Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna książka Marianki, po którą sięgnęłam z automatu po pierwszej. I nie zawiodłam się. Co prawda nie wywarła na mnie aż tak silnych emocji jak pierwsza, ale otworzyła znów wiele przemyśleń, pytań i odpowiedzi. Ważna, potrzebna i naprawdę dobra. Dla lżejszego życia i ukojenia serducha.

Kolejna książka Marianki, po którą sięgnęłam z automatu po pierwszej. I nie zawiodłam się. Co prawda nie wywarła na mnie aż tak silnych emocji jak pierwsza, ale otworzyła znów wiele przemyśleń, pytań i odpowiedzi. Ważna, potrzebna i naprawdę dobra. Dla lżejszego życia i ukojenia serducha.

Szarańska znowu na medal. Książka skusiła mnie wspomnianymi na okładce kąpielami w mleku i kozim twarożkiem. I nie zawiodłam się. Pełna sentymentu do polskiej wsi zachwyca prostotą spacerów po polach, kompotem z metalowego dzbanka i czereśniami prosto z drzewa. I ogórkami. Cudowną wręcz swojskością. Tylko po to by przerodzić się we wspaniałą komedię kryminalną. Wątek Patryka przyprawił mnie o litanię niecenzuralnych słów wyrzucanych w głos w trakcie czytania. Ten wątek zresztą przypomniał mi bardzo "It's snow time"Anity Chrząszcz gdzie równie mocno nie zgadzałam się z zbyt wyrozumiałą reakcją głównej bohaterki. W obu przypadkach należało moim zdaniem przynajmniej rozkwasić osobnikowi nos z impetem i wszelkimi należnymi temu fanfarami.

Podsumowując uśmiałam się, wkurzyłam i bardzo sentymentalnie wzruszyłam. Od razu zamawiam kolejne części.

Szarańska znowu na medal. Książka skusiła mnie wspomnianymi na okładce kąpielami w mleku i kozim twarożkiem. I nie zawiodłam się. Pełna sentymentu do polskiej wsi zachwyca prostotą spacerów po polach, kompotem z metalowego dzbanka i czereśniami prosto z drzewa. I ogórkami. Cudowną wręcz swojskością. Tylko po to by przerodzić się we wspaniałą komedię kryminalną. Wątek...

Pierwszy raz kiedy zetknęłam się z autorką na Instagramie pomyślałam "gada jak moja terapeutka, już ją lubię". Marianka ma w sobie niesamowitą łagodność, która udziela się natychmiast i otula. Po książce spodziewałam się czegoś ciekawego, ale jej nie doceniłam. Myślę że powinna mieć ostrzeżenie, aby czytać z uwagą w czasie specjalnie na to poświęconym i pozwalającym na ewentualne rozpadnięcie się i niespodziewany potok łez. Książka poruszyła we mnie naprawdę wiele wrażliwych strun i wzbudziła wiele łez, tych kojących i oczyszczających. Polecam ku ukojeniu, utuleniu i odkrywaniu.

Pierwszy raz kiedy zetknęłam się z autorką na Instagramie pomyślałam "gada jak moja terapeutka, już ją lubię". Marianka ma w sobie niesamowitą łagodność, która udziela się natychmiast i otula. Po książce spodziewałam się czegoś ciekawego, ale jej nie doceniłam. Myślę że powinna mieć ostrzeżenie, aby czytać z uwagą w czasie specjalnie na to poświęconym i pozwalającym na...

Przeczytane ponownie po 15 latach. Wiadomo, odbiór inny niż w czasach nastoletnich ale jest to wciąż urokliwa książka. Niekiedy razi tekstami rodem z czeluści lat 90tych o dietach z liścia sałaty i tym że młodzi ludzie to śmieci, ale pozostawiła po sobie pewien sentyment.

Przeczytane ponownie po 15 latach. Wiadomo, odbiór inny niż w czasach nastoletnich ale jest to wciąż urokliwa książka. Niekiedy razi tekstami rodem z czeluści lat 90tych o dietach z liścia sałaty i tym że młodzi ludzie to śmieci, ale pozostawiła po sobie pewien sentyment.

