Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze uważałem, że gdy Adam Wajrak pisze o tym, na czym się naprawdę zna, czyli o zwierzętach, robi to bardzo dobrze, a nawet doskonale.
Bardzo wszystkim polecam.

Zawsze uważałem, że gdy Adam Wajrak pisze o tym, na czym się naprawdę zna, czyli o zwierzętach, robi to bardzo dobrze, a nawet doskonale.
Bardzo wszystkim polecam.

Bardzo się ucieszyłem na powrót do czasów młodości, lat liceum i pierwszego komputera 286 z kartą graficzną Hercules (bez dysku twardego). Ciekawie opisany rozwój niedocenianej branży gier komputerowych w Polsce, jej wzloty i upadki, zawirowania związane z czynnikiem ludzkim, ale i zależnościami od firm zachodnich.
Od czasów "Electro Body" po pierwszego "Wieśka" i "Bulletstorma".
Tylko dlaczego autor nie wspomniał o kapeli Mech przy "Painkillerze"...
Bardzo polecam, aczkolwiek tylko fanom.

Bardzo się ucieszyłem na powrót do czasów młodości, lat liceum i pierwszego komputera 286 z kartą graficzną Hercules (bez dysku twardego). Ciekawie opisany rozwój niedocenianej branży gier komputerowych w Polsce, jej wzloty i upadki, zawirowania związane z czynnikiem ludzkim, ale i zależnościami od firm zachodnich.
Od czasów "Electro Body" po pierwszego "Wieśka" i...

George Carlin dowalić potrafi każdemu - od Kościoła poprzez Eskimosów do prezydentów i szarych obywateli. Wali równo, nie patrząc na konwenanse. Część wywodów na pierwszy rzut oka wydaje się głupawa, ale po jakimś czasie przychodzi myśl - kurde, to ma sens.
Właśnie - kurde - George Carlin takich słów nie używa. Kto nie lubi partykuł wzmacniających, i to w co drugim zdaniu - lepiej po "Napalm i żelki" nie sięgać.

George Carlin dowalić potrafi każdemu - od Kościoła poprzez Eskimosów do prezydentów i szarych obywateli. Wali równo, nie patrząc na konwenanse. Część wywodów na pierwszy rzut oka wydaje się głupawa, ale po jakimś czasie przychodzi myśl - kurde, to ma sens.
Właśnie - kurde - George Carlin takich słów nie używa. Kto nie lubi partykuł wzmacniających, i to w co drugim zdaniu...

Dla mnie rewelacja. Jerzy Karaszkiewicz to był gawędziarz jaki zdarza się raz na wiele lat. Doskonałe wyczucie sytuacji, cięte puenty (Siemion - Żyd polny :D), ironia jak stąd do Helsinek.
Polecam każdemu. Anegdotki i z życia teatralnego i kulturowego światka Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Doskonale się przy nich bawiłem. A i łzę można często uronić.
Tak wiem, przemawia przeze mnie nostalgia. I dlatego zamiast 8/10 daję dychę. Bo mogę. I się należy według mnie.

p.s. sześć ocen na LC... Ech... Mam ponad dwustu znajomych, może ktoś się skusi na poszukanie książeczki w czeluściach biblioteki..

Dla mnie rewelacja. Jerzy Karaszkiewicz to był gawędziarz jaki zdarza się raz na wiele lat. Doskonałe wyczucie sytuacji, cięte puenty (Siemion - Żyd polny :D), ironia jak stąd do Helsinek.
Polecam każdemu. Anegdotki i z życia teatralnego i kulturowego światka Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Doskonale się przy nich bawiłem. A i łzę można często uronić.
Tak wiem, przemawia...

Wspaniałe szkice o wielu aktorach występujących na drugim planie w filmach Stanisława Barei. O wielu z nich dziś się pamięta z nazwiska, za to bardzo często staje nam przed oczami jego twarz. Ja przynajmniej tak mam.
Dzięki takim książkom osoby Ludwika Paka, Krzysztofa Świętochowskiego, Eugeniusz Robaczewskiego i wielu innych zostały przypomniane. I bardzo dobrze.
Tylko dlaczego wielu z nich karierę skończyło przez tę cholerną gorzałę...

Bardzo polecam. Przede wszystkim fanom filmów Stanisława Barei ale nie tylko. Znajdziemy tu wiele anegdot z polskiego filmu i teatru czasów PRL.

Dziękuję M. za polecenie książki. Na znajomych z LC zawsze można liczyć :D

Wspaniałe szkice o wielu aktorach występujących na drugim planie w filmach Stanisława Barei. O wielu z nich dziś się pamięta z nazwiska, za to bardzo często staje nam przed oczami jego twarz. Ja przynajmniej tak mam.
Dzięki takim książkom osoby Ludwika Paka, Krzysztofa Świętochowskiego, Eugeniusz Robaczewskiego i wielu innych zostały przypomniane. I bardzo dobrze.
Tylko...