Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wojciech Cejrowski jak zwykle trzyma poziom! Fakt, jest kontrowersyjny, jego poglądy mogą drażnić, a nawet ranić co wrażliwsze dusze, można nie darzyć go sympatią jako człowieka, ale nie można mu odmówić daru do czarowania swoimi opowieściami. Gawędziarz pierwsza klasa! Świetnie się go słucha i jeszcze lepiej się go czyta (czy świetnie się na niego patrzy, to kwestia gustu). Jest jedyny w swoim rodzaju, nietuzinkowy i oryginalny. Pisze lekko, jakby opowiadał wszystkie te fascynujące historie przyjacielowi nad filiżanką Yerba Mate:) Styl w jakim pisze nie wpisuje się z żadne ramy, tak samo zresztą jak sam Pan Wojciech. Czytałam "Gringo" z otwartą buzią, momentami (a w zasadzie przez większość książki) zaśmiewałam się do łez i niemal namacalnie czułam jakbym była w tej amazońskiej dżungli razem z Panem Cejrowskim. Jestem wygodna i chyba z lekka tchórzliwa, zupełnie nie ciągnie mnie w aż tak odległe rejony naszego globu, cieszę się więc, że mogłam poznać tyle fascynujących faktów z życia "Dzikich" bez konieczności ruszania mojego mieszczuchowego zadka z kanapy. Ksiązka genialna, rewelacyjna, no ach i och! Hicior, Panie, hicior!

Wojciech Cejrowski jak zwykle trzyma poziom! Fakt, jest kontrowersyjny, jego poglądy mogą drażnić, a nawet ranić co wrażliwsze dusze, można nie darzyć go sympatią jako człowieka, ale nie można mu odmówić daru do czarowania swoimi opowieściami. Gawędziarz pierwsza klasa! Świetnie się go słucha i jeszcze lepiej się go czyta (czy świetnie się na niego patrzy, to kwestia...

Jak na razie to najlepsza z książek Jodi Picoult jaką czytałam, a czytałam ich kilka. Autorka jak zwykle porusza niełatwy temat (tym razem jest to morderstwo wśród amiszów), zmusza czyletnika do włączenia szarych komórek i dłuższego zastanowienia się co według niego jest moralne, a co nie. Nie jest to książka obok której można przejść obojętnie, albo odłożyc na półkę i zapomnieć o niej po paru minutach. Człowiek zaczyna zastanawiać się: a co ja bym zrobił na miejscu głównej bohaterki? Jednocześnie autorka nie stawia oskarżeń, nie mówi: to jest niepodważalnie złe, a to dobre. Nie ocenia i nie sądzi. Poprostu zostawia czytelnikowi miejsce na własne przemyslenia i sądy. Ponadto, oprócz wątku obyczajowego jest tu rónież wątek kryminalny, co nie zdarza się często w powieściach Jodi Picoult (przynajmniej w tych, które miałam przyjemność przeczytać). Lektura naprawdę ciekawa i wciągająca.

Jak na razie to najlepsza z książek Jodi Picoult jaką czytałam, a czytałam ich kilka. Autorka jak zwykle porusza niełatwy temat (tym razem jest to morderstwo wśród amiszów), zmusza czyletnika do włączenia szarych komórek i dłuższego zastanowienia się co według niego jest moralne, a co nie. Nie jest to książka obok której można przejść obojętnie, albo odłożyc na półkę i...