Wspaniała! Przepiękna świąteczna opowieść, która ma w sobie absolutnie wszystko. Ciepło i miłość dziadków i magicznych opowieści, wspomnienia cudownych bombek z dzieciństwa, klimat małej wioski, urok starszych ludzi, wątek z perspektywy małego człowieka, rodzinne zawiłości, romans, śnieg po pas i wszystko to co czyni święta magicznymi. Opowieść wciąga natychmiast i co chwilę chwyta za serce poruszając coraz to kolejną strunę, jak nie tą wrażliwą, to tą odpowiedzialną za śmiech. Przy ostatnich stronach płakałam jak bóbr.
Z niecierpliwością czekam na kuriera z kolejną częścią.

Wspaniała! Przepiękna świąteczna opowieść, która ma w sobie absolutnie wszystko. Ciepło i miłość dziadków i magicznych opowieści, wspomnienia cudownych bombek z dzieciństwa, klimat małej wioski, urok starszych ludzi, wątek z perspektywy małego człowieka, rodzinne zawiłości, romans, śnieg po pas i wszystko to co czyni święta magicznymi. Opowieść wciąga natychmiast i co...

Przeczytałam do połowy, odłożyłam, wróciłam i skończyłam, ale mnie nie porwała. Kilka ciekawszych wątków, z czego te najciekawsze mam wrażenie że strasznie spłycone pod koniec. I niby ma być kolejna część, ale chociażby wątek Amandy po tak długim budowaniu napięcia mógłby się skończyć z większym przytupem. Uwielbiam "Listy do M." i totalnie zgadzam się z opinią, że ta książka jest jak ich kalka (co wcale nie musi być złe), ale miałam nadzieję że będzie ciekawsza. Klimat świąteczny jest, historie całkiem przyjemne i nie czyta się tego źle, po prostu jest przeciętna i zabrakło mi głębi.

Przeczytałam do połowy, odłożyłam, wróciłam i skończyłam, ale mnie nie porwała. Kilka ciekawszych wątków, z czego te najciekawsze mam wrażenie że strasznie spłycone pod koniec. I niby ma być kolejna część, ale chociażby wątek Amandy po tak długim budowaniu napięcia mógłby się skończyć z większym przytupem. Uwielbiam "Listy do M." i totalnie zgadzam się z opinią, że ta...

Co prawda niewymierne do sytuacji (zwłaszcza na początku książki)reakcje głównej bohaterki doprowadzały mnie do szału, ale na szczęście doczekałam się jej odkupienia. Szczerze się przy tej lekturze uśmiałam. Postacie Artura, ciotek i momentami matki skutecznie podnosiły mi ciśnienie. Jednocześnie absurd ich zachowań jest bardzo realistyczny i wielokrotnie przeszło mi przez myśl, za tacy ludzie naprawdę istnieją (niestety). Karma Artura była wyśmienita. Wyciągnęłam się, odpoczęłam i przyjemnie uśmiałam. Idealnie lekko i przyjemnie.

Co prawda niewymierne do sytuacji (zwłaszcza na początku książki)reakcje głównej bohaterki doprowadzały mnie do szału, ale na szczęście doczekałam się jej odkupienia. Szczerze się przy tej lekturze uśmiałam. Postacie Artura, ciotek i momentami matki skutecznie podnosiły mi ciśnienie. Jednocześnie absurd ich zachowań jest bardzo realistyczny i wielokrotnie przeszło mi przez...

Zmęczyłam tę książkę i przyznaje poleciałam na okładkę. Pierwsza połowa książki to była męczarnia. Styl pisania zupełnie do mnie nie trafia, zamiast ciągłości historii była ciągła wyliczanka wykonanych czynności, brak płynności, co ciekawsze wątki skracane, albo ucinane. Irytujące tym bardziej, że sam pomysł na historię naprawdę nie był zły. Urzekły mnie wplątane wszędzie wątki kulinarne, ale miałam mimo wszystko niedosyt. Scena Darii i Jana, za to była bezcenna. Może gdyby była napisana innym stylem wzbudziłaby we mnie cieplejsze uczucia.

Zmęczyłam tę książkę i przyznaje poleciałam na okładkę. Pierwsza połowa książki to była męczarnia. Styl pisania zupełnie do mnie nie trafia, zamiast ciągłości historii była ciągła wyliczanka wykonanych czynności, brak płynności, co ciekawsze wątki skracane, albo ucinane. Irytujące tym bardziej, że sam pomysł na historię naprawdę nie był zły. Urzekły mnie wplątane wszędzie...

