Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Chemia śmierci" to świetnie napisany thriller trzymający w napięciu od początku do samego końca. Autor używa bardzo mocnego, brutalnego języka. Książka zawiera obszerne opisy rozkładających się zwłok znajdywanych przez policję. Trudno się jednak temu dziwić skoro główny bohater jest antropologiem sądowym i ,,rozkładanie ciał na czynniki pierwsze" jest dla niego chlebem powszednim. Bardzo ważnym aspektem kryminałów oraz thrillerów jest dla mnie rozwiązanie zagadki. W ,,Chemii śmierci" jest ono wyjątkowo zaskakujące, czyli w zasadzie takie na jakie czytelnik czeka. Trzyma w napięciu. Bardzo ciekawa.

,,Chemia śmierci" to świetnie napisany thriller trzymający w napięciu od początku do samego końca. Autor używa bardzo mocnego, brutalnego języka. Książka zawiera obszerne opisy rozkładających się zwłok znajdywanych przez policję. Trudno się jednak temu dziwić skoro główny bohater jest antropologiem sądowym i ,,rozkładanie ciał na czynniki pierwsze" jest dla niego chlebem...

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że nie ma tu ani jednego zbędnego opisu. Mimo tego, że to ponad 700 stron. Wielowątkowa, wciągająca fabuła, napisana przystępnym językiem, dzięki czemu czyta się ją bardzo szybko, ciekawi bohaterowie i ten unikalny klimat Bliskiego Wschodu sprawia, że książkę się wręcz pożera. Sensacja, na wysokim poziomie. Polecam.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że nie ma tu ani jednego zbędnego opisu. Mimo tego, że to ponad 700 stron. Wielowątkowa, wciągająca fabuła, napisana przystępnym językiem, dzięki czemu czyta się ją bardzo szybko, ciekawi bohaterowie i ten unikalny klimat Bliskiego Wschodu sprawia, że książkę się wręcz pożera. Sensacja, na wysokim poziomie. Polecam.

Chyba nie muszę nikogo przekonywać, że warto przeczytać tę książkę.
Kontrastowe zestawienie dorosłych ludzi z prostotą dziecięcego świata dobitnie pokazuje nasze ludzkie słabości, na pewno na tym tle są dostrzegane dużo bardziej niż w zagmatwanych powieściach psychologicznych. "Mały Książę" przekazuje mnóstwo wartości, uczy modeli postępowania. Mimo iż objętościowo jest to zaledwie maleńka książeczka- jakież ogromne wrażenie robi na czytelnikach. Uroku dodaje mnóstwo cytatów, naprawdę godnych zapamiętania.

Osobiście uważam, że książka ta nie ma żadnych słabych stron. Jest to doskonała lektura dla każdego, niezależnie od wieku.

Chyba nie muszę nikogo przekonywać, że warto przeczytać tę książkę.
Kontrastowe zestawienie dorosłych ludzi z prostotą dziecięcego świata dobitnie pokazuje nasze ludzkie słabości, na pewno na tym tle są dostrzegane dużo bardziej niż w zagmatwanych powieściach psychologicznych. "Mały Książę" przekazuje mnóstwo wartości, uczy modeli postępowania. Mimo iż objętościowo jest to...

Siedzę i gapię się w pusty ekran, bo wiem, że nadszedł ten czas, kiedy powinnam napisać coś właśnie o tej książce, jednak wydaje mi się, że żadne słowa nie oddadzą tego co czułam gdy ją czytałam.

Przychodzi mi do głowy tylko to jedno słowo- mistrzowskie.

