Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która miała być inspirująca, a okazała się irytująca. Owszem, są trafne tezy o kryzysie współczesnej szkoły, świata nauki, kultury i tożsamości. Całość jednak nijak się nie klei. Króluje dość płytka metoda felietonowa. Pan Profesor wrzucił tu wszystko, co mu w duszy gra. Nie analizuje ani nie bada, tylko wojuje, potępia, galwanizuje publikę - umownie mówiąc - prawicową i wieszczy apokalipsę. Wydawnictwo dodatkowo upstrzyło tekst obrazkami w typie prezentacji powerpoint, żeby było jednoznacznie i bez pomyłek w odbiorze. Jeśli szukacie dziejów polskiej inteligencji i diagnozy jej kryzysu - to nie ten adres. Inteligencja jest tu tylko hasłem wywoławczym i egzemplum. I jeszcze dwie rzeczy, które mnie zawsze osłabiają, niezależnie od "obozu". Pierwsza, gdy autorzy występują jako posiadacze bezdyskusyjnej Racji i obrońcy moralności, jednocześnie wielbiąc siebie i gardząc "tamtymi". Druga, to gdy głosząc obronę etosu, warsztatu naukowego i wykształcenia sami rąbią błędy. Tak i tu bywa: "sześcioksiąg Pawła Jasienicy"?? (jako żywo cykl trzyczęściowy w pięciu tomach),zdanie "To reformacione stulti" (w ablatiwie???)... Tak więc po lekturze tego bezładu człowiek godzi się z tytułem: istotnie zbankrutowała polska inteligencja, skoro nie potrafi napisać spójnej książki.