Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pozwala zdystansować się do własnego życia, na pewno, ale... brakowało mi w niej jakiejś większej autentyczności dziesięcioletniego Oskara. Naprawdę wolałabym spojrzeć na świat bezwzględnie jego oczyma. A jednak w wielu refleksjach "czuć" myśl dorosłego.
Czasem przeszkadzało mi to w odbiorze całości.

Mimo wszystko książka warta uwagi, dla dorosłych i dla młodzieży, w każdym stanie ducha.

Książka pozwala zdystansować się do własnego życia, na pewno, ale... brakowało mi w niej jakiejś większej autentyczności dziesięcioletniego Oskara. Naprawdę wolałabym spojrzeć na świat bezwzględnie jego oczyma. A jednak w wielu refleksjach "czuć" myśl dorosłego.
Czasem przeszkadzało mi to w odbiorze całości.

Mimo wszystko książka warta uwagi, dla dorosłych i dla młodzieży,...

Świetna, zabawna historia z bardzo dobrym polskim tłumaczeniem. Podoba mi się motyw przyjaznej czarownicy przeczący stereotypom.
Przyjemne ilustracje.
Książka sprawdzi się zarówno dla dzieci młodszych np. 2-latków, jak też przedszkolaków 4+.

Świetna, zabawna historia z bardzo dobrym polskim tłumaczeniem. Podoba mi się motyw przyjaznej czarownicy przeczący stereotypom.
Przyjemne ilustracje.
Książka sprawdzi się zarówno dla dzieci młodszych np. 2-latków, jak też przedszkolaków 4+.

To nie jest poradnik dla rodziców z gotowym rozwiązaniem. Książka ma charakter bardziej filozoficzny i skłaniający do refleksji przede wszystkim nad sobą. Nad tym, jak my byliśmy wychowywani, jacy są nasi rodzice; na jakim etapie jest nasz dialog z własnym wewnętrznym dzieckiem (ale też wewnętrznym rodzicem i mediującym między nimi dorosłym).
Sugeruje najpierw poukładać "w sobie", by odnaleźć szczęście; uwolnić się od jarzma pokoleń (tego, jak naszych rodziców wychowywali dziadkowie, a jak nas nasi rodzice), potrafić żyć według własnych wytycznych, własnym szczęściem. To jest - według mnie - bardzo zdrowe. Autorzy z pewnością nie mają na myśli palić mostów, ale żyć tak, by żyć własnym życiem, a nie starać się uszczęśliwiać innych. Dodatkowo potrafić znosić bez żalu potencjalne niezadowolenie rodziny; po prostu nie unikać ich, ale też nie brać do siebie ich, niekiedy, "złotych rad".
"Poukładany", prawdziwie szczęśliwy dorosły, to również szczęśliwe dziecko, któremu dajemy prawdę, miłość i wolność.

Uważam, że nawet rodzic dorosłych już dzieci wiele może odnaleźć w tej książce.

To nie jest poradnik dla rodziców z gotowym rozwiązaniem. Książka ma charakter bardziej filozoficzny i skłaniający do refleksji przede wszystkim nad sobą. Nad tym, jak my byliśmy wychowywani, jacy są nasi rodzice; na jakim etapie jest nasz dialog z własnym wewnętrznym dzieckiem (ale też wewnętrznym rodzicem i mediującym między nimi dorosłym).
Sugeruje najpierw poukładać "w...

Grzędowicz stał się jednym z moich ulubionych autorów i na pewno przeczytam więcej jego książek.
Jest niesamowicie wnikliwym obserwatorem ludzi i świata! To, jak później oddaje pewne postacie, nakreśla ich życie; to, co może siedzieć im w głowach - to jest bardzo przekonujące i szczere. Tak bardzo, jakby sam przeżył już niejedno życie w niejednej postaci. Zachwyca mnie tym!
Głównie na to zwracałam uwagę właśnie.
Czasem irytował mnie wątek fantastyczny - w tym sensie, że bywał przekombinowany - ale reszta miód. Prawdziwy jesienny blues.

Grzędowicz stał się jednym z moich ulubionych autorów i na pewno przeczytam więcej jego książek.
Jest niesamowicie wnikliwym obserwatorem ludzi i świata! To, jak później oddaje pewne postacie, nakreśla ich życie; to, co może siedzieć im w głowach - to jest bardzo przekonujące i szczere. Tak bardzo, jakby sam przeżył już niejedno życie w niejednej postaci. Zachwyca mnie...