Nie bez powodu Stephen King został okrzyknięty królem horroru. Moja pierwsza styczność z jego twórczością zakończyła się fiaskiem, czytałam „Christine” i nie mogłam dobrnąć do końca i właśnie to bardzo zniechęciło mnie w stosunku do twórczości tego autora. Jednak „Ręka Mistrza” zdecydowanie rekompensuje mi wszelką niechęć po pierwszej pozycji. Czytałam ją niejednokrotnie, za każdym razem budzi we mnie podobne emocje. Nastrój grozy. Co prawda książka nie jest maksymalnie wciągająca, ale zapewne nikt nie pożałuje gdy dobrnie do końca. Dobrze przemyślana fabuła, świetni bohaterowie, trochę humoru, trochę strachu i wyśmienity styl. Wszystko stonowane. Ogromny plus za powiązanie wątków i ciekawy klimat. Wyniosłam z niej kilka naprawdę dobrych cytatów i uraz do lalek i domków nad morzem. Jedna z ulubionych, z serii tych, do których wracam z przyjemnością mimo iż znam zakończenie.

Siedzę i gapię się w pusty ekran, bo wiem, że nadszedł ten czas, kiedy powinnam napisać coś właśnie o tej książce, jednak wydaje mi się, że żadne słowa nie oddadzą tego co czułam gdy ją czytałam.

Przychodzi mi do głowy tylko to jedno słowo- mistrzowskie.

Nie bez powodu Stephen King został okrzyknięty królem horroru. Moja pierwsza styczność z jego twórczością zakończyła...

Historia, która nie tyle wciąga ile wręcz pochłania, wartka akcja, trzymająca napięcie od początku do końca. Tajemnica, kłamstwa, intrygi- to wszystko z mrocznym lasem w tle. Coben nie zawodzi- polecam :)

Historia, która nie tyle wciąga ile wręcz pochłania, wartka akcja, trzymająca napięcie od początku do końca. Tajemnica, kłamstwa, intrygi- to wszystko z mrocznym lasem w tle. Coben nie zawodzi- polecam :)

"Ludzie ludziom zgotowali ten los". W tym krótkim stwierdzeniu została zamknięta prawda o latach okrucieństwa i barbarzyństwa, za które odpowiedzialność ponoszą wyłącznie ludzie. To właśnie ludzie, należący do faszystowskiego systemu, świadomie i celowo zamordowali miliony ludzi nie należących do rasy aryjskiej. To ludzie, a nie niszczycielskie siły przyrody, przyczynili się do tragedii, która nawet z perspektywy minionych lat wydaje się być trudna do ogarnięcia ludzką wyobraźnią i jeszcze trudniejsza do zrozumienia. Nałkowska podaje zaledwie fakty- nie osądza i nie ocenia. Bez egzaltacji opisuje mrożące krew w żyłach wydarzenia. W pierwszej kolejności każdy z nas jest człowiekiem, dopiero potem Żydem, Polakiem, Romem czy Niemcem. Nikt nie daje nam prawa traktowania innych jak podludzi. Momentami wręcz ciężko jest uwierzyć, że nie jest to fikcja literacka, że to działo się naprawdę.

"Ludzie ludziom zgotowali ten los". W tym krótkim stwierdzeniu została zamknięta prawda o latach okrucieństwa i barbarzyństwa, za które odpowiedzialność ponoszą wyłącznie ludzie. To właśnie ludzie, należący do faszystowskiego systemu, świadomie i celowo zamordowali miliony ludzi nie należących do rasy aryjskiej. To ludzie, a nie niszczycielskie siły przyrody, przyczynili...

Chyba już wszystko zostało powiedziane o tej powieści. Romans wszechczasów, kultowa powieść. Legenda o niesłabnącej popularności oraz niezapomniana postać głównej bohaterki. Rett Butler razem ze Scarlett O'Harą tworzą jedną z najlepszych par bohaterów literackich, jakie kiedykolwiek poznałam. Ich dialogi napisane są w sposób mistrzowski, czuć w nich lekkie pióro autorki. Poza tym, Rett zasługuje na moje wyróżnienie w kategorii "ulubiony bohater literacki". To ideał mężczyzny, który pod maską twardziela, skrywa wrażliwą duszę. Dżentelmen w każdym calu. Dziś już takich nie ma. "Przeminęło z wiatrem" to wspaniała, wciągająca klasyka literatury, momentami wzruszająca, która podbiła moje serce. Zostawiłam wciągnięta do ich świata i tak naprawdę ciężko mi go opuścić do dzisiaj.