Pokochałam Slavic Book-a i Wiktorię i zawdzięczam jej wiele wspaniałych książek na mojej liście przeczytanych i tych, które wciąż czekają na pożarcie. Nic dziwnego więc, że musiałam sięgnąć również po Tę.
I nie zawiodłam się. Wciągająca opowieść, w której przeplata się to co znane z babcinych opowieści z czymś zupełnie nowym i magicznym kryjący się tuż za kolejnym zakrętem niby wydeptanej już w lesie ścieżki. Są cudowne opisy lasu, które przenoszą do wspomnień z dzieciństwa, są momenty, w których cokolwiek byś nie jadł staje w gardle i są momenty, które same w sobie chwytają za to samo gardło. Jest też moment, który okrutnie łapie za serce. Jest to piękna baśń, która jak na prawdziwą baśń przystało niesie ważną życiową lekcję. Wspaniała!

Pokochałam Slavic Book-a i Wiktorię i zawdzięczam jej wiele wspaniałych książek na mojej liście przeczytanych i tych, które wciąż czekają na pożarcie. Nic dziwnego więc, że musiałam sięgnąć również po Tę.
I nie zawiodłam się. Wciągająca opowieść, w której przeplata się to co znane z babcinych opowieści z czymś zupełnie nowym i magicznym kryjący się tuż za kolejnym zakrętem...

Czy może być coś lepszego niż więcej Jagi?
W porównaniu do pierwszych części serii im dalej w las tym bardziej krwawo, mrocznie i... hot. Nic lepszego nie znajdziecie. Seria Kwiat Paproci skutecznie już dawno wyparła u mnie Harrego Pottera a myślałam że z sentymentu chociażby nie będzie to możliwe. Nie wiem co zrobię że swoim życiem kiedy ta seria się skończy.

Czy może być coś lepszego niż więcej Jagi?
W porównaniu do pierwszych części serii im dalej w las tym bardziej krwawo, mrocznie i... hot. Nic lepszego nie znajdziecie. Seria Kwiat Paproci skutecznie już dawno wyparła u mnie Harrego Pottera a myślałam że z sentymentu chociażby nie będzie to możliwe. Nie wiem co zrobię że swoim życiem kiedy ta seria się skończy.

Miód na moje spragnione szeptuchowych przygód serce i istna uczta dla słowiańskich stworów i demonów. Jak zwykle wspaniała i przemyślana w najmniejszym szczególe. Ta seria mogłaby mieć i 50 tomów a i tak nigdy mi się nie znudzi. A Jaga czy młoda czy starsza pozostanie mi bliska. Na wszystkich bogów!

Miód na moje spragnione szeptuchowych przygód serce i istna uczta dla słowiańskich stworów i demonów. Jak zwykle wspaniała i przemyślana w najmniejszym szczególe. Ta seria mogłaby mieć i 50 tomów a i tak nigdy mi się nie znudzi. A Jaga czy młoda czy starsza pozostanie mi bliska. Na wszystkich bogów!

Po skończeniu całej serii aż nie chce się wracać do rzeczywistości. To była piękna przygoda pełna zwrotów akcji, humoru, słowiańskich stworzeń i bogów, a także niepowtarzalnego klimatu polskich gór i wsi. Otula mnie woń róży, rozmarynu, kawy i... ziemniakow w najlepszy sposób. Chciałabym też poznać perfumy pachnące mięta i lodu, jestem pewna że byśmy się polubiły. Czytając można z powodzeniem zatopić się w świat stworzony przez Anię i dać mu się tulić ciepłym, czerwonym kocem. Na pewno jeszcze tu wrócę. Wspaniała.

Po skończeniu całej serii aż nie chce się wracać do rzeczywistości. To była piękna przygoda pełna zwrotów akcji, humoru, słowiańskich stworzeń i bogów, a także niepowtarzalnego klimatu polskich gór i wsi. Otula mnie woń róży, rozmarynu, kawy i... ziemniakow w najlepszy sposób. Chciałabym też poznać perfumy pachnące mięta i lodu, jestem pewna że byśmy się polubiły. Czytając...

No wspaniałe się to czyta! Dosłownie połknęłam tę książkę na raz i już chwytam za kolejną część. Tyle się tu dzieje! Ah!

No wspaniałe się to czyta! Dosłownie połknęłam tę książkę na raz i już chwytam za kolejną część. Tyle się tu dzieje! Ah!