powolny marsz z normalności do nienormalnego; coś znajomego i akceptowalnego stopniowo przeistacza się w coś dziwacznego i zagrażającego i okazuje się, że nie bardzo jest jak uciec ani znaleźć pomoc.
 
Bohaterowie...

Pretensjonalna i przegadana. Narracja jest napuszona, a jednocześnie kompletnie pozbawiona osobistego wglądu i analizy wydarzeń, które spotkały autorkę. Bardzo się rozczarowałam.

Pretensjonalna i przegadana. Narracja jest napuszona, a jednocześnie kompletnie pozbawiona osobistego wglądu i analizy wydarzeń, które spotkały autorkę. Bardzo się rozczarowałam.