Chyba już wszystko zostało powiedziane o tej powieści. Romans wszechczasów, kultowa powieść. Legenda o niesłabnącej popularności oraz niezapomniana postać głównej bohaterki. Rett Butler razem ze Scarlett O'Harą tworzą jedną z najlepszych par bohaterów literackich, jakie kiedykolwiek poznałam. Ich dialogi napisane są w sposób mistrzowski, czuć w nich lekkie pióro autorki....

Właśnie skończyłam czytać, bardzo długo o niej myślałam zanim wreszcie po nią sięgnęłam. Z pewnością nie należy rozpatrywać tej książki w kategoriach "fajne-niefajne". Jest to książka z głębokim przesłaniem, napisana w bardzo przystępny sposób, także sądzę, że dociera ono do wszystkich czytelników. Ponadto uważam, że nie można przejść obojętnie nad problemami poruszanymi przez Waris. Przeżyłam razem z nią podróż po odległych mi terenach Afryki.

Właśnie skończyłam czytać, bardzo długo o niej myślałam zanim wreszcie po nią sięgnęłam. Z pewnością nie należy rozpatrywać tej książki w kategoriach "fajne-niefajne". Jest to książka z głębokim przesłaniem, napisana w bardzo przystępny sposób, także sądzę, że dociera ono do wszystkich czytelników. Ponadto uważam, że nie można przejść obojętnie nad problemami poruszanymi...

Przeraźliwie męczyłam się z tą książką, zdecydowanie szkoda na nią czasu. Płytka, pseudofilozoficzna, wypchana tanimi tekstami i banałami. Po przeczytaniu "Weronika postanawia umrzeć" spodziewałam się czegoś więcej. Coelho jednak chyba nie jest dla mnie.

Przeraźliwie męczyłam się z tą książką, zdecydowanie szkoda na nią czasu. Płytka, pseudofilozoficzna, wypchana tanimi tekstami i banałami. Po przeczytaniu "Weronika postanawia umrzeć" spodziewałam się czegoś więcej. Coelho jednak chyba nie jest dla mnie.

Historie, które opisuje Żulczyk w „Ślepnąc od świateł” rozgrywają się po zmroku. Klienci bohatera zaczynają wtedy drugie życie. Bogate dzieciaki skończyły zajęcia na uniwersytetach, menadżerowie pracę w korporacjach, prezesi zostawili swoje firmy. Zagadkowa, dynamiczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji i splotów wydarzeń, skłaniająca do refleksji nad tym, ile znaczą dzisiaj wartości takie jak miłość, przyjaźń. A może raczej- ile kosztują..?
Czyta się błyskawicznie. Polecam.

Historie, które opisuje Żulczyk w „Ślepnąc od świateł” rozgrywają się po zmroku. Klienci bohatera zaczynają wtedy drugie życie. Bogate dzieciaki skończyły zajęcia na uniwersytetach, menadżerowie pracę w korporacjach, prezesi zostawili swoje firmy. Zagadkowa, dynamiczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji i splotów wydarzeń, skłaniająca do refleksji nad tym, ile znaczą...

Mam do niej niezwykły sentyment- Harry Potter zawsze będzie zajmował w moim sercu szczególne miejsce. Pierwszy raz przeczytałam ją mając zaledwie osiem lat- zrobiła na mnie niezwykłe wrażenie i chociaż czytałam już mnóstwo ambitniejszych książek wiem, że magia, która towarzyszyła mi podczas poznawania tego niezwykłego świata stworzonego przez Rowling już nigdy mnie nie opuści :)

Mam do niej niezwykły sentyment- Harry Potter zawsze będzie zajmował w moim sercu szczególne miejsce. Pierwszy raz przeczytałam ją mając zaledwie osiem lat- zrobiła na mnie niezwykłe wrażenie i chociaż czytałam już mnóstwo ambitniejszych książek wiem, że magia, która towarzyszyła mi podczas poznawania tego niezwykłego świata stworzonego przez Rowling już nigdy mnie nie...

