Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna książka Marianki, po którą sięgnęłam z automatu po pierwszej. I nie zawiodłam się. Co prawda nie wywarła na mnie aż tak silnych emocji jak pierwsza, ale otworzyła znów wiele przemyśleń, pytań i odpowiedzi. Ważna, potrzebna i naprawdę dobra. Dla lżejszego życia i ukojenia serducha.

Kolejna książka Marianki, po którą sięgnęłam z automatu po pierwszej. I nie zawiodłam się. Co prawda nie wywarła na mnie aż tak silnych emocji jak pierwsza, ale otworzyła znów wiele przemyśleń, pytań i odpowiedzi. Ważna, potrzebna i naprawdę dobra. Dla lżejszego życia i ukojenia serducha.

Szarańska znowu na medal. Książka skusiła mnie wspomnianymi na okładce kąpielami w mleku i kozim twarożkiem. I nie zawiodłam się. Pełna sentymentu do polskiej wsi zachwyca prostotą spacerów po polach, kompotem z metalowego dzbanka i czereśniami prosto z drzewa. I ogórkami. Cudowną wręcz swojskością. Tylko po to by przerodzić się we wspaniałą komedię kryminalną. Wątek Patryka przyprawił mnie o litanię niecenzuralnych słów wyrzucanych w głos w trakcie czytania. Ten wątek zresztą przypomniał mi bardzo "It's snow time"Anity Chrząszcz gdzie równie mocno nie zgadzałam się z zbyt wyrozumiałą reakcją głównej bohaterki. W obu przypadkach należało moim zdaniem przynajmniej rozkwasić osobnikowi nos z impetem i wszelkimi należnymi temu fanfarami.

Podsumowując uśmiałam się, wkurzyłam i bardzo sentymentalnie wzruszyłam. Od razu zamawiam kolejne części.

Szarańska znowu na medal. Książka skusiła mnie wspomnianymi na okładce kąpielami w mleku i kozim twarożkiem. I nie zawiodłam się. Pełna sentymentu do polskiej wsi zachwyca prostotą spacerów po polach, kompotem z metalowego dzbanka i czereśniami prosto z drzewa. I ogórkami. Cudowną wręcz swojskością. Tylko po to by przerodzić się we wspaniałą komedię kryminalną. Wątek...

Pierwszy raz kiedy zetknęłam się z autorką na Instagramie pomyślałam "gada jak moja terapeutka, już ją lubię". Marianka ma w sobie niesamowitą łagodność, która udziela się natychmiast i otula. Po książce spodziewałam się czegoś ciekawego, ale jej nie doceniłam. Myślę że powinna mieć ostrzeżenie, aby czytać z uwagą w czasie specjalnie na to poświęconym i pozwalającym na ewentualne rozpadnięcie się i niespodziewany potok łez. Książka poruszyła we mnie naprawdę wiele wrażliwych strun i wzbudziła wiele łez, tych kojących i oczyszczających. Polecam ku ukojeniu, utuleniu i odkrywaniu.

Pierwszy raz kiedy zetknęłam się z autorką na Instagramie pomyślałam "gada jak moja terapeutka, już ją lubię". Marianka ma w sobie niesamowitą łagodność, która udziela się natychmiast i otula. Po książce spodziewałam się czegoś ciekawego, ale jej nie doceniłam. Myślę że powinna mieć ostrzeżenie, aby czytać z uwagą w czasie specjalnie na to poświęconym i pozwalającym na...

Większość Jeżycjady przeczytałam w młodości, teraz powracam do niej po latach. Budzi we mnie taką samą radość i beztroskę oraz uczucie ciepłego utulenia. Musierowicz ma dar przywoływania ciepła rodzinnego i niezłomnego optymizmu wobec świata. Przygody bohaterów Jeżycjady jak zawsze ogrzewają moje serce i budzą sentyment do rodzinnych więzi i czasu spędzonego z bliskimi. I oczywiście niezmiennie bawią. Jest to wciąż jedna z moich ulubionych serii z młodości do których nie raz jeszcze będę wracać.

Większość Jeżycjady przeczytałam w młodości, teraz powracam do niej po latach. Budzi we mnie taką samą radość i beztroskę oraz uczucie ciepłego utulenia. Musierowicz ma dar przywoływania ciepła rodzinnego i niezłomnego optymizmu wobec świata. Przygody bohaterów Jeżycjady jak zawsze ogrzewają moje serce i budzą sentyment do rodzinnych więzi i czasu spędzonego z bliskimi. I...