Ta pozycja z pewnością nie należy do łatwych. Niemniej jednak nie można przejść obok niej obojętnie.
Literatura faktu i piękna zarazem. Marek Edelman, bez przesadnej egzaltacji opowiada historię powstania w getcie warszawskim. Jednak bardziej niż o Holocauście jest to książka o życiu i o umieraniu. Bo tu chodzi właśnie o to, by umrzeć godnie, ale jak najpóźniej. I nie z rąk hitlerowców... Metody wybierania śmierci są szokujące, ale Edelman pokazuje je jako konieczność godnej śmierci.
„Przecież nie piszemy o historii. Piszemy o pamiętaniu”.

Ta pozycja z pewnością nie należy do łatwych. Niemniej jednak nie można przejść obok niej obojętnie.
Literatura faktu i piękna zarazem. Marek Edelman, bez przesadnej egzaltacji opowiada historię powstania w getcie warszawskim. Jednak bardziej niż o Holocauście jest to książka o życiu i o umieraniu. Bo tu chodzi właśnie o to, by umrzeć godnie, ale jak najpóźniej. I nie z...

Jeśli potrzebujemy lekkiej lektury na rozerwanie powinniśmy sięgnąć po tę pozycję. "Pięćdziesiąt twarzy Greya" to książka która nie wymaga od nas żadnego wysiłku intelektualnego, wraz przeciwnie- sądzę że potrafi ona cudownie cofnąć w rozwoju, po przeczytaniu tej książki czułam się wręcz uboższa wewnętrznie. Opisy seksu są prymitywne- nie rozumiem jak kobieta może pisać o sprawie tak intymnej kompletnie bez emocji. Wrażenie ogólne- szkoda drzew na takie gówno jak ta książka.

Jeśli potrzebujemy lekkiej lektury na rozerwanie powinniśmy sięgnąć po tę pozycję. "Pięćdziesiąt twarzy Greya" to książka która nie wymaga od nas żadnego wysiłku intelektualnego, wraz przeciwnie- sądzę że potrafi ona cudownie cofnąć w rozwoju, po przeczytaniu tej książki czułam się wręcz uboższa wewnętrznie. Opisy seksu są prymitywne- nie rozumiem jak kobieta może pisać o...

Do tej pory bardzo żywe są w mojej pamięci uczucia które przepełniły mnie po przeczytaniu tej książki. Pierwszy raz w życiu, jako dwunastolatka, przeżyłam swego rodzaju "katharsis" po lekturze tej pozycji. Historia niezwykle mną wstrząsnęła, bardzo lubię wracać myślami do fabuły, rozterek bohaterów i niezwykłego klimatu w wiosce Amiszów, który Jodi Picoult oddała niezwykle prawdopodobnie. Ich realia, prawa którymi rządzi się ich świat, z pewnością nie są łatwe do zrozumienia dla nas, ludzi zachodu, ale Picoult doskonale przedstawiła temat. Zajmuje niezwykłe miejsce w moim sercu. Jedna z ulubionych.

Do tej pory bardzo żywe są w mojej pamięci uczucia które przepełniły mnie po przeczytaniu tej książki. Pierwszy raz w życiu, jako dwunastolatka, przeżyłam swego rodzaju "katharsis" po lekturze tej pozycji. Historia niezwykle mną wstrząsnęła, bardzo lubię wracać myślami do fabuły, rozterek bohaterów i niezwykłego klimatu w wiosce Amiszów, który Jodi Picoult oddała...