Przeczytane ponownie po 15 latach. Wiadomo, odbiór inny niż w czasach nastoletnich ale jest to wciąż urokliwa książka. Niekiedy razi tekstami rodem z czeluści lat 90tych o dietach z liścia sałaty i tym że młodzi ludzie to śmieci, ale pozostawiła po sobie pewien sentyment.

Przeczytane ponownie po 15 latach. Wiadomo, odbiór inny niż w czasach nastoletnich ale jest to wciąż urokliwa książka. Niekiedy razi tekstami rodem z czeluści lat 90tych o dietach z liścia sałaty i tym że młodzi ludzie to śmieci, ale pozostawiła po sobie pewien sentyment.

Wspaniała! Przepiękna świąteczna opowieść, która ma w sobie absolutnie wszystko. Ciepło i miłość dziadków i magicznych opowieści, wspomnienia cudownych bombek z dzieciństwa, klimat małej wioski, urok starszych ludzi, wątek z perspektywy małego człowieka, rodzinne zawiłości, romans, śnieg po pas i wszystko to co czyni święta magicznymi. Opowieść wciąga natychmiast i co chwilę chwyta za serce poruszając coraz to kolejną strunę, jak nie tą wrażliwą, to tą odpowiedzialną za śmiech. Przy ostatnich stronach płakałam jak bóbr.
Z niecierpliwością czekam na kuriera z kolejną częścią.

Wspaniała! Przepiękna świąteczna opowieść, która ma w sobie absolutnie wszystko. Ciepło i miłość dziadków i magicznych opowieści, wspomnienia cudownych bombek z dzieciństwa, klimat małej wioski, urok starszych ludzi, wątek z perspektywy małego człowieka, rodzinne zawiłości, romans, śnieg po pas i wszystko to co czyni święta magicznymi. Opowieść wciąga natychmiast i co...

Przeczytałam do połowy, odłożyłam, wróciłam i skończyłam, ale mnie nie porwała. Kilka ciekawszych wątków, z czego te najciekawsze mam wrażenie że strasznie spłycone pod koniec. I niby ma być kolejna część, ale chociażby wątek Amandy po tak długim budowaniu napięcia mógłby się skończyć z większym przytupem. Uwielbiam "Listy do M." i totalnie zgadzam się z opinią, że ta książka jest jak ich kalka (co wcale nie musi być złe), ale miałam nadzieję że będzie ciekawsza. Klimat świąteczny jest, historie całkiem przyjemne i nie czyta się tego źle, po prostu jest przeciętna i zabrakło mi głębi.

Przeczytałam do połowy, odłożyłam, wróciłam i skończyłam, ale mnie nie porwała. Kilka ciekawszych wątków, z czego te najciekawsze mam wrażenie że strasznie spłycone pod koniec. I niby ma być kolejna część, ale chociażby wątek Amandy po tak długim budowaniu napięcia mógłby się skończyć z większym przytupem. Uwielbiam "Listy do M." i totalnie zgadzam się z opinią, że ta...

Co prawda niewymierne do sytuacji (zwłaszcza na początku książki)reakcje głównej bohaterki doprowadzały mnie do szału, ale na szczęście doczekałam się jej odkupienia. Szczerze się przy tej lekturze uśmiałam. Postacie Artura, ciotek i momentami matki skutecznie podnosiły mi ciśnienie. Jednocześnie absurd ich zachowań jest bardzo realistyczny i wielokrotnie przeszło mi przez myśl, za tacy ludzie naprawdę istnieją (niestety). Karma Artura była wyśmienita. Wyciągnęłam się, odpoczęłam i przyjemnie uśmiałam. Idealnie lekko i przyjemnie.

Co prawda niewymierne do sytuacji (zwłaszcza na początku książki)reakcje głównej bohaterki doprowadzały mnie do szału, ale na szczęście doczekałam się jej odkupienia. Szczerze się przy tej lekturze uśmiałam. Postacie Artura, ciotek i momentami matki skutecznie podnosiły mi ciśnienie. Jednocześnie absurd ich zachowań jest bardzo realistyczny i wielokrotnie przeszło mi przez...